HET INTERNATIONALE TOEZICHT OP DEN

conventie van 1912 had als einddoel „de geleidelijke en volkomen onderdrukking" van het opiumschuiven en het „verbod" van den handel in „bereid" opium, hetzij onmiddellijk dan wel zoo spoedig mogelijk. Het protocol, waartoe men bij de Conferentie te Genève in 1925 kwam, stelde de gewenschte „onderdrukking" uit tot ten hoogste vijftien jaren na het tijdstip, waarop de uitvoer van ruw opium uit produceerende landen niet langer een hinderpaal voor zulk een onderdrukking zou zijn. De BangkokCommissie (waarin China niet vertegenwoordigd was) gaf eenige waardevolle denkbeelden aan, maar kwam zeer terecht tot de conclusie dat „het geheele probleem van den papaververbouw en het toezicht daarop van wezenlijke beteekenis was voor het vraagstuk van onderdrukking der gewoonte om opium te schuiven," en dat „alleen beperking en toezicht op de papavercultuur de volkomen onderdrukking van het opiumschuiven zal verzekeren."

Britsch-Indië is natuurlijk nog een groot producent van opium onder gouvernementsmonopolie, en gaat voort „bereid" opium aan landen in het Verre Oosten te leveren, een practijk waarvan het aanzienlijke inkomsten trekt. Toen Lord Reading in 1926 Onderkoning was, kondigde hij een nieuwe politiek aan van geleidelijke vermindering van den uitvoer van opium, behalve voor zuiver medische doeleinden. Tot de landen, die door Britsch-Indië van opium voorzien worden, behooren Kroon-koloniën als de Straits Settlements, North-Borneo en de Federated Malay States, van welker inkomen een aanzienlijk percentage uit het opium verkregen wordt. Toen mijn mede-gedelegeerden en ik op het punt stonden voor Groot-Britannië de eerste internationale Opiumconventie van 1912 in Den Haag te onderteekenen, ontvingen wij instructie er de volgende verklaring aan toe te voegen:

De artikelen van deze Conventie zullen, indien zij door Zijner Britsche Majesteit's Regeering geratificeerd wordt, in elk opzicht gelden voor de Regeering van Britsch-Indië, Ceylon, de Straits Settlements, Hong Kong en Wei-hai-Wei, op dezelfde wijze als zij zullen gelden voor het Vereenigd Koninkrijk van Groot-Britannië en Ierland.