Goede werken komen te goeden loone, sprak nu die mar kies ende loeeli te inaten. Die vrucht zyner trouwe heeft onzen vriend beschut van jammerlyk ende.... Gy tween en zult niet in die hand myns kenkenmeesters geleverd werden, want harde minne ik u lieiden. Ook hehlie ik u tweeër geest alrede in myne male geleid. |
Die markieziiiiie stond up. Zy gdng te Eeiuoude waart, zette zich up zyiie kuieu ende l)eviug hem iu haren armen. Tii)eert, yraagde zy, zullen wy hem nu des gewagen, hoe gy ende ik Pinkt u dit goed*? ,
En moet hy niet nog proeven inetter daad f
o£t uw werk alrede”vul])rocht is. Waant gy dat ik niet verstaan en liel)l)e, dat gy lieiden gader van iet jegen iny zyt overeen gedragen? Al wiste ik ’t gerne in alder tyd, ik en vraagde niet om mare, alzoo als gy, Katharyne, deedt, doe ik die wonderscliryne mede broehte. Halialialia! Ik wille n genade doen ende uwe heimelykheid koopen. Eenen lioogen prys, als die heimelyklieid der niemare, die myn bode niy nut Ralconien broebt, en mag ik om alzoo kleene ding niet geven, maar ik biede u die van der sehrvne. Gy komt er met goeden koop aan, zekerlyke. ’t Is tot nw Voordeel. Wilde ik, ik konste n om niet doen klappen al dat gy weet. |
Halialialia! Til)eert, uw lieere wil ons verderen! Merkt hoe hy lacht. Hy heeft zware heinielykheden ende spreekt te ons oft wy kleene kindren waren!
die kater sprak harde onspellyk; – Gy gekreegt l)ood. schap uiit Ralcoiiiëii ende hreiigt den tyd onnuttelyke Wy moeten zonder marren ons beraden, wat ons l)est ware tC doen.
Zoete vriend, antwoordde Reinout, sind langen tyd ontving ik nienigen I)rief van daar. Up niyne verre vaart hel) ik ook te zeven steden in dat land geweest, in eens tennnernians hahyt. Ik en wil n des niet langer helen. Zyt met ontrust. Ik hen
valies; fig. maag proeven = bewijzen, onspellyk ernstig.