DE REDACTEUREN AM HET WOORD

DE gebruikelijke besprekingen voor het samenstellen van dit nummer ligt weer achter ons. De hoofdredacteur heeft zich teruggetrokken, de verslaggevers zijn op stap gegaan en de redacteuren zijn aan hun taak begonnen. Er heerst een grote rust nu op de redactie.

Zo langzamerhand vormt zich uit de chaos van gegevens een beeld hoe dit nummer worden zal. Het schema dat voor ons ligt, toont duidelijk aan wat wij u deze week zullen bieden en waaraan wij nu onze beste krachten gaan geven. Dat schema is voor ons wat een stafkaart is voor een leger-commandant.

Reeds voordat de jongste verslaggever vertrokken is voor de kleinste reportage, voordat de hoofdredacteur zich aan een ingewikkeld probleem gezet heeft, kan iedereen op het schema zien wat op pagina 24 en wat op pagina 15 geplaatst wordt, hoe pagina 18 er uit zal zien en welke mededelingen gedaan zullen worden, enz. Als de week begint te verstrijken vragen de redacteuren zich af: waar blijft in 's hemelsnaam verslaggever X met die reportage over de brillanten bruiloft? Hij zal toch niet op het feest gebleven zijn?

Onmiddellijk volgt daarop de pijnlijke vraag: en wat zetten wij op pagina 3, 4 en 5 als die verslaggever X niet op tijd is?

TERWIJL wij dit schrijven voor het nummer dat u nu leest, is het drie dagen later. Verslaggever X is terug. Hij heeft „op de klok" gewerkt. De reis naar Bergen op Zoom ging als van een

leien dakje. Een reportage, die er zijn mag is het resultaat. Of hij mee gefeest heeft? „Reken maar, het was voor mij evengoed een grote gebeurtenis als voor het brillanten bruidspaar."

Een paar uur reizen heen, uren fotograferen, gegevens verzamelen, een paar uur reizen terug, tekst schrijven, foto's ontwikkelen, naar de redacteuren. En dan krijgt zo'n arme kerel nog wel eens te horen, dat hij er niet veel van terecht gebracht heeft! „Dat kunnen wij onze lezers niet voor zetten, dat is niet goed genoeg." Dat weten onze redacteuren en verslaggevers. Hét gaat om u. Daarom spannen zij zich in. Zij staan desnoods uren in de regen. Zij sluipen door de nacht voor 'n smokkelreportage. Zij zijn te vinden op alle nieuwsfronten van de wereld en strijden hun zenuwslopende strijd met de klok. Zij slapen niet, zij eten niet, als dat vereist wordt. Eerst de stuff — het nieuws — dat gaat voor alles. Daarvoor offert iedere medewerker zich op. Daarvoor loopt hij, fietst hij, treint en vliegt hij.

En als u zich nog eens lekker omdraait in bed, zo tegen het aanbreken van de morgen, dan kunt u er vast van op aan, dat een onzer reporters met een slaperig gezicht al lang op weg is naar 'n belangrijke gebeurtenis — waar hij meteen vief en bij de pinken wordt — voor een volgend nummer, dat u met interesse leest maar waarbij u zich niet zo gauw realiseert wat er zoal bij komt kijken.

Tot een volgende keer,

DE REDACTEUREN.

De Kinderwagen voor twaalf persoontjes is een uitkomst voor grote Kindertehuizen. Het is een vinding van de directrice van het Moederhuis van het Leger des Heils te Rotterdam. Zij kreeg het idee, toen zij in een warenhuis de transportwagentjes zag, waarmee de koopwaar naar de afdelingen wordt gebracht.

Waar?

IN de Amerikaanse plaats Port Arthur werd meneer Paul Gibbon, die belast is met het uitreiken van

luistervergunningen, bekeurd omdat hij niet in het bezit was van een luistervergunning.

IN Stockholm kreeg mevrouw Akenstaat bezoek van een verzekeringsagent. Hij vroeg haar een brandverzekering te sluiten. Zij vroeg hem later terug te komen. Vóór de agent een uur weg was, woedde in haar huis een felle brand.

TE Brussel won Guillaume de Maeghere een wedstrijd in het eten van pannekoeken. Hij at vijfenveertig stuks. Een uur er na kreeg hij een bekeuring, daar hij zijn hospita uitgescholden had omdat zij niet genoeg eten voor hem had klaar gemaakt.

„Wilt u deze beste waakhond van mjj kopen? U zult hem nodig hebben!"

„De kas!" „Dan moet U aan het andere loket zqn."