Hollandsche en Fransche koloniën. Ook op zijne kaart van Ameiika van het jaar 1722 wordt die grenslijn niet getrokken. Wel wordt hier een gebergte geteekend als waterscheiding van de Amazone en de rivieren van Guiana.

Volgens d A n v i 11 e s kaart van Zuid-Amerika — Parijs 1748 ligt het zuidelijkste punt van de zuidelijke grenslijn der toenmalige Hollandsche koloniën in den meridiaan van Paramaribo op ± i° 20' N. B. Van daar loopt de lijn in nagenoeg noordwestelijke richting. Ten zuiden daarvan staat op ± 50' N. B. aangeteekend : „ A cette hauteur regne une chaine de Montagnes".

Volgens d Anville is het land ten zuiden van Suriname Portugeesch Guiana.

Op de „ Carte de la Guyane, pour servir a /'Histoire Générale des Voyages\ 1757, tiré de la carte de 1'Amérique de M. Danville, is de grenslijn weggelaten. Nagenoeg op den 411 breedtegraad vindt men deze aanteeken'nS ■ 7)1 Intérieur du Pais est trés peu connu".

Volgens de in 1762 gepubliceerde kaart van Janvier „Z. Amerique Méridionale divisée en ses principaux États" strekte Suriname zich naar het zuiden uit tot ongeveer 27* graad N. B. en werd door Portugeesch Guiana begrensd.

Bij Bellin — zie de kaart in zijne „Description géographique de la Guyane \ Paris 1763 — is de zuidelijke grens geheel anders dan op de vorige kaart en op die van d Anville; het noordelijkste punt ligt nu aan de zijde van de Marowijne, terwijl de lijn van daar in ongeveer zuidwestelijke richting loopt en den meridiaan van den Corantijnmond op ± 20 30' N. B. snijdt. Of hier Fransch of Portugeesch Guiana, dan wel beide Suriname ten zuiden begrenzen is niet wel uit te maken.

Harts 1 nek geeft in zijn in 1770 verschenen werk eene overeenkomstige zuidelijke grenslijn, met dit verschil dat