E-lEMSTIE E’Xia.MIEM

(Slot). „Och, het heeft niet veel te beduiden, juffroow. Even 'naar Den Haag met mijn auto en ” Nu begreep de hospita er niets meer van. Gedurende de lange reeks van jaren, dat ze studenten op kamers had, had het goede mensch zeer vreemde dingen beleefd. Nu werd het haar echter al te gek. Een student, die naar Den Haag gaat om examen te doen en dan in zulk costuum. Ze vroeg evenwel niet verder en hernam: „Dat zal een verrassing voor papa en mama zijn, want natuurlijk slaagt u. Mijnheer is nu bijna reeds drie jaren hier. En dat het examen van den Jonker nu juist op St. Nicolaas moet vallen. Zoo’n echten dag van surprises!” „Zegt u dat wel, juffrouw. Een dag van surprises! Ik ga mijn examen voor rijvaardigheid afleggen!” Daar begreep de studenten-moeder niets meer van. Ze had al van heel wat examens gehoord, doch nog nooit van rijvaardigheid. Zeker weder iets nieuws van de geleerde Heeren. Jhr. Hendricus zag het verwonderde gelaat der juffrouw en vervolgde: „Juist, mijn examen als chauffeur, als u dat beter begrijpt.” Nu werd het

Hiernaast; Te Haarlem iverd l2 Mei de jaarlijksche algemeene vergadering gehouden van de Nederlandsche Padvindersvereeniging aldaar, die door Z. K. H. Prins Hendrik werd bijgewoond. Een foto van het Noenmaal, waar de Beschermheer der Vereeniging Z. K. H. Prins Hendrik, alsmede leden van den Raad en het bestuur der NJP.V. aanzaten.

ite goede Leidsche burgeres tocli te machtig; le begon tiartelijk te lachen, stak den vinger omlioog en zei, terwijl ze de kamer verliet; „Dat had ik van den Jonker niet gedacht, reeds zoo vroeg op den dag me voor den mal te houden.”

We zullen Jhr. van Berkesteyn junior niet naar de residentie vergezellen om er zijn rijvaardigheids proeven bij te wonen. Heeren examinatoren namen het volgens den Jonker vrij serieus op; het was een voor- en achteruit rijden geweest; het nemen van nogal scherpe bochten; op korten afstand en onverwacht stoppen en wat dies meer zij. Alles was voor hem nog al mak en tam geweest en de manier, waarop hij zijn wagen beheerschte, had zelfs een der deskundigen tot een compliment aan zijn adres verleid. Het was niet gebruikelijk, doch anders had hij de bijvoeging cum lande op zij-n rij-bul verkregen. Kwart vóór elf reed hij de Breestraat weder in, stopte voor het post- en telegraafkantoor en gaf het ons “bekende telegram voor het Geldersche dorpje af.

We hebben Jhr. van Berkesteyn senior en diens echtgenoote hij de ontvangst van Henk’s telegram verlaten en willen dus naar den Huize Boschzicht terugkeeren. De Burgervader was met het oog op een aanstaande Raadszitting naar zijn secretarie gegaan om er eenige stukken te bestudeeren en van aanteekeningen te voorzien. Hij was in dezelfde stemming als gewoonlijk en vond, dat het eerste examen van zijn zoon na bijna drie jaren van student zijn, geen reden tot buitengewone opgewektheid kon geven. Hij sprak er dan ook niet van op het gemèentehuis. De gevoelens van' mevrouw waren van geheel anderen aard, daarvoor was ze dan ook de moeder van een eenigen zoon. Toen de Burgemeester vertrokken was, nam mevrouw nogmaals het telegram op en las luidop de woorden: „Geslaagd Henk”. Dat was toch aardig van haar jongen; inderdaad een surprise, en dat juist op 5 December. Na haar laatste ifesprek met Henk en hetgeen haar broer uit den

Haag over diens doen en laten geschreven had, was het haar duidelijk geworden, dat van het behalen van den titel van Meester in de Rechten geen sprake meer zou zijn, en ze had zich dan ook voorgenomen, haar man voor Henk’s plannen over te halen, zoodra zich een gunstige gelegenheid zou voordoen. Zij gevoelde, dat de steun van haar broer, den automobiel-importeur, zeer van pas, zou komen. Wanneer haar man van drie kanten,tegelijk bewerkt zou worden; het feit, dat drie jaren van toeven aan de Hoogeschool Henk’s ongeschiktheid voor studie voldoende bewezen hadden, dat alles zou.ten slotte tot gevolg hebben, dat de echtgenoot voor goed zou afzien van de illusie, in zijn zoon een nieuwen Meester in de Rechten te vinden, die hem hopelijk als magistraat zou opvolgen. „Dat Henk nu toch nog een gedeelte van dat examen in de Recditen gedaan had, dat vcmd ze aardig, leuk! Het bewees in elk geval zijn goede wil.” Toen haar man tegen vier uur van het gemeentehuis was weergekeerd en ze bij den warmen haard gezeten, de thee gebruikten, maakte mevrouw eensklaps de opmerking: „En wat zullen de buren en kennissen er wel van zeggen? We zul-

len morgen wel veel bezoek ontvangen. Watzoudt ge er van denken, wanneer we een partijtje ga zelf, dat we ermede wachten, tot Henk thuis is. doch hij zal nu wel spoedig komen, temeer wijl zijn studie nu toch afgeloopen is. Mijnheer keek haar verrast studie afgeloopen? k Begrijp je nirt. Het nu pas voor hem, want dit eerste inleiding, een peulschilletje voor de ernstige stu-

..v.» bezoj. n..r ding van dit examen, zullen we niet veel last he ben. Het beste is, er niaar met niemand over t spreken. Het is mets bijzonders, integendeel, n

drie jaren.... j. j . „ . „Maar manlief, onnoodig dat ' Het staat natuur ijk vanavond in de couranten, en ieder zal het lezen. na<,«.an hari „Hum!” en mijnheer kuchte eens „Daaraan had ik met zoo gauw gedacht. I» elk geval moeten we maar eens zien, wanneer Henk thuis la ,Moet er geen telegram van naar Leiden worden gezonden? We hebben dat vanmid dag totaal vergeten. „Ik zal Henk morgen even zelf schrijven en hwren we dan wel wat meer van zijn examen en zijn verdere plannen. „Ja, dat is wel zoo aardig, beaamde mevrouw, doch over de gevoelens, die Henk s verdere plan-

nen bij haar man zouden opwekken, was ze minder gerust

Het is acht uur avond, wanneer de post wordt Mijnheer schijnt toch meer ingenomen met Henk’s succes dan zijn woorden wel deden vermoeden, want ditmaal neemt hij niet eerst de groote, gele dienstenveloppen op, doch het Avondblad en mevrouw ziet al ras, hoe zijn oog gaat over de rubriek Onderwijs. Ook zij heeft een tweede courant opgenomen en zoekt zenuwachtig naar Henk’s naam onder het Leidsch Academienieuws. Het blijft stil en eenige minuten verloopen. Bladen ritselen, worden open en dicht gevouwen en dan zwijgend neergelegd. Er is schijnbaar niets gevonden. Mevrouw, haar teleurstelling zoo goed mogelijk verbergend, zegt tenslotte: „tfreemd, dat er nog niets in staat!”

Mijnheer kucht eens, tracht zich een houding te geven, en vraagt: „Wat bedoel je?” < „Wel, van Henk natuurlijk!”

„O, zocht je daarnaar? Zal te laat in gekomen zijn voor de provincne-editie en in het Ochtendblad worden opgenomen.”

Het zal overbodig zijn mesde te deelen, dat den volgenden ochtend de couranten even zenuwachtig eri met niet meer succes nagegaan werden. Voor den Huize Boschzicht was dit natuurlijk vreemd en onverklaarbaar. Mevrouw was er stil van; mijnheer gevoelde zich onprettig en wist niets beters te zeggen, dan dat het wel meer voorkwam, dat een examen-uitslag vergeten werd. Het best was, den brief van Henk af te wachten. En die brief kwam nog denzelfden avond, waarin zoonlief schreef, dat hij geslaagd was zooals hij telegrafisch had gemeld voor het rijvaardigheids-examen; dat pa in het vervolg dus gerust kon zijn, wat het chauffeeren van zijn zoon betrof, en dat hij, Henk, nu hoopte en verwachtte, nog menigen tocht ook met pklief te zullen maken. In het couvert was nog een afzonderlijk schrijven

Eenige dagen later is van Berkesteijn junior thuis gekomen. Het zou zijn laatste «tudenten-vacantie zijn. Een ernstig onderhoud volgde en het bleek niet noodig, dat g .TaTilS oinipg voor studie hebben en vooral niet voor die Rechten hij bezat andere hoedanigheden, oom zich^had kunnen overtuigen tijdens Hiank'e vprhlüf te I.eiden Jhr. van Berkesteijn i„nior droeg met eere den familienaam; was op ee™ gentleman; een sportsman van het zuiverste water met lust in en aanleg voor handels- UMke relaties en gaarne geziene per- J Vertegenwoordigde een niet te onriprsrhatten kanitaal dat vooral in de automobielbekende auto-import’eur, hem gaarne J _„„non onnam en ziin Huis in het vervolg drasren van- Osselaer en van Ber- VAN AKEN. ,

Het emplacement van het statkm Utrecdit der vcxirmalige Ned. Rhijnspoorweg Mij. in 1866. Op den voorgrond de overweg aan de. Leidscdieweg, waar nu de tunnel is.

Hierboven: Vorige week arriveerde op Schiphol het vliegtuig H.N.AJDJP., waarmede Maandag jd. de heer Van Lear Black met Geyssendorffer en Scholte naar Kaapstad zijn vertrokken. Het vliegtuig is thans omgebouwd van een éénmotorig tot een driemotorig toestel. De aankomst op Schiphol, waar men de machine bijvult, om proef te vliegen.

j „„..„Hcron voor vader alleen bijgevoegd van ™«er enistigen aard, zoo ernstig en weloverwogen gebeld, dat het Mevrouw vroeg met naar den inhoud ervan, daar zij alles begreep,