DE CAMERA

leiding moet zijn, zou hier dat principe aan den kapstok kunnen hangen. Maar toch heb ik uitnemend gespoeld 1 Er was een pomp 1 Een flinke welpomp. Daar zette ik m’n negatieven ineen waschtobbetje onder en pompte het om de 5 minuten met versch water.

En de afdrukken, die ik je hierbij stuur? Nou, je hebt geloof ik zelf indertijd in De Camera geschreven, dat men goed en goedkoop kan afdrukken door op een stukje dik glas het negatief te leggen met papier, daarop kranten, daarop twee kleinere stukken glas en dan een stuk of vier waschklemmen. Ik ben naar den verver-drogist-glazenmaker geloopen en die heeft me voor 17 centen ingespannen met alles wat ik noodig had. Ik heb me de luxe gepermitteerd om nog zoo'n apparaat erbij te nemen En dat zelftintende papier is verduiveld makkelijk, hoor! Vooral als je alles zoo huishoudelijk doet. M’n eerste proef mislukte wel maar door eigen stommiteit Of stommiteit, ’t was maar een probeersel. Zooals ik boven al schreef had ik zuurfixeer laten komen en geen hypo. Daar zat ik nu. Nou ik probeerde daar toen

maar een velletje in, maar brrr. .. wat een tint. Ik heb toen nog wat hypo laten komen en aangezien gewoon zout in elke keuken aanwezig is, kon ik zelfs variatie in kleur krijgen. Ik verzeker je, amice, dat ik dubbel genot heb van m’n fotografie. Ik ploeter nu ’s avonds na tienen een uurtje in m’n kamer (overdag kan ik het licht niet goed afsluiten en diepe kasten hebben ze in mijn boeren-behuizing niet), laat de negatieven een nacht in ’t water staan, „pomp” ze den volgenden ochtend uit, laat ze drogen en inden namiddag druk ik al af. Als je soms wat over fotografie op reis in ons blad pent, vermeld dit er dan eens bij: Maar geen naam hoor! Ik vind het al prachtig als de menschen die met vacantie gaan, opgewekt worden om pleizier van ’t fotografeeren te hebben. Ze laten zich soms afschrikken uit angst om zich wat te moeten behelpen als ze alleen een paar schaaltjes wat ingrediënten en ’n drukraampje mee moeten nemen. Maarde stakkerds kunnen zien, dat het met nog veel minder ook kan. En tenslotte van tochten ge-

sproken: wek de menschen eens op om naar den Achterhoek te gaan. Kerel, ’t is hier zoo mooi. Je zult het zelf trouwens zien, als je bij ons komt. Dat zal je vanzelf wel tot een stukje inspireeren. Ik kan dat niet, want alles wat me ontroert, kan ik niet in dien geest in beeld brengen. Dat is nou eenmaal m’n aard. Daarom zal ik ook nooit tot de „artistieke fotografie” stijgen. Jij bent tenminste zoo verstandig om me niet daartoe op te zweepen, zooals sommigen doen. En je weet: ik ontken toch het bestaansrecht der artistieke fotografie niet en ik ben in mijn schik als ik een mooie foto maak. Een van die opnamen stuur ik hierbij om je oordeel eens te hooren. Niet zoozeer als prestatie in primitieve omstandigheden, doch als opname. Er zijn een paar dingen die me in ’t mooie gevalletje niet aanstaan, al wekt het beeldje bij mij steeds de herinnering aan een verrukkelijken, vroegen ochtend met nevel en zon en stille wijding der natuur. Zeg nou je objectief oordeel eens ik zal het objectief zien te verwerken ! Saluut. A. T.

WENKEN VOOR UITSTAPJES

Honderden nemen inde vacantie hun toestel mee, zoodat er wel geen maand in het jaar is, waarin zooveel toestellen gezien worden als in Augustus! Uit dat oogpunt heeft het zijn nut om enkele punten te herhalen, die van belang zijn. Kleinigheden, die licht over 't hoofd gezien worden juist door hen, die buiten de vacantie weinig, inde vacantie veel fotografeeren.

Bij het meest geliefkoosde vacantieonderwerp: portretten en groepjes, is behalve een losse schikking de achtergrond een zéér belangrijke factor! Zorg, dat deze rustig is en vooral, dat hij niet sterker verlicht is dan het onderwerp zelf. Hij kan wel lichter van tint zijn natuurlijk, doch een sterker verlichte achtergrond geeft gewoonlijk een teleurstelling. Alleen gevorderde werkers weten er

soms een artistiek gebruik van te maken. Verwaarloos het gebruik van den driepoot niet! Wanneer men vast van hand is, kan men soms '/10 sec. nog vrij uit de hand nemen; alles, wat langer genomen wordt, '/5, '/2 enz – geeft licht onscherpe opnamen wegens nietstilhouden. Het is een geheel verkeerd idéé, dat moment-opnamen niet geheel stil gehouden behoeven te worden! Neem een driepootje of steun het toestel ergens op. Voorts de al zoo dikwijls gegeven raad (en die toch zoo dikwijls veronachtzaamd wordt!): houd belichte en onbelichte opnamen uit elkaar. Er zijn chassis, die dit automatisch aanduiden. Wij hebben de vaste gewoonte: onbelichte chassis rechts in den jaszak, belichte links. Zijn er veel, dan maken we inde tasch dezelfde scheiding. Neemt men veel opnamen achtereen,

om die eerst thuis te ontwikkelen, kies dan een of andere methode om ze uit elkaar te houden. Men kan den platen heel dun een potloodcijfertje geven inden hoek, wanneer men ze: uit de chassis neemt en tijd heeft. Men kan ze ook steeds volgens de volgorde van de opnamen inde doozen liggen en ineen notitieboekje de volgorde noteeren. Noteer steeds de gegevens der opname. Het kan bij ’t ontwikkelen van veel nut zijn! Dat het wenschelijk is een belichtingsmeter mee te nemen of een belichtingstabel te raadplegen, het behoeft geen betoog. Zoo zouden er tientallen aanwijzigingen te geven zijn, die de fotografie in het algemeen raken. Voor wie „De Camera” trouw leest achten we dit overbodig. En met het bovenstaande wilden we alleen de herinnering aan eenige behartenswaardige punten opfrisschen. ORION