Een nieuw en paedagogisch spel voor de winteravond voor amateur-fotografen I
Deze foto, die wel op *t eerste gezicht wat wonderlijk aandoet, is een zoogen. fotogram, ofwel opname zonder camera. Het kan zoowel een aardig en verrassend spelletje zijn als we! een handeling van artistieke beteekenis, zooals de beroemde fotogrammeri van de eerste kunstenaar die ze artistiek verwerkte: Man Ray, en de niet minder fraaie werkstukken van den bekenden foto theoreticus (en practicus!) Moholy-Nagy. Als spelletje is het van beteekenis om de oefening in zwart wit/grijs effecten en viakverdeeling. Het procédé is eenvoudig; meer of minder doorschijnende voorwerpen worden meer of minder dicht op een stuk gevoelig materiaal gelegd en onder een onwillekeurige hoek belicht. Daarna wordt ontwikkeld enz. op de gewone wijze. Waarlijk iets voor de lange winteravonden van onze fotografeerende lezers!
daar een oogenblik staan. Toen kwam ze weer terug. ~Ik vrees dat wat ik je ga vertellen, een schok voor je zal zijn," zeide zij. En nu klonk haar stem weer koel en onbewogen, zooals Brigida haar zoo goed kende. ~lk ben weggeloopen met een man, die minstens twintig jaar ouder is dan ik. Hij is heelemaal niet knap of aantrekkelijk, en het zou me dan ook niets verwonderen als je een afkeer van hem kreeg zoodra je hem zag. Maar hij is nu eenmaal iemand met een erg ouden, adellijken titel en daarom ben ik met hem getrouwd."
Brigida ging onwillekeurig achteruit en zette zich weer op den rand van de tafel. ~Maar waarom? Waarom moest je wègloopen om met hem te trouwen?"
Vroeger had Atalanta op elke wang een bekoorlijk blosje, dat haar allerliefst stond, maar dat leuke kleurtje had reeds geruimen tijd geleden moeten plaats maken voor een erg onvoordeelige bleekheid. Heel even kwamen nu die blosjes terug, nog sterker dan vroeger zelfs, en was zij weer het lieftallige, bekoorlijke meisje.
~Ik moest wegloopen, Biddy.' antwoordde zij. ..omdat ik beloofd had, te zullen trouwen met een ander. En die is nu gekomen en hij wacht op mij!”
~ü! was alles wat Biddy zeggen kon. En omdat zij nog zoo jong, zoo kinderlijk en natuurlijk was. stelde zij toen een ietwat komische vraag: ~En hoe ziet die eruit? Atalanta aarzelde even; toen opende zij haar taschje en nam er een étui uit. ~Kijk zelf maar. Er zaten twee portretten in het étui, allebei van denzelfden jongen man. Hij was groot, en te oordeelen naar zijn uniform op een der portretten, was hij vliegenier van beroep. Op de andere foto stond hij te paard afgcbeeld. Hij scheen een flinke kerel te zijn, niet bepaald knap. maar toch innemend, vooral door ziin orettia aezicht.
~0! liet Biddy zich onwillekeurig ontglippen. ~Wat een aardige jongen! En moest je van hem wegloopen. At ilanta?"
Haar stiefzuster haalde de schouders op. ~Hij bezit geen cent, en ik geloof ook niet dat hij ooit iets zal hebben. Het was maar een scharrelpartijtje, Biddy ik heb het nooit ernstig gemeend! En Jim wist dat ook heel goed, en daarom begrijp ik ook niet, hoe hij ooit zoo dwaas heeft kunnen zijn om te denken dat ik met hem zou trouwen." Brigida bleef nog even naar de portretten kijken, toen klapte zij het étui dicht en gaf het aan Atalanta terug. ~Heb je belóófd, met hem te zullen trouwen?" vroeg zij.
Opnieuw haalde het oudere meisje de schouders op. ~Hij zegt van wèl, maar ik kan het mij niet herinneren." Hier maakte Brigida een opmerking, die voor zulk een jong meisje scherpzinnig mocht worden genoemd.
~Nou maai zeg, zulk een belofte vergéét iemand toch niet, als zij werkelijk is gegeven?" Toen werd Atalanta boos. Zij maakte een gebaar dat ongeduld verried en stiet vrij heftig uit; „Nu ja, ik zal het ook wel beloofd hebben. Vermoedelijk heb ik gezegd dat ik met hem zou trouwen en dat het huwelijk in alle stilte moest plaats hebben. Ik ontmoette hem toen hij, voor de een of andere uitvinding geloof ik, in mijn vaderland was. Het ging over ’n vliegdemonstratie die hij voor menschen van de regeering wilde geven. Ik ” weer haalde zij onverschillig haar schouders op, nu ja, ik denk dat m'n hoofd 'n beetje op hol was. ]im kwam terug toen vader en ik op reis gingen. Ik heb verschillende telegrammen van hem ontvangen en op de boot kreeg ik draadloos bericht dat hij voor alles had gezorgd. ' ~Wat bedoel je daarmee voor alles gezorgd?" vroeg Brigida 'n tikje zenuwachtig.
~Nu,” antwoordde Atalanta, ~ik bedoel, dat hij in de veronderstelling is dat wij direct zullen trouwen. Hij heeft alles al in orde gemaakt en nu wacht hij in Londen op mij." ~0, Atalanta!” |
„Ja, ik weet wel dat het verschrikkelijk is, en ik ben bang dat je heel leelijk over mij zult denken Biddy, maar ik kan eenvoudig niet met Jim trouwen. Je weet dat ik niets bezit buiten de toelage die ik van vader krijg en als ik met Jim zou zijn getrouwd en daarmee tegen vader's wenschen zou hebben gehandeld, dan zou papa woedend geworden zijn en stellig mijn toelage hebben doen ophouden. En trouwen met een armen man daar moet ik niets van hebben ergens op een étage wonen, eten koken en borden wasschen nee hoor, dank je wel!” Brigida nam haar stiefzuster van kop tot teen op en zeide toen met nadruk: ~Neen, zoo n leven zou inderdaad voor jou niets zijn. Maar misschien zou het niet
zóó erg zijn geweest. Atalanta. Het ziet er in elk geval een heel aardige jongen uit.”
„Hij is heel aardig. Een schat gewoon! En ik houd dan ook van hem. Maar ik kan nu eenmaal geen leven van armoede tegemoet gaan, Biddy. De kans waarnaar ik reeds zoo lang heb uitgezien was er nu, en ik kón die niet laten voorbijgaan. Laat ik je nu maar ineens alles zeggen; ik ben getrouwd! Sedert drie dagen ben ik in Londen, en met speciale trouwvergunning ben ik vanmorgen met lord Parminster gehuwd.'
Biddy keek haar aan alsof zij vragen wou; ~Ben je nou stapelgek Met moeite bracht zij eruit:
„Lord Parmiinster? ]e wilt toch niet zeggen, dat je met dien met dien verschrikkelijken kerel getrouwd bent? Hij is zoowat hooit nuchter! En hij is in één woord: afschuwelijk! Toen wij in Cannes waren, maakte hij mama het leven haast onmogelijk. Dat weet ik nog heel goed. Zij wou nooit hebben dat ik over hem sprak." |
richtte zich trotsch op. „Je begrijpt het niet." zeide zij koeltjes. „Hif is misschien niet zoo er§ aantrdfcfcdl|k......”
~Nee, dat is nèt niet!” viel Brigida haar spottend in de rede. en hij is ook niet jong,” ging Atalanta voort, doende alsof zij die opmerking niet had gehoord, ~maar hij is nu eenmaal markies Parminster en de directe opvolger van een hertog. Vader heeft altijd gewenscht dat ik zou trouwen met iemand van ouden en hoogen adel. Nu, mijn man zal hooge bedragen op mijn naam vastzetten. Weet je, wij waren nog onderweg toen we er al over spraken, maar omdat moeder er toen iets van te weten kwam en zich er dadelijk sterk tegen verklaarde, heb ik met vader afgesproken niet met hen naar Long Island te gaan, maar naar Engeland over te steken en te zorgen dat het huwelijk gesloten was, voor hij en moeder in Engeland zouden komen.
~Oh;" zeide Brigida. ~Dat klinkt een beetje beter. Ik bedoel dat stiefvader Cornelius er iets vanaf weet, want ik zou het heel erg vinden, als je dat heelemaal alleen bedisseld had. Ik bedoel, dat je een zoo belangrijke stap om zoo te zeggen heelemaal op je eigen houtje gedaan hebt. Natuurlijk, mama zou er tegen geweest zijn, dat je met Lord Parminster zoudt trouwen. Zij kent hem zoo goed; Maar. ja, ik moet nu niets meer over hem zeggen, hij is je man, en natuurlijk..., natuurlijk, dat verandert de heele zaak. Maar hoe komt het dan, dat je met mij hier bent?"
„o, ik heb tegen Minster hij wordt altijd in de familie Minster genoemd gezegd dat ik naar jou toe moest, en natuurlijk begreep hij dat. En waar hij naar zijn advocaten moest gaan, met wien de advocaten van mijn vader telegrammen hebben gewisseld, en hij de geldzaken allereerst in orde wilde hebben, spraken wij af dat wij vandaag ieder onzen gang zouden gaan. Hij heeft mij de groeten voor je gegeven, Biddy. Hij zeide dat je het liefste, maar onafhankelijkste persoontje bent, dat hij ooit ontmoet heeft!" (Wordt vervolgd.)