maar spoedig braking te veroorzaken. Blijven al deze middelen zonder uitwerking, dan kan het niet anders zijn, of de vrouw heeft jegens hare ouders misdreven, zij is brutaal tegen hen geweest, heeft hun diensten geweigerd enz. Allereerst moet zij hun derhalve om vergiffenis vragen en vervolgens, om te toonen, dat haar berouw oprecht is, het water waarin vader en moeder de voeten gewasschen hebben, drinken. Komt hierna haar kind nog niet ter wereld, dan is een booze geest in het spel en moet men trachten, hem te verdrijven. Daartoe wordt buiten op het erf, aan den gewijden boom een offer van eenig goudschrapsel voor den geest ophangen, opdat hij zich daarmede tevreden zal stellen en het der vrouw verder niet lastig maken. Wordt het kind nu geboren, dan wordt verder gehandeld zooals boven vermeld werd, zoo niet dan laat men de barende aan haar lot over. Meestal sterft zij niet lang daarna tengevolge van uitputting, of als haar kind reeds geboren werd, doch de placenta nog niet verscheen, aan verbloeding. Leeft het laatste nog en overlijdt de moeder,- dan wordt het met een steen doodgeslagen, wordt het niet geboren dan steekt men het in de uterus dood. Was het kind reeds geboren doch dood voor dat de moeder stierf, dan wordt het met de placenta begraven. Het lijk eener moeder, die stierf vóór hare verlossing, wordt, na dit eerst den buik geopend te hebben, opdat zij geen pontianak worde, waarover later meer, begraven. Zulke gevallen zijn echter uiterst zeldzaam, meestal gaat een bevalling zoo voorspoedig, dat multipara, zich, als zij een kind verwachten, eenvoudig naar het bosch begeven, daar hun kind zonder eenige hulp ter wereld brengen en vervolgens naar huis terugkeeren om de nabehandeling te ondergaan.

Tweeling-geboorten zijn niet zeldzaam, men beschouwt ze als een gave van Doeadlera en stelt op het bezit van tweelingen hoogen prijs.

Keeren wij na deze uitweiding weder tot moeder en kind terug. Zoodra het kind begint te kruipen, is zijne moeder verplicht hare familieleden te gaan bezoeken en hun het kind te toonen. Hunnerzijds zijn deze gehouden, haar bij die gelegenheid een geschenk aan te bieden, een kleedje, een bord eten of iets dergelijks. Wonen zij echter te ver van haar dorp af, dan mag de visite worden uitgesteld, totdat het kind kan loopen.

Wanneer de tanden beginnen te komen, wordt met het spenen een aanvang gemaakt, door het kleintje sago en ubipap te voeren, waarmede wordt voortgegaan, totdat het de borst geheel ontberen kan, waarvoor gewoonlijk een goed jaar wordt berekend.