BRAIF VAN PAIT LOMBOK OP 'T BAVVELDER VEURWAARK AAN DERK DONTJE BIE VEENTJER DRAAI

Beste Vrunden,

'k Heb 't allergloependste drok had, leste week of wat en zoo ben ik mit mien schrieverij wat achterop roakt. Moar nou 't allerslimste hier zoo n beetje beslot is, en ik weer oan de pên ken, bennen ie op Veentjer Draai vanzulf 't allereerst aan beurt.

Woar wie 't hier zoo volhandig mit had hemmen? Zei ik die vertéllen — of ainlieks wöl ik die 't laiver nait vertéllen, omreden 'n mooi verhoal ken 't nait worden. Moar dat ken ik nait hêlpen as 't er op aan komt, 't gemaine regenweer, doar wie haile Julimoand deur op traktaierd bennen, is doar schuld aan.

Mös den waiten dat ik er bie mie zulf al tieden over prakkeraierd haar om hier bie mie op 't Bavvelder Veurwaark es 'n tentoonstelling van moderne landbouwwaarktugen op touw te zetten, zoo haildaal veur^ eigen reken. Ik onnaier altied moar zoo, as men zulf wat ondernemt en 't lopt goud of, den het men eer en 't perfiet d'r baide van en nou is mien noatuur zóó, dat ik aan de meugelkhaid oan 'n minne öfloop nooit tou koom en dat het mie weer hail dik kuld dit keer en 't het mie 'n dik stuk roezie mit Trientje, mien vrouw, bezorgd.

Dei het nou ainmoal 'n slim bot veurzichtige oard en zukkent, nou ja, ze bennen d'r nait minder om, dat wil ik nait beweren, moar dat staait wel vast bie mie, as ale ménsken op haile wereld zoo'n noatuur haren, den was 't mit de veuroetgaang ook öfloopen en den was d'r nou op dit oogenblik nog gain sproake van spoortrainen of auto s, loat stoan van vliegmesienen en goud.

Afijn, doar wil ik 't nou op 't oogenblik nait over hemmen, k wil er allain moar op komen dat mien Trientje, dat dei 'n bót veurzichtige noatuur het en dat dei d'r gloeiend tegen te keer ging, dou ik heur begunde te proaten over mien tentoonstellingsplan.

„Krekt of nait wies bizze," foeterde ze, „doe altied mit dien dikke meroakels, doar 's nog nooit 'n cent beter van worden bis."

„Heula, heula," ging ik d'r tegen ien, „bis den haildaal vergeten hou meroakel 't veur 'n joar of drei öfloopen is mit dat iesfeest, dat 'k óók haildaal allain op touw zet haar?" -—■ „Nou ja," pröddelde t ol, „dat het ook net ainigste keer wést en as 't die dou nait zoo mit loopen was mit t weer en zoo, was d'r dou ook niks van te vlucht komen." <*-» „Vanzulf, gaf ik heur weerom, ,,'n beetje geluk mout er overaal bie:"

„Krekt," zee ze, „en dat beetje geluk, doar mekairt 't nou net altied aan —"kiek moar es te 't glaas oet, as 't nog nait looven wilde, kêns 't doar weer zain." — „Hou dat zoo ol?" vroug ik, omreden ik begreep d r gain spier van wat kaant dat zai oet wöl.

„Nou," kwam ze, „zigs ons klók mit zien kukens doar nait loopen? Glên ien hakken ben k al doagen laank op dat baist — dartien kukens het-e mie oet brud en 't zöl mie niks gain nei doun as d'r wél tien hoanen bie wazzen.

Ja Derk, zóó bennen vrouwlu nou. Mainen dat ze altied ien t verkeerde houkje zitten, omdat 't mit zoo n onbedudende klainigheid wat tegen lopt en dat dei aarme klók den nog schuld hemmen mout ook! Net of hai zulf dei aier bie 'n kanner zocht het! Afijn, dou zai zoo begunde heb 'k heur moar nait verder ien 't geval betrokken, moar 't zat mie nou ainmoal hoog boven ien mien kop, dat er ien zoo n tentoonstelling best es wat oaventuur zitten kon en zoo ben 'k op 'n gouie daag noar stad trokken om es bie n stuk of wat groote zoaken te heuren of ze gain neimoudsche artikels haren, doar ik bie ons op 't Bavvelder Veurwaark de priemeur van kriegen kon, zooas dat Hf>n hit> aeleerde lu hait.

Nou, dat leek oarig nuver en dou ik touzeggings genög haar, ik mit poalen en planken en dekklaiden en goud aan 't veurberaidings moaken. En 's oavends advertênsies opstêllen vanzulf, veur 't Noorden en veur 't Bokkebladje, dat zoodounde was 'k al 'n poar hondert gulden gêld kwiet, nog veurdat er sproake was van ook moar ain cent verdainen en vrede ien mien hoes was 'k ook kwiet, omreden dat haile bedrief was mien Trientje gloeiend tegen en as 't mit heur ainmoal zoo gesteld is, den is zai nait bepoald ain van de maksten.

Moar ik dochte wacht moar ol wicht, as 't dome zoo ver is dat 't allemoal guldens en rieksdoalers worden, den zei dat zure d'r wél weer of goan bie die, moar och mien laive man, d'r is nog weer wat bie komen en dat allain deur dat allegemainste regenweer, doar wie haile Julimoand mit zeten hemmen.

'k Haar veurof nog 'n vergoadern oetschreven, hier bie mie op 't zoal en doar zöl ain van pns meesters hier, dei zoo n

Rechts: om mien mieterighaid van Julimoand wat te verdrieven, heb ik mit boer Fransemoa ais 'n lietstochtje doan. Goud bekomen. Hier ien Oethoezen zigst bie de Stationsweg de Wetering, dei hom zuil vast verbeeldt, dat e 'n 'n Drentsch beekje is!

't 1 onkvolk dat zingt en brult tegenswoordig zóó om roak van „die mooie molen , dat 'n gewoon mensch er flauw van wordt. Moar hier bie Gaarsthoezen he yc dan 'n meulen, dei joe nooit verveelt! Of is dat gain lai[ gezicht zoo ien zien gehail? Hoog koren, mooie ronde walen en zwoar gruin en dei Keunink doar boven oet. Even van de [iets o[ en dat rustig bekicken — dat hebben wie ook doan op ons

tochtje.

soortige landbouwakte het, dei zöl doar 'n tousproak holden om lu veuröf op te wekken en laifhebberij veur mien onderneming nog wat grooter te moaken. Moar dei oavond dou dat wezen zöl, regende t' weer net of boudel mit emmers vol noar beneden kwakt wör, dat zoodounde bleven meester en

ik haile aovend mit ons baident.

As 't weer nait gauw omslagt, kon t hier dei baide tentoonstellings doagen ook wel es 'n flop worden," onnaierde meester, dou wie baide mit 'n vetleeren gezicht wel 'n uur laank op ons publiek zeten haren te^ wachten.

„Ben 'k ook baang veur", zee ik, „moar 't ken gauw veraneren.

„Och proat mie toch nait van veraneren," foeterde Trientje, dei dr net over tou loopen kwam, d'r is ja niks anders as woater.

En geliek het 't wicht kregen, dat ging hailtied moar weer van veuren of aan en as zoowat gebeurt net ien 't zichten, as d r zoo n allernoarsten bult schoa van komt, den werden lu hier ien dizze kontrainen toch nogal gauw 'n beetje aarmhartig, dat zoodounde is d'r van dei haile tentoonstellingsboudel haildaal niks te vlucht komen. Nou ja, vanzulf, d r het nog wel n enkelde kieker wést, maar aanimo om wat te koopen was d r vanzuir haildaal nait, dat zoodounde het dei haile onderneming mie n dikke drei honderd gulden schoa brocht en den reken ik nog niks veur dei ellende, dei ik mit

mien Trientje over 't geval had heb. ... •

Dei gat vattien doagen noadat 't haile spul öf loopen was nog mit n gezicht as 'n pachter te 't glaas oet te kieken, as wie s oavonds mit n kanner ien keuken zatten en 'n goud woord heb 'k aal dei tied nait van heur had.

„Hou wordt 't ol," vroug ik, dou mie dat ien 't léste dik begunde te vervelen, „zöwwe zóó winter ien mouten mit n kanner?

„Dat zei aan die léggen," pröddelde ze.

„Aan mie?" vroug ik, „nou as ik d'r wat aan doun ken, den om de dood nait, ik ben as vuur zoo baang veur roezie en onainigheid, dat wais toch wél.

„Nou, goud," zei ze, „ik ken d'r ook allernoarste min tegen en k wil t ook wel geern weer goud moaken, moar den mós mie ain ding beloven.

„En dat is?" vroug ik.

„Dat nooit weer mit zuk soort ondernemings begunnen zelde, ot mos boudel veuröf met mie beproaten, aans wor wie nog stroataarm mit n kanner." zee ze.

Honla. hf>ula. kwam ik.

„Ja zeker,' zee ze nog es, ,,stroataarm, doe bis voak moar even vertrouwd dat 's lös lopze en den is 't net of gain rekenen leerd hêzze."

Nou, vanzulf, doar haar 'k wel weer hail wat op zéggen kend, moar k was al mooi blied dat 't weer vrede worden kon tusschen ons as ik heur beloofde dat ik op 'n aner keer veuröf mit heur boudel beproaten zöl, nou en dei belofte heb k heur doarum den moar geven.

En om de vrede te vieren goan wie. van 't zummer nog es n daag allemoal mit n kanner — ik en Trientje en ons wichterkes en mien ol mênsk — noar Emmen tou, om doar dat dierenpark es te bekieken, doar doe ien dien léste braif zukke meroakel dikke stukken over lös doan hés. 'k Wil toch ook wel geern es noar t Kompasker Verloat tou om te kieken hoe dei ol törfschipper 't doar moakt ien mien vrouger affeer en den ken ik dat je mooi ien ain vorm woarnemen.

En wél wait of wie op omrais den nog nait even hie joe op Veentjer Draai aan komen om te kieken hou 't er bie staait mit dien Grait en diezulf.

Afijn, as 't zoo wied komt, den vernems 't vanzulf wél. Eerst moar groutnis mit n kanner van

PAIT LOMBOK.