onmiddellijk de richting van de rivier voort te zetten, zou dus de hoofdrivier en derhalve de grensscheiding zijn, waaruit zou volgen dat het gebied tusschen de New River en den anderen tak niet tot Britsch- maar tot Nederlandsch Guiana behoort.

Eene nadere regeling van de grensscheiding is dus ook hier noodig en de stappen om daartoe te geraken zullen wel van onze regeering moeten uitgaan. Wij kunnen onder de gegeven omstandigheden niet verwachten dat Engeland zal voorstellen tot eene definitieve grensregeling over te gaan. Voor zooveel mij bekend, is zoodanig voorstel door deze mogendheid niet gedaan, hoewel het reeds 27 jaar geleden is, dat Brown de New River ontdekte en deze voor de eigenlijke Corantijn verklaarde in een werk dat uitgegeven werd „by order of the Lords Commissioners of Her Majesty's Treasury".

De Engelschen zullen zich eenvoudig houden aan de grens door Schomburgk geteekend en die voortdurend reproduceeren. In Everard F. im Thurns werk „Among the Indians of Guiana", komt een kaartje voor, zijnde een „reduction of the map of British Guiana compiled from the surveys executed under Her Majesty's Commission, etc". Het boek is van 1883, dus 12 jaar na de ontdekking van de New River, die dan ook op de kaart is afgebeeld; maar terwijl er wordt medegedeeld dat de naar Schomburgk aangegeven grenzen van Britsch Guiana met Brazilië en Venezuela „must not be taken as authoritative, as they have never been adjusted by the respective Governments' , wordt geen woord gerept van eenige onzekerheid van de grensscheiding met Suriname. Ook de laatste officieele kaart door de Engelsche regeering gepubliceerd naar aanleiding van het grensgeschil met Venezuela — zie de laatste kaart in het bluebook n Venezuela ', I, N°. 1