DE GEHEIMZINNIGE 2Ó00 GRAM

wie ook de voedende lavementen niet meer hielpen, van den hongerdood te redden door hen door de huid heen te voeden: letterlijk voeden door de huid heen door inwrijving met een voedzame zalf. Of deze door Prof. Stejskal gevonden inwrijving der huid met voedingsmiddelen tot een opnemen van het voedsel in de stofwisseling leidt, is nog wel bestreden, doch de praktische resultaten aan het ziekbed verkregen, pleiten er in ieder geval voor.

Dat tenslotte de huid ook gassen kan opnemen, toont ons ongelukkigerwijze het bestaan van gifgassen, die door de huid heen in het lichaam dringen en waartegen gasmaskers niets kunnen uitrichten. Proefnemingen met katten, die men in een kast, bevattende blauwzuurdamp, zóódanig opsloot, dat slechts de romp en de ledematen door de giftige gassen omspoeld werden, terwijl hals en kop evenwel in de frissche lucht bleven, toonden onomstootelijk aan, dat de huid gifgassen opneemt en in het lichaam verder geleidt. Opofferende proefnemingen van onderzoekers met hun eigen lichaam leverden een overeenkomstig resultaat voor de huid der menschen. Het plaatsen van de bloote armen in een luchtdicht gesloten, met blauwzuur gevuld vat had in korten tijd algemeene ongesteldheid en vergiftigingsverschijnselen tengevolge, die slechts te verklaren zijn door een resorptie van het gas door de huid van den arm aan te nemen.

Op de mogelijkheid van opneming van den alom aanwezigen waterdamp uit de lucht door de huid wees het eerst Prof. Zak op grond van zijn waarnemingen bij hartpatiënten. Om de veronderstelling, dat het uitblijven van het verwachte gewichtsverlies ondanks verhoogde urine-afscheiding en verminderd genot van vloeibare dranken berust op de eigenschap der huid, waterdamp uit de lucht op te nemen, deed hij met behulp van den betrokken patiënt de volgende proef: Hij plaatste op de borst van den patiënt een luchtdicht sluitende glazen klok en ging voortdurend het gehalte aan waterdamp binnen in de klok na. In normale gevallen neemt het gehalte aan waterdamp in de op de huid geplaatste klok toe, namelijk door de uitscheiding van vocht door de huid. Of ook — voor het geval het „drinken" der huid werkelijk bestaat — door