ook de s schijnen ze zooveel mogelijk te mijden , ze spreken dan ook van Bihimaka als Bismarck wordt bedoeld.

De verschrikkelijk snel versmeltende inlandsche bevolking (in 1830 nog 130.000, thans 40 000 zielen tellend) is sedert de komst der Europeanen en Amerikanen eigenlijk niet gelukkiger geworden, maar blijft even zorgeloos en haast zouden wij zeggen even beminnenswaardig als voorheen; zij bewegen zich in en onder water als behoorden ze er tehuis en houden hartstochtelijk veel van dichtkunst en muziek. Hunne gedichten //mélé" genaamd, kennen onze versmaat niet, maar bestaan uit korte, zingend voorgedragen regels met den klemtoon op het laatste woord; meestal zijn ze ernstig en zwaarmoedig, ook in hun muziek en minneliedjes kan men al zeer weinig bespeuren van de luchthartigheid dezer opgewekte natuurkinderen. Als de volle maan aan den nachtelijken hemel prijkt, wijkt de slaap en dan zitten de inboorlingen voor hunne hutten en zingen schoone melodieën, zachtkens begeleid door eenvoudig snarenspel, welke te midden der tropische natuur een betooverenden indruk maken op den vreemdeling, die soms ook wel eens opgeschrikt wordt door de wanklanken van den wilden hoeladans, volstrekt niet passende bij de heerlijke kalmte van den nacht.

Onder de vele donkere zijden van het volksleven is de gevaarlijke invloed der toovenaars of Kahoena's het allereerst te vermelden; zij kunnen alles: zieken genezen, de geheimen doorgronden, de menschen doodbidden wanneer ze althans in het bezit zijn van iets dat afkomstig is van het slachtoffer, zij het dan een stukje nagel of wat haar; hun stelsel is om zulk een mensch niet uit het oog te verliezen en door vrees en angst gekweld gaat dan menig zwakke ziel aan het kwijnen en het proces is gewonnen ; dat er misbruik van wordt gemaakt spreekt wel van zelf.

Ten slotte willen wij den heer Marcuse volgen op zijn uitstap naar het belangwekkende, grootste eiland der groep, het vulkaanrijke Hawaiï. Als men weet welk een imposante aanblik de Montblanc oplevert wanneer men hem uit de toch reeds hooggelegen vallei van Chamounix ziet oprijzen, kan men zich nog slechts een zwak begrip vormen van den indruk welke de bijna even hooge Maoena Loa maakt op den reiziger, die aan boord van een vaartuig dat steeds rookende, dikwerf vuurspuwende gevaarte voor zich ziet; het gezicht is overweldigend en de ontzettende vulkanische krachten van dezen grootsten der werkzame vulkanen op ons wereldrond zijn ook overweldigend, al hebben vroegere uitbarstingen reeds zooveel omringend terrein onbewoonbaar gemaakt, dat de laatste ontladingen (o. a in het afgeloopen jaar) de schaarsche bevolking aan de zuidelijke kusten weinig schade berokkenden. Merkwaardig is de nergens elders aldus waargenomen vloeibaarheid van de uitgeworpen lava, die door wind en bijkomende verschijnselen tot dunne glasachtige draden wordt uitgesponnen, welke zich over het geheele eiland verspreiden en bekend zijn onder den naam van het haar van Pe'lé, eene der vermaardste godinnen van die oorden. Pe kruin van den vulkaan is wegens de helderheid der lucht doorgaans zichtbaar en slechts zelden is er sneeuw op te bespeuren. Toch is de iMaoena Loa niet het belangwekkendst vulkanisch verschijnsel op dit merkwaardige eiland, maar de onderzoeklievende reiziger wordt nog veel meer aangetrokken door de slechts 1340 M. hooge Kilaoewea, welks voortdurend brandende en kokende vuurzee reeds op 60 zeemijlen afstand niet alleen zichtbaar is, maar vooral 's nachts een gruwelijk schoonen indruk maakt; onafgebroken verheffen zich vlammen en rookzuilen, soms tot fantastische hoogte uit den krater, het geheele