LANDAANWINNING IN ITALIË

beperkt bleef, en dit in een land van 42 millioen inwoners voor wie het afvoerkanaal der emigratie werd afgesloten (in 1913 trokken 700.000 Italianen uit hun vaderland), terwijl Italiaansche arbeiders bij honderden terugkeerden uit Frankrijk en andere landen, die zij moesten verlaten omdat er gebrek aan werk was, en als gevolg van de aldaar tegen het tewerkstellen van buitenlandsche loontrekkers genomen maatregelen.

Kan een arm land als Italië de zware geldelijke lasten dragen, die het gevolg zijn van zulk een omvangrijke onderneming? Dit is de vraag, die men in Italië dikwijls door economisten en financieele deskundigen hoort behandelen. Wij laten het antwoord daarop geven door Professor Serpieri, den deskundige op landbouwgebied, den socioloog met den ver vooruitzienden blik, den man, die het beeld van de toekomst ziet en vertrouwen heeft, en die als OnderStaatssecretaris voor Landaanwinning het oppertoezicht over het werk heeft. In de Nuova Antologia schreef hij een jaar geleden:

„Menigeen zegt thans, dat het groote werk in zijn geheel, zooals men het heeft voorgenomen, de financiëele krachten van het land te boven gaat. Toch dienen de volgens de WetMussolini bestemde fondsen slechts om een groote voortstuwende kracht te verleenen aan de uitvoering van plannen, die reeds jaren lang — sommige reeds tientallen jaren — onder handen waren, terwijl vele, zeer vele andere landstreken haar beurt afwachten. Zij, die het dagelijksche leven van den landaanwinner medeleven, en de bijna grenzenlooze behoeften beseffen, zullen dikwijls moeten uitroepen, dat het onder handen zijnde werk nog van te geringen omvang is.

Wij staan voor het feit, dat wij in vele deelen van Italië, meer in het bijzonder in het zuiden en op de eilanden, de zwaar drukkende erfenis van vorige eeuwen hebben ontvangen, in welken tijd wel veel gepraat, maar weinig gedaan werd om gansche streken op te heffen uit haar primitieven toestand, die volkomen ongeschikt was om een krachtigen en met de beschaving overéénkomenden levenstandaard op het land te onderhouden.

Integrale landaanwinning is een probleem, dat meer tot het gebied der beschaving dan dat der economie behoort. Indien