Gry zyt harde lief, Tibeert. My berouwt dat ik gezegd bebbe. Des wille ik iiu bieebte doen ende u oijenbaren dat ik in myiieii zin badde. IK’ was wangonstig. Ik vizierde iet.. . . neen, ik en mag ’t niet ontdekken, ’t Was scbande ende oneer. Het berouwt my. Zult gy my kwaad met goede gelden?
Gy wondet mynen beer my doen eten oft ik een baze ware, zei libeert. Hy gaf baar een boofdekyn ende sprang np baren schoot. Die tranen liepen bem over die granen nederwaart.
Gy bad bet te voren verstaan ende en zyt my nocbtan niet booze?.. Ja, dat wonde ik. En wordt men niet dat men eet, alzoo ons die wyze klerken leeren, die al vleescb ende vleescbsmont vergeven? Ai lieve Tibeert, niyn kwade gepeize en was niet dnrig. Ter zelver stonde beried ik my, dat ik nooit ende nie, in geener wys, mesdadig jegen n moet zyn.
\V at baat zon ’t bem geven, at by my zonder die leerzen ? viaagde Tibeert. En ware ’t bem niet bet gewin, zettet gy bem n zelven te dissebe?
Tfi, Tibeert! En l)en ik niet zjni zoete wyf? Moet ik ’t gevoeg z\ner tanden zyn? Eet gy uwe Eianea uj), die poeze niet alzoo scbooner linud, wit als een sneeuw?
Neen ik, zyt des zeker ende gewes. Want inniglyk lieve ak niyne trouwe Bianca, die der poezen kroone draagt. Ook zonde ’t niy geene nuttigheid wezen dan tot spyze alleen, ende wat noode is iny dat? Bn zet men niy hier niet genoeg voren? My en gebreekt geene zake.... Maar niyn heere zoude, met alzoo nut verkoren gerechte als mve.
Zwygt stille, Tibeert! Merkt boe die looze markies lacht ende spot met ons bondt!
Ja by. IVacbarme, myn dienst is t’eenen ende komen, ik ben nn overtallig bier.
Des 1)611 ik harde blyde, dat inyii kwade gepeize aeliter bleven is, door die insprake inyner eonscieneie, maar ook omme dat ik zag dat het al onnoods ging werden.
granen = snorren. Vleeschsmout vergeven = afstand doen van vet.
DE DELVER VII No. 8.