KORTE MEDEDEELINGEN.

Organisch glas.

Het gewone vensterglas wordt verkregen door zand, soda en krijt bij een hooge temperatuur (ongeveer 1400 graden) tot een massa samen te smelten. Dit glas krijgt bij het breken scherpe kanten of er slaan splinters van af, die wonden kunnen veroorzaken. Dit maakt het gewone glas voor verscheidene doeleinden, vooral bij het verkeer, in auto's e.d. ongeschikt en daardoor is men er toe gekomen glas samen te stellen, dat de eigenschap van versplintering niet bezit. Dit niet splinterende glas wordt o.a. verkregen door twee dunne glasplaten met een laag celluloid ertusschen op elkaar te kitten. Of ook men koelt het vloeibare glas, dat tot een bepaalde temperatuur verhit is, plotseling af, waardoor ook een soort glas ontstaat, die niet versplintert, maar bij het breken in grove korrels uiteen valt, waardoor geen ernstige snijwonden kunnen ontstaan.

Thans is een nieuwe glassoort gevonden, die ook niet bij het breken versplintert en in tegenstelling met de beide boven genoemde uit een organische stof is opgebouwd. Als uitgangspunt dient methacrylzuur en de esters daarvan, die in zuiveren toestand kleurlooze vloeistoffen zijn, die zich gemakkelijk laten polymeriseeren en dan bijna glasheldere, vaste massa's vormen. Hoe hooger alcoholen men voor de verestering gebruikt, des te zachtere producten verkrijgt men. Het hardste product wordt uit de door verestering van methacrylzuur en methylalcohol verkregen vloeistof gewonnen en daaruit kan men dan platen glas samenstellen, die wel afmetingen bezitten van 3 bij 3 meter en 5 centimeter dik zijn. Dit glas heeft het zeer lage specifiek gewicht van 1,2, terwijl het soortelijk gewicht van gewoon glas ongeveer 3 bedraagt.

Zulke platen van „organisch" glas zijn voor vliegmachines en auto's en voor dergelijke doeleinden van groote en practische beteekenis.

Ook wat betreft de inwerking van zuren en loogen, biedt dit glas