neTzeveNSTe ®C;^piTTeL

INNEN DEZEN WAREN DIE reuzen voor die vall)rugge gestaan. Zy kresclien ende gebaarden gram-' lyke ende l)egonsten steenen groot door die venstren der ridderzale werpen. Reinout klom nu van grade te grade ten lioogen tinnen ende riep doe: Wie zyt gy, wanen komt gy, wellieve lieeren, die alzoo ongednldelyk ende ook een deelkyn onhoveseli, niy uw saluut zegt ende om lierl)erge vraagt in Blynen borcli %

— Gy en zegt niet waar! antwoordden die inensclieneters niet luder keele, dat men ’t in den hof ende in den kasteele nioclite liooren gereedelyke, — gy lieht gelogen! Dit was liet gezate van onzen lieven l)roeder Manwnlf, die niet en pensde oni valsclie treken, maar dien gy hy dorperlyker liste ende verraadnesse een evel spel hebt gespeeld ende hehr, geroofd \ an den ievene. Wy wanen dat hy van donimen rade was ende zyne vorm Wy zyn die gonen dien zyn erfschap ane behoorende is. Geene herherge en willen wy, maar uw hoofd! Ende nw wyf, die schoone creature! Ende gonten vulen keityf ende kwaden, den gelaarsden kat! Wy ontzeggen u pais ende vrede.

— Bylo, koene wiganten, wangont gy my dezen kasteel? En

gonten vulen keityf = gindschen vuilen ellendeling.