Hij heelt zijn hals weghesteken
Heer ontfangt mijn geest in den noot meest
Biep hij ick mach niet meer spreken.
Den strick heeft hij ghewrongen
Om zijnen hals seer stijf
Daerna ist hout ontspronghen
Doen hij tooch bij zijn lijf
Den buel niet lang en beijde
:t Stroo greep hij saem dat sach het volek aen
Dat hij daer 't vijer in leyde.
Dus gheschiede d' Offerhande
Maer 't ginek niet na haar sin
De eerste cool niet en brande
Hij worp noch een daarin
Doen heeft daer een glieroepen
Hoe staet ghij soo ? Hij schudde stroo
Denjoncksten buel ginck loopen.
Want daer wasser twee dedich Meester Jan en zijn knecht Den ouden stont niet ledich Al weeck den jonghen slecht Hij heeft dat stroo ghehouden Voor zijnen mont met beven hij stont Daer quam gheen brant bij flouden.
Den Baillieu was ontsteken Met toornicheyt seer groot Dat is daer wel ghebleken