Deze foto werd gebruikt voor de door het Zwitsers Verkeersbureau uitgegeven kalender: Welcome in Switzerland. Agfa Isopan F, Leica met Elmar 5 cm en lichtgeel filter.

Kleurenjilmexpeditie. Op de top van de Tödi, waarvoor wij uren hadden moeten klimmen. Wederom de Leica met Elmar 5 cm en U.V. filter, en: kort belicht!

te worden. Het gaat inde bergen om details. Detail in het dal-landschap, detail inde structuur vaneen steenmassief, en dat alles wordt overgoten met plassen licht. Detail ook in sneeuw en ijs, en dat bij voorkeur ineen heldere zon.

Nu heb ik niets tegen een goede theoretische kennis, maar het kan wel eens te veel zijn. Ik heb namelijk hele boeken over het fotograferen inde bergen gelezen. Zo zou het U ook vergaan zijn, als U wist inden vervolge Uw boterhammetje tussen de bergen bij elkaar te moeten fotograferen. Ik zag er tegen aan als tegen een bijzonder terrein vol gevaarlijke want onbekende en onzichtbare valkuilen. Maar toen ik het geluk had om geregeld met mijn vriend Rüdi Homberger (Foto Fiechter—Arosa) er op uitte kunnen trekken, heeft al die theorie me heel wat keren parten gespeeld. Want Homberger is een van de allerbeste wat je zou kunnen noemen „openlucht-fotografen”. En zoals al dat soort lui, gaat hij natuurlijk uitsluitend volgens zijn ervaring te werk. Als hij dan nooit te veel belichtte, doch bijna altijd te kort, verdedigde mijn persoontje natuurlijk alles wat ik over sneeuw met blauwe schaduwen, gele filters, enz., gelezen had. Doch zijn opnamen waren altijd 0.K.. De mijne zelden.

Want, volkomen tegen de algemeen verbreide opvattingen indruisend, gaan op grotere hoogten, met of zonder zon, volgens het: overbelichten-en-onderontwikkelensysteem, alle details ineen negatief verloren! Denk eens aan wat de redacteur laatst schreef over die leuke spitslichtjes, die men alléén behoudt door schraal, in ieder geval nooit te ruim te belichten. Dat geldt hier

inde bergen zeker. Het gaat altijd weer om details, die weergegeven moeten worden om de aard van de grote vlakken, sneeuw, steen of wolken, water, ijs of gras en bloemen, te doen herkennen. Die details zullen zichtbaar zijn door hun onderlinge verschil in grijswaarde, door hun contrast. Dat contrast bederft men grondig door te lang belichten. Het is met geen ontwikkeling en geen hard papier meer te redden, d.w.z. weer tot een natuurlijk geheel te herscheppen. Belicht kort, en probeer welke fijne-korrelontwikkelaar U dan toch goede negatieven bezorgt. Stap af van die ontwikkelaars, die een behoorlijke overbelichting eisen, omdat zij gebaseerd zijn op