Hij heelt zijn hals weghesteken

Heer ontfangt mijn geest in den noot meest

Biep hij ick mach niet meer spreken.

Den strick heeft hij ghewrongen

Om zijnen hals seer stijf

Daerna ist hout ontspronghen

Doen hij tooch bij zijn lijf

Den buel niet lang en beijde

:t Stroo greep hij saem dat sach het volek aen

Dat hij daer 't vijer in leyde.

Dus gheschiede d' Offerhande

Maer 't ginek niet na haar sin

De eerste cool niet en brande

Hij worp noch een daarin

Doen heeft daer een glieroepen

Hoe staet ghij soo ? Hij schudde stroo

Denjoncksten buel ginck loopen.

Want daer wasser twee dedich Meester Jan en zijn knecht Den ouden stont niet ledich Al weeck den jonghen slecht Hij heeft dat stroo ghehouden Voor zijnen mont met beven hij stont Daer quam gheen brant bij flouden.

Den Baillieu was ontsteken Met toornicheyt seer groot Dat is daer wel ghebleken