nopoliën, als de arakpacht, heeft de pachter voor de Dj emadj a-groep onder verpacht aan den te Maras woonachtigen Chineeschen kedei-houder. Deze is gerechtigd de arak zelf te stoken of uit Singapoer te betrekken en opium te bereiden, doch is verplicht zich bij den pachter van het ruw opium te voorzien.

Op de andere eilanden is het debiet van opium niet groot. Ook daar worden weinig schuivers onder de inlandsche bevolking aangetroffen en zijn de Chineezen de voornaamste afnemers. Volgens de opgaven, die wij van de slijters verkregen, bedraagt de gemiddelde jaarlijksche verkoop te Genteng (Sedanau) 600 en op Midai 300 thail, terwijl die op Soebi en Poelau Pandjang samen varieert van 500 tot 800 thail, eene hoeveelheid die ons wel wat overdreven voorkomt. De slijters betrekken daar, zooals zij ons zeiden, het ruw opium van Serawak tegen $ 25 per bol of ook wel koopen ze het van tongkang- of wangkangvoerders uit Singapoer.

Als de dagtaak ten einde is, verzamelen zich de Chineezen van Terempa aan de speeltafels van den pachter der Chineesche toptafels of topbanen, die voor zijn uitsluitend recht $ 100 'sjaars aan den Jang di pertoewan moeda betaalt. Groot is dat bedrag niet, en men mag er de gevolgtrekking uit maken dat in het Monaco der Poelau Toedjoeh geen aanzienlijke bedragen verloren worden. Aan de inlandsche bevolking is het ten strengste verboden aan het spel deel te nemen, en mag er al eens een enkele dit verbod overtreden , de vrees voor straf houdt de meesten daarvan terug.

Ook directe belastingen worden door het zelfbestuur van de Chineezen geheven, namelijk een grondhuur voor het terrein dat ze in gebruik hebben en een bedrag van I 0.75 per kojan laadruimte van de vaartuigen, die den archipel verlaten.