Een andere bron van bijverdiensten voor de bevolking is het weven van sarongs, meest zijden, en een enkele maal ook van andere kleedingstukken. Het zijn uitsluitend vrouwen en meisjes, die zich met deze kunstnijverheid bezig houden. De garens en de aniline kleurstoffen, welke voor het kleuren gebruikt worden, zijn van Singapoer veelal door Chineesche handelaren geïmporteerd. Het spinnen, het kleuren van de garens en het weven geschieden op dezelfde wijze als in andere Maleische landen, terwijl het daarvoor gebezigde spinnewiel en het eenvoudige handweefgetouw van de daar in gebruik zijnde niet afwijken. Ruiten en strepen, in frissche kleuren, zijn het meest gewild en de prijzen der sarongs varieeren naar gelang van patroon en grondstof van $ 4 tot $ 14 per stuk.

Aan het vlechten van matten wordt hier niet gedaan, maar wel zagen wij enkele eenvoudige suikerfabriekjes, waar de Maleiers het sap, dat zij uit den steel der vruchttrossen van den arenpalm aftappen, tot suiker inkoken.

Begeven wij ons thans naar de overzijde der kreek, die de bovenbesproken kom achter de kampong, waarin het van het gebergte afkomende water zich verzamelt, in verbinding brengt met de zee, om een kijkje te nemen in het op de landtong gebouwde dorp der Chineezen.

Plotseling zijn we als het ware in een geheel andere omgeving verplaatst. Aan gindsche zijde de paalwoningen zonder orde of regel verspreid, hier een 3* Meter breede straat, aan weerszijden bebouwd met grondvaste fraaie houten huizen, gedekt met pannen, ijzer of sirap, meest alle winkels, kedei, waar allerlei waren in bonte verscheidenheid zijn uitgestald.

We tellen er 25, behalve het groote houten huis van den Luitenant, met steenen trap en sierlijk gelakte deur,