Hef WQS een loer

De electrische trein begon zich reeds te bewegen toen net vermiie nouiu van den man bovenaan de trap verscheen, en tot onze groote schrik en de verontwaardiging van den chef rukte hij bliksemsnel een der deuren open. en sprong in den trein, die reeds vaart begon te krijgen.

Het was een levensgevaarlijk en strafbaar feit, zoodat het mij dan ook niets verwonderde toen hij eenige oogenblikken later door den dienstdoenden controleur op den bon werd gezet. -ui

Het merkwaardigste van alles was dat de bekeuring schijnbaar langs zijn koude kleeren afliep, zijn gelaat bleef stralen van geluk en trots en dat hij alle omzittende medereizigers triomfantelijk aankeek. Toen hij zoo n beetje op adem was gekomen, en met z n zakdoek het overtollig vloeiende zweet van zijn voorhoofd had gewist, nestelde hij zich behaaglijk in den hoek tegen het raampje aan, stak met een oneindig gelukkig gezicht een sigaret op en wendde zich tot mij met de woorden:

„Ik heb t gehaald eindelijk!" Toen ik geen antwoord gaf en hem alleen maar vragend aankeek, zuchtte hij nog eens diep van de doorstane emotie, en vervolgde:

U de waarheid te zeggen had ik het haast voor onmogdijfe gefloiitSei en alleen aan m’n hartnekkige stijfkoppigheid heb ik 't te danken dat ik t veel eerder heb opgegeven. En nu pluk ik de vruchten van m’n volhouden, n| ben ik dolblij dat ik geen zwakkeling ben geweest en als een leugen be] schouwde wat men mij had voorgespiegeld. Ik heb 't gehaald! 'Vandaag een succesdag voor me, nu eerst ben ik tenminste in één opzicht gerustgesteU en voldaan.” Hij leunde achterover, sloot z’n oogen met een vermoeide uitj drukking op z'n gelaat, en het duurde ongeveer drie minuten voordat hij ziel weer tot mij richtte met de woorden: „Ik weet natuurlijk niet of het U wÉ erg interesseert, maar ik moet het aan iemand vertellen, ik kan 't niet mezelf houden! Denk ook maar niet dat het eenvoudig was oi zoover tj brengen als ik vandaag! Ik zal U ' vertellen dat ik er wat voor heb gelaten. Zonder overdrijving durf ik te beweren dat ik in geen drie maanden een sigaret tusschen m’n lippen heb

Hij blies den rook in groote wolken voor zich uit, en haalde na eiken trek diep adem onderwijl z’n sigaret met een liefkoozenden blik bekijkend.

„Ik mocht vroeger graag een glaasje bols drinken ook, of een glas heerlijk schuimend bier ” bij deze woorden smakte hij even met z’n tong, ~maar ook dat heb i ik nagelaten, drie maanden lang, geen druppel! Als iemand om |

Rechts; Bevroren riet.

Blanke broosheid. Een grillige omzooming van de slootkant

De toovenaar is gekomen! Prikkeldraad is veranderd in een tijn kristallen kant.

tegen negenen bij me aanbelde, deed er niemand meer open of ik liet m n hospita zeggen dat ik al op bed lag. Neen ” vervolgde hij haastig, m'n lachend gezicht ziende, ~dat waren geen leugens, ik lag ook werkelijk tegen dien tijd al diep onder den wol, en was 's morgens voor dag en dauw weer op, een flinke wandeling op m n nuchtere maag, absolute training!

„Buitengewoon!” mompelde ik, daar hij me op zoodanige manier aankeek dat ik begreep iets te moeten antwoorden. In werkelijkheid wachtte ik met ongeduld totdat hij in duidelijker bewoordingen zou spreken, en mij eindelijk eens vertellen wat voor een succes hij vandaag had behaald.

Even later vervolgde hij weer levendig: „Zonder opschepperij, mijnheer, ik was vroeger de beste looper van de heele H. 8,5., en niet alleen winnaar van de 100 meter maar zelfs van duizend! Later heb ik nog tegen bekende sportlui geloopen maar jammer genoeg kreeg ik 't toen te druk, kon me niet meet trainen, en zoo is het langzamerhand gaan versloffen. Daarom ben ik zoo uitgelaten blij dat ik nu dit record heb gehaald en waarschijnlijk wel de eenigstc oen die het heeft kunnen halen! Ook een sigaretje.,.? vroea hü vriéndelijk, me uitnoodigend z’n zilveren koker yoorhoudend.

Iksloegzijnaanbod niet af, en was juist van plan te vragen wat voor een i record hi| nu eiflenlijk had behaald, toen hij weer begon te J

„Ik 2ic aan LÏw gezicht dat U niet goed weet wat U van me moet aenken, en ik kan me zooiets voorstellen, omdat U natuurlijk niet goed kunt begrijpen wat voor moeite het mij heeft gekost om ’t zoover te brengen. lederen dag merkte ik dat ik vorderingen maakte, sneller liep, dichter bij m’n doel kwam in denzelfden tijd. Uat doet je geen kwaad, mijnheer, als je ziet dat je inspanning en ontzeggingen tenminste nog een uitwerking hebben. Ik spande me tot het uiterste in, vergde misschien wel teveel van m'n krachten, maar spijt heb ik er niet van...” „Maar wilt U me misschien eens vertellen wat U eigenlijk...” begon ik aarzelend, m’n nieuwsgierigheid met langer meer kunnend bedwingen. Met een handgebaar legde hij me het zwijgen op en sprak kalm:

„ t Is precies op den kop af drie maanden geleden dat ik in Amsterdam kamers huurde, omdat ik nu eenmaal gek op onze hoofdstad ben. Uit de Telegraaf haalde ik de advertentie, die me ’t best aanstond, en...” hij rommelde wat in de binnenzak van zijn overjas, en dook er een verfomfaaide courant uit op, die hij me haastig overreikte en wijzend op een rood omlijnde advertentie, vervolgde hij; ~Leest U zelf maar... Ik las: „Te huur in schilderachtige omgeving een paar ruime kamers, gemeubileerd; met een pracht uitzicht op het IJ, bij gezellige familie, met of zonder pension,, dadelijk te betrekken. Prijs ƒ 60. per maand met, en ƒ 30. per maand zonder .

NB, Speciaal voor menschen die hun werkzaamheden buiten de stad hebten, drie minuten van het station!” Ik gaf hem de krant terug, en keek vragend nieuwsgierig wat dit nu eigenlijk met het record te maken had. Verontwaardigd keek mj me aan, en vroeg ongeloovig; „Begrijpt U’t niet?... Begrijpt U 't werkelijk niet.... —„ t bpijt me wel, maar...” begon ik aarzelend, me schamend over m n onbegrijpelijkneid. ~Heeft U dien laatsten zin gelezen?” vroeg hij met ingehouden adem. „Bedoelt U, speciaal voor menschen met b.b.d.s? begon ik weifelend, daar ik de geheele schiedenis niets begreep. ~Neen, m'n beste meneer,” riep de recordhouder kwaad uit, „’t gaat om die drie minuten, ik heb 't gehaald!... Vandaag voor t eerst