van humor ontbloot zijn wanneer ook wij ons „Gibraltar" hadden.

Waar Engelsche schrijvers telkens terugkomen op de kwestie van het bezit der rivier en daarbij de vreemdsoortigste beweringen uiten zou eenige officieele verklaring hieromtrent zeer gewenscht zijn. Niet langer geleden dan Maart 1896 schreef Francis Comyn in een artikel in „the Nineteenth Century\ getiteld „ The Seamy Side of

British Gutand' „It is instructive here to note

that, in respect to the third section of the boundary — that separating British from Dutch Guiana — the delimitation is so strict that the entire bed and stream of the Corantijn River from bank to bank belong to Holland, from which permission must be sought and had before any British subject can legally erect a „ „stelling"" or river landingplace, out from his own land", (blz. 392).

Hiertegenover staat dat Barrington Brown — over wien hieronder nader — op de kaart gevoegd bij zijn in 1876 te Londen verschenen „Canoe and camp life in British Guiana" als ook op een schetskaartje bij een y,Report on the Mines of the Demerara Gold Association, Limited", uitgebracht in December 1888, de stippellijn, die de grens tusschen Britsch en Nederlandsch Guiana moet aanduiden, langs den rechteroever van de Corantijn plaatst.

De Corantijn is dus de grens. Maar wat is de Corantijn? Op de meeste kaarten van de i7de en de i8de eeuw en op verscheidene uit deze eeuw wordt deze machtige stroom afgebeeld als een kleine rivier, zelfs kleiner dan de Coppename en niet verder naar het zuiden loopende dan tot 5, 4 of 3 graden N. B. Het is duidelijk dat de grillig kronkelende lijnen die den stroomloop moeten voor-