het resultaat was, natuurlijk, niet daarmede in overeenstemming en, eigenlijk gezegd, zeer mager. Terecht laat Supan zich als volgt er over uit: „Dieses namentlich bei Dilettanten beliebte Thema ist ein standiger Gast auf den Geographen-congressen, aber noch immer ohne greifbaren Erfolg . Niets schijnt eenvoudiger dan het opmaken van enkele algemeene regels en niets is inderdaad lastiger dan ze toe te passen. In ons tijdschrift is, ook over dit onderwerp, reeds zoo dikwijls geschreven1) dat wij ons ontslagen kunnen rekenen van de taak om er thans nog weer veel over te zeggen. Wij bepalen ons dus tot mededeeling van de gehoudene voordrachten en de beslissing van het congres.

1. The orthography of place-names. By Mr. G. G. Chisholm.

2. On geographical place-names in Europe and the East. By Dr. J. Bürgess.

3. Sulla trascrizione e la pronuncia dei novni geograjici. Del Dr. G-iuseppe Kicchieri.

Het resultaat was, de voorstelling der volgende resolutie op de eindvergadering :

Orthography of geographical names.

That an International Committee be appointed to determine how far

agreement can be amved at as to the writing of foreign names.

De vergadering besloot tot de benoeming dier commissie, welke, in overleg met de geographische genootschappen zou treden en op het volgend congres haar verslag zou indienen. Wat er van komen zal moet de tijd leeren. Tot zoolang moeten wij ons maar zoo goed mogelijk zien te behelpen 2). Op denzelfden achtermiddag werden nog twee voorstellen gedaan van den volgenden inhoud:

Su continenti e parti del rnondo. Del Dr. Giüseffe Ricchieri.

Resolution as to the definition of «AustralasiaBy tlie R. Geographical Society of Australasia.

Het voorstel van Ricchieri, tot het instellen eener commissie ter vaststelling van de grenzen der werelddeelen considered as expressions essentially liistorical and conventionar, werd, na eenige discussie, door hem ingetrokken. Bij die gelegenheid bleek ook duidelijk welk eene belemmering de taal op een internationaal congres dikwijls kan zijn. De congrestaai was feitelijk het Engelsch, maar Ricchieri sprak Fransch, en dat niet heel gemakkelijk. Men begrijpt welk lot zijn voorstel moest

1) Dl. I, 1876, 4° Serie, p. 234. De taal der aardrijkskunde, door Dr. I. Dornseiffen. Dl. X, 1893, p. 1029; Dl. XII, 1895 , aflevering 5.

2) Vgl. in deze aflevering: School-uitgaven.