gaat die veste iny niet van reelite toe, naar des landes zede? Ik en kenne my jegen nienien niesdadig. lieer iManwulf gekreeg haar l)y onreclitre geweld. Ik ben zyner zaken vroed, zyt des zeker! Hy jaagde onrecht, maar ’t kwam hem tot kranken haten. Den markgrave Bernaart (die weduwen ende weezen vorderde ende allen beschutte, die hy in vreeze vand) heeft hy hier met wyf ende kindren vennoord. Ily hemde al het land. Ende al ’t volk dede hy verdomen ende onnne geld verknopen over eigene knechten. . . . Maar wat spi'eekt gy van niyn wyf ende scheldt mynen vriend ende goeden gezelle Tibeert? En ware niet vroeder, uwe beroemelyke tale te laten blyven, die ons niochte tot gramschap porren?

Zoo meer schamp gy ons doet, gy rabaud, zoo zoeter zal ons die wrake zyn. Gy gelatet u het dan u te moede is ende doet als d’onverveerde, maar wy zullen u elk woordekyn looiien ende n radehraken!

Gy en moet mynen goedertierlyken heere iiiyiie daad niet ane tygen, riep die kater. Hy en wiste hoe ik ’t daar toe brochte. IK' hehbe uwen l)roeder ontlyfd. Dus moet gy met my alleene uwen wille doen, ’t eerst dat gy my hel)t gevaan.

Och schoone ridders, sprak nn ver Katharyne, alse myn man alreerst hier kwam en was alrede van den heere INlanwulf niet meer over, des zweere ik u.

Zonder alleene dat myn hnnk was geladen, nnnnpelde Tibeert.

■ Het is al om niet dat gy voor hem dingt, riepen die reuzen. ■— ’t En haat hem niet een myt. Zwaar tormint zullen wy hem doen in martelie groot! ’t Is gedaan met zynen lyve. Hy en zal niet te genade komen. Met looshede no met krachte, in geener wys en mag hy ontgaan!

Groote wiganten, vraagt het den koning, die myn vader is, ende die koninginne, ende den baroenen alle gader, die ten hove zyn. Elkerlyk zal u zekeren dat heer Reinout met ons te wagen was gezeten, doe uw broeder hier hez^\'^eek!

over eigene knechten = als lijfeigenen, gelatet u bet = doet u beter voor.