’t Eu roekt ons niet of hot den zotten koning ende die hem droeg zal wanhagen. Gy en wordt zyner hulpe'niet vro. Ende zyn vette wyf is een onnutte hoen, zonder te keukene alleene. \Yard zy zoo koene, dat zy er ook een woord toe wonde spreken, wy zouden haar aan den spete steken ende Imaden ende al den dag kost hel)hen. Hoe menig morseel ligt daar ane, dat ons eene hekwamelyke spyze zoude zyn, die wy voor alle gerechten minnen!

Gewreekt u over niy alleene, l)ad Katharyne met zoeter hede. Ik hen die oorzake. INlyn goedeidiere man en (lede nooit eenige zake daar hy u mede mocht helgen doen. Ik was die gone die den gelaarsden kat zyne daad beried, ’t Is myne schuld ende niemens el.

Ha ha! sprak Reinout al stillekyne ende loech lyselyke, daar komt licht in die donkernesse. Zoete minne, ik hadde des waal gepensd in mynen zin. Gy hebt Tibeerte al zyne lesse gevest!

Neen, neen! crayierde Garenno, die oudste der gyganten, met yselyken strot, en hehhet geen vaar! U en zullen wy niet braden no dooden. Gy moet met ons logieren, alreerst met my, daar na met Oeros ende ten lesten met den lieven Ferocidad. Gy moet onze zoete amie zyn ende ons vro maken! Wie ook zoo Manwulf verdede, allen die hier inne zyn zullen ’t gelden te hunner schande!

Och Katharyne, sprak nu die markies, wilt u ontberen van plaidieren, ik hidde u des litermaten genie. Waant gy die felle maagdeneters te goeden wege waart te mogen stieren, dat zy heide rooven ende moorden verzweeren ende hunne zielen plegen? Zy trekken ’t al in dorperhede. Ik en hegeere niet hunne genadighede, maar hun bloed, om ontellyke jonkvrouwen te behouden ende om uwen twyfel aan my aan die zyde te zetten.

Ik hehhe alle jonkvrouwen onwaard! Ik en twijfele niet!

Nochtanne staat niyn zin tot daden. Merkt, Garenno bescheidt uwen vader ende verspreekt diens lofzaam wyf (hy