EEN POGING TOT RATIONEELE VERKLARING.

299

of the Shrew is voor een groot deel overgenomen uit Taming of a shrew, dat in 1594 te Londen uitkwam; men kan er het geheele voorspel en de tooneelen tusschen Petruccio en Katharina in terugvinden. Wat de tooneelen met Bianca betreft, deze zijn meer dan zeker door een medewerker geschreven, „wat bewezen wordt door den stijl, den overvloed van Latijnsche aanhalingen en het ongewone rhythme der onregelmatige verzen."

In zijn Dissertation about the three pieces of'the ,,King Henry VI," levert Edmund Malone het bewijs, dat die drie stukken oorspronkelijk niet door Shakespeare geschreven waren. Ze zijn slechts een omwerking van verschillende drama's, waarvan de oorspronkelijke stukken bekend zijn. Den vergenoegden, dikbuikigen John Falstaff in het bijzonder kan men terugvinden in een oud stuk, getiteld: Sir John Oldcastle, dat in 1600 weer werd opgevoerd.

De intrige van the Merry Wives of Windsor was „vermoedelijk gesuggereerd" door een verhaal uit de Vermakelijke Nachten van den Italiaan Straparole, in verbinding met het Verhaal van het Vischwijf van Bramford en een ander verhaal van Giovanni Fiorentino.

Henry V is geïnspireerd op de Famous victories of Henry V en op een ander stuk, dat thans verloren is geraakt en waarin hetzelfde onderwerp behandeld wordt.

Verschillende tooneelen van Much ado about nothing zijn geïnspireerd op de Geschiedenis van Ariodantes en Genoveva, dat in 1583 aan het Engelsche Holf werd opgevoerd, een stuk, dat zelf weer ontleendis aan den, ,Razende Roeland" van Ariosto. „Dit stuk," zegt Sir Sidney Lee, „kan beschouwd worden als de onmiddellijke bron van de ernstige intrige van Much ado."

A s you like it is slechts een korte bewerking voor het tooneel van den roman van Thomas Lodge: Rosalynde, waaraan Shakespeare zelfs geheel en al de persoonlijkheid en den naam ontleende voor de verrukkelijke heldin van zijn stuk. Daarenboven heeft Shakespeare voor het tooneel van de ontmoeting tusschen Orlanda en Charles den Worstelaar en voor de beschrijving, die Touchstone geeft van de verschillende aspecten van een leugen, „zeer veel en op in het oog loopende wijze