Onze schetsen 2 en 3 toonen ongeveer hoe die gangen van 1.80 meter worden gehouwen. Schets 3 laat zien hoe men boven en onder in de gang wigvormige spleten hakt waardoor tenslotte een vooruitstekend blok ontstaat dat door gebrek aan steun eindelijk moet neerstorten. De houwer dient achter zich voldoende ruinite te houden om, op het moment dat het blok begint los te geraken, zich met een sprong in veiligheid te stellen.

Schets 4.

Schets 3.

Het onder 2 genoemde verwijderen van den ondergrond der gangen, tot op den ondergrond die niet meer okerhoudend is, verricht men door langs de wanden van de 3 meter breede gangen, spleten te houwen, wat geheel met de hand met het pikhouweel geschiedt. Nu wordt nog in het midden van het aldus gevormde, doch nog vastzittende blok, een gat geboord even diep als de spleten links en rechts. Indien nu in dit gat een exploisie wordt teweeggebracht, dan splijt het blok, waartoe het gelegenheid heeft door de links en rechts aangebrachte ruimten. Op die wijze worden telkens blokken van 2 a 3 meter hoogte losgemaakt totdat men naar beneden toe, op den niet meer okerhoudenden ondergrond is gearriveerd. Schets 4 beeldt zulk een blok af. De diverse soorten oker onderscheiden zich voornamelijk door hun nuance en om de aan de bestellingen der consumenten geregeld te kunnen voldoen, moeten er zooveel gangen geopend worden als de groeve nuances oker oplevert. Daar de eene nuance veel meer gevraagd wordt dan de andere, zal de eene gang veel meer moeten produceeren dan een andere, welke laatste daardoor misschien slechts tot geringe diepte wordt opengelegd.

Dit verklaart ook waarom de middelen tot het winnen van het erts, voor niet ingewijden zoo rudimentair moeten lijken, echter

Plaats waan de explosiever! worden neerqeleqd. a-a. . Spleten waarheen het blok mineraal bij de