Als oorzaatc van een en ander moet het onverwachte succes beschouwd worden, dat door verschillende walvischvaarders in de zuidelijke zeeën werd behaald, een succes, dat herinnert en nabijkomt aan dat, waardoor voor ruim 50 jaren Ross, Dumont d'Urville, Balleny en andere zeevaarders hun namen beroemd maakten.

Gelijk het zoo dikwijls in de ontdekkingsgeschiedenis onzer aarde is geschied, zoo ging het ook hier: jaren lang hebben wetenschappelijke mannen in Duitschland, Engeland, Australië door woord en geschrift geijverd voor een voortzetting van het antarctisch onderzoek, dat na de omvangrijke ontdekkingen van Ross in 1841—43 zoo plotseling werd afgebroken, al hun pogen bleek vergeefsch en een toeval, een opzienbarende ontdekking was noodig om deze zoo lang voorbereide onderzoekingen in gang te brengen.

Het is een bekend feit, dat het aantal in de noordelijke zeeën voorkomende traandieren (walvisschen, walrussen, robben) door de vervolging, waaraan zij zijn blootgesteld, in verband met hun langzame voortplanting vrij snel afneemt en dat daarvan het onvermijdelijke gevolg is, dat de jacht, die voornamelijk de Russen, Scandinaviers, Schotten en Amerikanen op deze dieren maken, steeds minder winsten afwerpt. Aan vele kusten, waarlangs het weleer van traandieren wemelde worden zij nu te vergeefs gezocht, verder en verder noordelijk heeft men hen achtervolgt met aanvankelijk groot maar toch later ook weer afnemend succes, want verder en verder ook trokken de dieren zich in hun uiterste, voor de walvischvloot hoogst moeielijk toegankelijke, schuilhoeken terug.

Onder die omstandigheden lag het voor de hand, dat de noordelijke volken opnieuw het oog vestigden op de vooral voor hen zoo afgelegen en daarom zoo lang verwaarloosde zuidelijke zeeën en hoopten, op grond der door vroegere reizigers, vooral door Ross gedane mededeelingen, aldaar een rijker jachtbuit te vinden dan zij zich in het noorden konden verschaffen.

Even als in 1822 ») waren het ook ditmaal de Schotten, die vooraan gingen. In t begin van September 1892 verlieten vier stoomschepen de Balaena, Active, Diana en Polar Star den haven van Dundee en koersten naar het zuiden. Ruim twee maanden later waren zij te PortStanley op de Falkland-eilanden om van daar uit hun eigenlijke reis in het antarctisch gebied te beginnen.

Bij de Schotsche schepen sloot zich aan de door de „Hamburger

1) Alb. d. Nat. 188/, p. 316.