’t TVas puik van ’t Vreemdenlegioen,

Die zvvaargebaarde schaar!

’t Was als zijtl vadren kalm en koen

Bij ’t hevigste gevaar.

Dat bragt hun ’t vreemde luchtgestel.

Noch vreemde taal te zoek.

Bleek anders slechts hun landaard nog

Uit lasterwoord of vloek.

’t Was puik van ’t Vreemdenlegioen!

Het eerst steeds in den kamp.

Vooraan bij ’t allerfelste woên,

Gewend aan baskruiddamp.

Zelfs in den slaap nog lag hun oor.

Zoo scheen het, op de wacht;

Hun oogen zagen ’t duister door

In ’t holste van den nacht.

’t Was puik van ’t Vreemdenlegioen!

Een opgewonden drom,

Die dansten op de krijgsklaroen

Bij ’t zwaarst kanongebrom.

Die dronken, schoon geen dronkenschap

Hen ’t hoofd aan ’t wanklen bragt.

Bij minnen als bij strijden rap.

Der benden keur en pracht!