ZN HET BRABANTSE (IV)

40 Jaren in dienst van de Belastingen, maar ook 40 iaren in dienst van Koning Voetbal

V * Een overplaatsing, die niet doorging

ONZE laatste tocht In het Brabantse ging naar de secretaris van District I, dhr. L. Luchtenberg, die niet alleen 40 jaar bij de Belastingen werkzaam is. maar ook bij Koning Voetbal. Als 16-jarige knaap richtte hij met enige kornuiten ■de voetbaltlub Vitesse op en op de dag dat hij hiervan secretaris Werd, trad hij in dienst bij de Belastingen. In 1913 roerde kapelaan Bink zich voor de oprichting van specifieke Rooms-Kath. clubs, Dhr. Luchtenberg trad uit Vitesee en ging over naar Bredania, de club van deze priester, die zo’n grote bekendheid zou krijgen in de actie voor het Katholieke voetbal. Spoedig was hij secretaris. Toen in 1930 de RK VB in het Bisdom Breda was opgericht, werd hij hiervan de secretaris-competitieleider en hij bleef dit tot de fusie. Na de fusie werd hij in het Afdelingsbestuur gekozen en toen het Zuiden in tweeën was gesplitst werd hij secretaris-competitieleider van Zuid I. Het is alles vanzelf gegaan zei dhr. Luchtenberg. Ik heb nooit om baantjes gevraagd of er sluiks naar gezocht. Ze werden mij altijd in de schoot gelegd. Natuurlijk kon ik bedanken, maar alleen voor het vertrouwen dat men in mij stelde- Van de fusie kan dhr. Luchtenberg niet anders dan goeds vertellen. Hij geloofde niet dat iemand naar de oude toestand terug verlangt. Hijzelf heeft in de KNVB en in da Afdeling alleen vrienden ontmoet. Het districtswerk vindt hij prettig, maar het kan zeer omvattend zijn. De hr. Luchtenberg is ook voorzitter van de Commissie voor het Zaterdagmiddagvoetbal. dat in Brabant alleen in de Afdeling wordt gespeeld. Het werk van deze commissie wordt steeds omvattender, vertelde hij. Vooral in ’t afgelopen seizoen was het zeer. toegenomen. Wegens de vele regen in Maart, April en Mei, en die juist Zo veelvuldig op Zaterdagmiddag neerdaalde, duurde de competitie tot 30 Juni. Bovendien kwam Zwaluwen Boys, dat voor het eerst met 3 elftallen

deelnam, zonder terreinen. In Mei hadden deze elftallen nog 12 thuiswedstrijden te spelen. Er zat niet anders op dan deze maar in uitwedstrijden om te zetten. Ook bevredigde de bestaande competitie met drie Ie klas-, drie 2e en twee 3e klas-afdelingen niet en moest voor het seizoen 1950- 51 een nieuwe indeling worden gemaakt. Wij vonden de oplossing in een competitie van drie Ie klas en vier 2de klas afdelingen, verdeeld over de Kring Tholen, West-Brabant, Breda en de Langstraat. Wij menen dat deze meer bevrediging heeft geschonken. Wie nemen aan de Zaterdagcompetitie deel? Protestants Christelijke clubs veteranen en ondernemingsclubs. Dhr. Luchtenberg betreurt het dat in deze competitie ook strafzaken te behandelen waren. Zelfs liepen deze op van 5 tot 14. Toen rinkeldekinkelde de telefoon voor een adviesje hier en een beslissinkje daar en wij kwamen daarna weer op het KNVBwerk. Doet U alles alleen af of staat U steeds in contact met Uw medebestuurders? Och, als de competitie draait, dan moet het meestal van mij komen. Natuurlijk heb ik ook contact met mijn medebestuurders en vanzelf ook met het Bondsbureau in Den Haag. Het dagelijks bestuur vergadert 5 maal per jaar en het Districtsbestuur komt 2 maal per jaar bijeen.

En behalve het indelen der clubs, het leiden der competitie, en de verdere Ditstrits-aangelegenheden en- kwesties heeft het Distr. bestuur nog andere taken te vervullen? Ja, het organiseren van dt

wedstrijd Zuid-Nederland emburg. . Dhr Luchtenberg vertelde hiervan dat deze wedstrijd het ene jaar in Noord-Brabant en het andere in Limburg wordt gespeeld. Ditmaal krijgt Den Bosch hem in zijn nieuwe Stadion. Ten slotte vroegen wij dhr. Luchtenberg naar een intermezzo in zijn 40-jarige voetballoopbaan, Be hem het meest bij is gebleven? Hij vertelde: —■ Toen de R.K. V.B. bestond, gaf kapelaan v. Nierop een Sportblad uit voor het Bisdom Breda. „Jij moet voor de redactie en de administratie zorgen”, zeide hp. En ik deed het. Op een Zondagochtend, toen ik uit de kerk kwam, ontmoette ik een mijner chefs. „Heb je het al gehoord Luchtenberg, zeide hij, je wordt overgeplaatst naar Gennep”. Ik wist tot dusver van niets. Maar ’s Maandags werd mü de overplaatsing officieel meegedeeld. Ik vond dit maar alles-behalve. Ook omdat men mij hiervoor geen verklaring gaf. Spoedig kwam ik er achter, wat de reden voor mijn overplaatsing was. Enkele Sportblaadjes van kapelaan v. Nierop waren in de vuilnisbak terecht gekomen. Ze waren er uitgewaaid en bij een chef terecht gekomen, die mijn naam in de kop van het blad las. Bij de Belastingen duldt men geen betaalde bijbaantjes. En mijn baan als redacteur en administrateur werd als „betaald bijbaantje” opgevat, en als een soort straf, werd ik naar een andere provincie overgeplaatst. Natuurlijk heb Ik kapelaan v. Nierop direct op de hoogte gebracht. Deze heeft mijn chef ingelicht en de overplaatsing ging niet door. Toen ging het weer rinkeldekink... Luchtenberg’s dochter riep van boven: „telefoon voor U”. Luchtenberg ging naar boven, wij naar buiten. Waarmee tevens onze tocht door de Brabantse voetbalwereld was be

KRIS KRAS DOOR PIRS EN CLURRLADEN

Aad V. Leeuwen verbeterde bel wereldrecord vijfkamp niet

(Haagsche Courant) Correspondentie: Neen, Hr. L. G. Zwartsloot te L., niet Aad van Leeuwen heeft het wereldrecord vijfkamp verbeterd, maar Fanny Blankers—Koen. U heeft uw blad (niet de H.C.) blijkbaar niet goed gelezen. Speciaal de kop van het artikel „Wereldrecord vijfkamp verbeterd” en vlak daaronder „door Aad van Leeuwen” zal U in verwarring hebben gebracht. Op z’n Jan Boerenfluitcrs (Clubblad Slikkerveer) Vrienden, laat eens zien dat het jullie ernst is bij de training en ook bij het voetballen, het komt te veel voor dat men zo slap doet, zo op z’n Jan Boerenfluitjes. De Voorzitter. De maatstaven van tle KC (Clubblad PSV) In Afdeling D brengen Sparta en HBS elk een „internationaal” mee, Terlouw en Küneman. Wij zullen nu ook een betere indruk krijgen van de maatstaven die de Keuze-commissie aanlegt voor het internationaal peil. Misschien kunnen wij aantonen dezelfde krachten te hebben, wat in het afgelopen seizoen ontegenzeggelijk het geval was! Het kenmerk van de sport is: amateurisme (Clubblad Willem II) Het eerste kenmerk van de ware sportbeoefening is de amateuristische inslag. We doen aan sport voor ons genoegen. De term beroepssport is dus in feite radicale onzin. Sport als beroep bestaat niet en kan ook niet bestaan. Iemand die met voetballen, zwemmen, boksen, enz., geld verdient, arbeidt. Zeker, hun werkzaaamheden liggen op het

sportveld. Maar dat is ook het enig^ Sport moet uitsluitend zijn gericht op het genoegen en zeker niet op het geld. Coinpelilie „Dictator” (ClubbUd NEC) De strijd om de punten is begonnen. Sommige van onze lezers vinden het jammer dat er juist om punten gespeeld moet worden, om het beste voetbal te laten zien, doch er moet een zekere spanning, een zeker belang aan iedere wedstrijd verbonden zijn, wil er iets bijzonders van uitgaan. Jui.st de strijd om de punten en de spanning in iedere wedstrijd inspireert elke speler en maakt het spel voor de toeschouwer boeiend. Als er geen competitie was en alleen maar vriendschappelijke wedstrijden, dan zou het nu zo populaire voetbal wel-

dra gaan verve'**?.- De onderlinge om de keizer zijn geven nu eenmaal niet die sfeer, spanning en sensatie, die het voetbalspel juis* 20 attractief maken. , Een heel enke' tournooi uitgezonderd, dat “*or bezetting en traditie eet Zekere vermaardheid geni“> zal wellicht iets van de echt* Voetbalsfeer kunnen brenget; Zo vind ik de wed.strijden in .‘ Zilveren Bal tournooi gezeild en pakkend en kan Ik mij nft goed indenken, waarom geen moeite doet om mee te doen. Het lijkt itU Voor de spelers veel gezelhKr en er valt ook veel meer *eren dan in wedstrijden, zoajs wjj ze nu voor de aanva*g van deze competitie heN*n gespeeld. Wij hebben to*** reeds een keer meegedaa" aan het Zil-

veren Bal tournooi en met succes. Waarom nu niet meer ? Deze vraag stel ik op verzoek van vele voetballers. De animo van de spelers en de belangstelling van het publiek is bij al deze wedstrijden veel geringer, dan wanneer dictator „Competitie” optreedt. In tegenstelling met Engeland waar de strijd om de Cup-final zo geweldig is, is hier de strijd om de KNVBbeker nietszeggend. Zo vlak voor de competitie begint, komen velen weer eens kijken, niet naar het te vertonen spel, maar of er eventueel nieuwe gezichten te zien zijn. Overlopers, die in hun oude club hun zin niet kregen en uit louter ballorigheid bij een andere vereniging gaan voetballen. Doch voor het overige geldt: Het competitierad moet draaien voor de eigenlijke rnassa spelers en kljklustigen uit hun vacantie of zomerslaap gewekt worden.

dit^auen

40 Jaren WA Vriendschap Voor Allen noemt Adriani Engels WA in het Gedenkboek, dat hij heeft samengesteld, wegens het 40- jarig bestaan van deze Amsterdamse club. Die vriendschap treedt bij de bespreking van de 40-jarige historie telkens naar voren. Ze was vroeger, toen het ledental niet boven de vijftig kwam, gemakkelijker te verwezenlijken dan thans, nu men met 250 actieve voetballers te maken heeft. Maar de vaste kern heeft het ideaal kunnen handhaven en WA is nimmer een „N.V. ter exploitatie van de voetbalsport” geworden. Burgemeester d’Ailly biedt in een inleidend artikel zijn gelukwensen aan. onze Bondsvoorzitter noemt VVA een der pijlers van de Nederlandse voetbalsport, en de Gemeentelijke Inspecteur voor de Lichamelijke Opvoeding, dhr Kupers Jr., spreekt de wens uit „dat 'VVA zodanig zal groeien, dat zij van het eer-

lang te stadion, in Amsterdam een vaste bespeelster z®* , "’orden, zo mogelijk als klasser”. Adriani besluit met een vertellingW,„®Ver WA West Frisia -’27, toen Haarlem, KFC West Frisia verwoed om L kampioenschap streden, werd gespeeld in stroP* bde regen op een modderig ® steeds meer onbespeelbaar '".''óend VVAterrein. Door noodweer was uit nauwelijks publiek, ëj West Frisia had hondef“-b supporters meegenomen van de zijde van en KFC, die beide vrijJ ''óen, waren er velen geir° cirL®"' te zien of West Frisia «ts van WA zou verliezen. Op het "t dat de stand nog j®’ loste een West Frisiaan, ’ dan niet in

buitenspelpositie, een hard schot, dat door een VVA-back met de hand werd gestopt. „Hands, penalty” brulde de Enkbuizer aanhang. „Offside” brulde even hard de verenigde WA-, Haarlemen KFC-supporterschare. De scheidsrechter, die zich op het middenveld bevond, floot en spurtte naar VVA’s doelgebied. Penalty of geen penalty? Bij de in spanning wachtende spelers aangekomen gaf de onfeilbare zijn Salomo’s oordeel: „Ik staak de wedstrijd wegens de slechte weers- en terreinsomstandigheden.”

Cluborgaan van EBOH Wel geen jubileum-nummer, maar een rijk geïllustreerd herinneringsboek aan haar teer naar Tirol. De redactie neemt afscheid van dhr P. v. d. Hoek, die na 30 jaren de vereniging op voortreffelijke wijze te hebben geleid, zijn voorzitterschap heeft neergelegd.

Geef mij maai kiefstnk (Clubblad Limburgla) Toen een der Xerxessinezen zijn rug uit zijn shirt verloor bij een aanraking met Frits’ schoenen, schreeuwde een der Rotterdamse supporters hem toe: „Hei, Keissie, je ferlies je textiel. Jo, speil toch dour, ’t fleteirt je mourddaduch. Je sou d’r sou in kenne bijte”. Waarop haar Limburgse buurman antwoordde: „Geef mij maar frites met biefstuk”..

Rinus Mickels (Clubblad Ajax) „leder heeft twee vaderlan. den, het zijne en Frankrijk”, bleek na een reeks ontwijkingen en ontkenningen ook het geval met Rinus Michels. „Partir c’est mourir un peu” en we zouden er aan toe willen voeeen: Et un peu mentir aussi”. (En een beetje liegen ook). En dat laatste spijt ons, ook om de totale overbodigheid er van, want onze club heeft steeds zeer loyaal gestaan tegenover vertrekkende leden. Rinus is van adspirant tot eerste elftaller een prettig, ge. waardeerd en waardevol lid geweest, die aan vele Ajaxsuccessen flink heeft bijgedra. gen: „Et un peu mentir aussi”. een ernstig sportman in de goede zin des woords, die ook tegenslagen sportief wist te incasseren. Voor dit laatste heb. ben trouwens onze tegenstanders hem ruimschoots de gele. genheid geboden. Ik weet dan ook dat ik namens de Ajaxfamilie Rinus Michels veel succes in zijn verdere loopbaan toewens.

Spreuk voor ciftalcoininissies (Clubblad Ajax) Voor onze elftallen-commissie stapelen zich zorgen op, waarvan men met een variant op de gevel.spreuk in het Burgerweeshuis, zeggen kon: Zij groeien vast in tal en last ons elftal-vaders klagen. Ay ga niet cieez poort voorbij doch help een luttel dragen.

Nieuwe taak voor Van Scliijndel

Maar een wezenlijke systeem – verandering betekent dit niet

We zijn aan ’t SSS echter niet „getrouwd* door HERMAN KUIPHOF

Wij geloven, dat er in het niet eens zo verre verleden rijkelijkveel geschreven is over spelsystemen. Het duel tussen de aanhangers van het stopperspilsysteem en diegenen, die het orthodoxe spelt,vpe prefereerden, is uitermate langdurig geweest en lang vóór het kot moest men al tot de conclusie komen, dat voor- en tegenstanders nu toch werkelijk alles wat zjj te betogen hadden, reeds in duplo hadden opgemerkt. En speciaal de groepering, die waarschijnlijk de meeste aanhangers telde, de neutrale „derde stand”, die geen duidelijke voorkeur v'oor welke richting ook had W'as van mening, dat verder duelleren zinloos was. Als dan in deze dagen weer het systeem ter sprake komt, mag dat niet zijn, om opnieuw de principiële ruiter te spelen. Wij verdenken Weenink daarvan ook niet, maar willen de zaak toch wel even zuiver stellen.

Over de achterblijvende voorwaarts

Het idee op zichzelf om Van Schijndel als rechtsbinnen op te stellen, met de bedoeling hem hoofdzakelijk als stuwende midden Veldspeler te doen opereren, is uitstekend. Vorige week zagen wij de Schiedammer nog 'spelen en voor deze taak is hij zeer geschikt. Daarbij schijnt hij hard doende, zijn zwakke punt. het plaatsen, te verbeteren. Hij geeft niet zoveel raoeilijk-bespeelbare „lobs” meer men vergeve ons deze tennisterm, maar dan weet men wat wij bedoelen zijn spel is rustiger en beheerster geworden en zijn spelinzicht is toegenomen Men mag in zijn nieuwe functie van de lange Schiedammer dus geen doelpunten verwachten, maar dat hij zijn vier voorwaartsen af en toe zal kunnen vrijspelen, lijkt wel zeker en daarom gaat het (Tussen haakjes: speelde Kuneman in de jongste Nederland—België wedstrijd anders?) En inderdaad is Bram Wiei'tz. de DWScrack, dan de aangewezen man om als rechtshalf op te treden,

al moet men wel de nuchterheid opbrengen om in te zien, dat de verkiezing van Wiertz vermoedelijk geen oplossing voor de lange termijn zal kunnen zijn. Hij behoort niet meer tot de jongeren. O

Ook juist is, te stipuleren, dat het Nederlands Elftal niet „getrouwd” is aan het SSS. Het kan voordelig zijn, een ander systeem te spelen dan de meeste tegenstanders. De vraag is maar, OP WELK MOMENT moet men van de ene speelwijze naar de andere overstappen. Men mag van de T.C. en K.C. verwachten, dat zij dit moment weet te kiezen. En men mag het ook van beide commissies verlangen.

Dat het idee met de middenveld-voorwaarts Van Séhljndel een afwijking van een SSS-beginsel meebrengt, is waar. Maar laten we daar nu niet teveel principiële drukte over maken, want zolang Abe Lenstra als binnenspeler is opgesteld, hebben we nooit en te nimmer ons gehouden aan de voorschriften van het „magisch vierkant” Er was dan, met ome enige teruggetrokken binnenspeler, slechts sprake van een driehoek, waar, van hij de top was. Over het

VAN SCHIJNDEL vóór- en tegen van dat aanvallende spel van Lenstra behoeft na niet te worden uitgeweid. Zolang hij doelpunten maakt en als aanvalsspeler succesvol is, moet men hem geen verwijten maken. O

Er zijn echter ook bezwaren verbonden aan dit moedwillig met 4 voorhoedespelers opereren. Men weerlegge dit niet bij voorbaat, door te zeggen, dat men in het onvervalste SSS of W-systeem de binnenspelers toch moedwillig achterhoudt, want dat is niet waar, De binnenspelers hebben wel degelijk de taak, aan de afwerking der aanvallen deel te nemen en Engeland is daar om de practijk aan de theorie te toetsen. In dit seizoen heeft de Arsenal-linksbiniien Lishman eenmaal drie goals in een wedstrijd gescoord en Robledo heeft als rechtsbinnen van Newcastlc United dat zelfde kunststukje uitgehaald. De handicap kan zijn dat de buitenspelers ge'isoleerd komen te staan doordat de midvoor en linksbinnen afwisselend als midvoor optreden en derhalve in de verleiding komen, zich tti. veel op de strook in het midden te bewegen met verwaarlozing der Vleugels. Maar ook daar bestaan weer geneesmiddelen tegen.

Voetbal-__ Journaal

R«ich Carter heeft ontslag genomen als manager van Huil City, maar de „Silverhaired Maestro” heeft geen reden bekend gemaakt. Voorlopig zal hij nog wel voor Huil blijven spelen. Hij wordt als manager opgevolgd door Stanley Cullis van de Wolverhampton Wanderers. Het is niet zo bekend, maar niettemin waar, dat wijlen Kanunnik Dessain, de onlangs overleden voorzitter van de Kon. Belgische Voetbalbond, middenvoor heeft gespeeld in het Belgische nationale elftal, dat in de eerste interland wedstrijd België—Nederland voor het voetlicht trad. ' Giuseppe Bigogno is de naam van de president van de Italiaanse Voetbalclub Lazio. Hij is onlangs naar Glasgow gevlogen en heeft daar de rechtsbuiten van Third Lenark, Jimmy Mason, een bezoek gebracht. Bigogno had iets waardevols bij zich: een chèque van ƒ 150.000 en daarmee gewapend wilde hij zich van het bezit van mr. Mason verzekeren. De eenvoudige (en waarschijnlijk zuinige) Schot was natuurlijk on. der de indruk van dat enorme bedrag en zit nu te piekeren of hij jjL of nee zal zeggen,...

Meningen van Anderen

Het uit Ket veld zenden van de DHC-grensrecliter in Den BoscK

In öe „Sportkroniek van 10 September schrijft Herman Kuiphof in zijn Feit en Commentaar over „neutrale grensrechters”. Inderdaad zijn eerlijke, jiiet-chauvinistische club-grensrechters dun bezaaid en op deze moeten niet alleen wij, maar ook de scheidsrechters zuinig zijn. Wat echter Zondag 9 September in het BW-stadion bij BW —DHC heeft plaats gehad, gaat de perken te buiten. De DHCgrensrechter staat bekend als door-en-door eerlijk. Bij een aanval op het DHC-doel ontvangt een BW-er de bal in buitenspelpositie. De DHC-grensrechter vlagt en de scheidsrechter (dhr. Hom) fluit. Hij loopt echter naar de grensrechter en vermaant 'hem eerder te vlaggen. De grensrechter antwoordt: „Dan moet U beter opletten, want ik sta allang te vlaggen”. De scheidsrechter werd om dit gezegde, dat niet op brutale wijze werd gegeven, zo kwaad, dat hij de grensrechter de vlag uit de hand rukte en hem ten aanschouwe van 30.000 toeschouwers van het veld zond. Zelfs BWsupporters vonden de vernedering, die de grensrechter werd aangedaan, meer dan erg. De spelers moeten zich onder alle omstandigheden beheersen op straffe van een waarschuwing of uit het velden zenden. Maar moet ook de scheidsrechter zich niet in toom houden? Supportster

I SPORTKRONIEK I FEUILLETON

vuoy'dt PJ

door P. TOL 20

TIENDE HOOFDSTUK Na de in het vorige hoofdstuk beschreven gebeurtenissen spreekt het vanzelf, dat Rinus Otterspoor in „Brinio”-kringen de „gemaakte” man was. De zo.mer was aangebroken, maar dit voetballoze tijdperk ging niet onbenut voorbij. Oefenmeester Exel deed er alles aan wat hij kon om de Rooie tot verdere ontplooiing te brengen. Nog altijd stond Rinus, zoals de ervaren Exel het uitdrukte, „in de grondverf’]. Hij stond pas aan het begin van zijn carrière. Hij moest zich vooral niet, parmantig, verbeelden, dat hij er al was. Het voornaamste, de aanleg, die was er, maar er komt toch heel wat anders kijken om het summum eruit te halen en de top te bereiken. Rinus wat in menig opzicht geen dankbare leerling. Door zijn toedoen had Brinio op het nippertje de rode lantaarn aan Heracles weten over te doen, en hij vond het dus niet meer dan billijk, dat zij zich voor hem uitsloofden, en hij was niet zo dom om te geloven, dat ze dat enkel deden uit dankbaarheid om hém, maar toch zeker óók voor de club. Exel deed het lang niet naar Rinus’ zin, dat kwam er nog bij. Een bal kwam er nauwelijks aan te pas. Er werd op conditie getraind, het uithoudingsvermogen moest nog een stuk worden opgevoerd, de „stijfheid” — de kwaal van zovele Nederlandse voetballers — moest er uit, en vooral moest hem een sprint en een snelle démarrage bijgebracht worden. Je moest tegenwoordig, als middenvoor, van goeden huize komen om een solide stopper te knap af te wezen. Een eerste vereiste daartoe was snelheid, onmiddéllijke top-snelheid, slechts dan waren er ongedachte mogelijkheden. Rinus hield niet van dat „gelabberdoedas”, voetballen was toch spelen met een bal, ,,allemaal flauwekul, dat hardlopen-en-zo!” Maar Exel hield hem het voorbeeld van de schaatsenrijders, van de skiërs, van de waterpoloploeg, enzovoorts, voor ogen, om van de athleten in hun winter- en indoor-training nog te zwijgen. Ze oefenden „op het droge”, de

schaatsenrijders probeerden de juiste stijl machtig te worden, al de technische knepen, opdat er een basis werd gelegd, waarop kon worden voortgebouwd in de tijden, dat ijs er was hier te lande, of wanneer ze in de gelegenheid war?n, in het hoge Noorden de laatste hand aan hun vorm te leggen. Tegelijk moest er voor een goede, degelijke voeding en voor veel nachtrust worden gezorgd. Alcoholica en nicotine waren uit den boze. Ja, er moest heel wat gedaan en heel wat nagelalaten worden, om het tot de voorste gelederen te brengen. Ouwe Otterspoor vond het „gekkenwerk”. Hij voor zich zou nóóit in der eeuwigheid afstand kunnen doen van z’n borreltje op z’n biertje Zijn lichaam stónd er naar, zónder Schiedam klaarde hij het niet, naar hij zei. Sluik en Zwikker, en ook Kroes, dachten er net zo over. Ze waren het dan ook volmaakt met ouwe Otter eens, dat hij geen lust had op te draaien voor de rauwe biefstukken en de geklutste eitjes, die Exel voor Rinus had bestemd. Neen, alles goed en wel, maar die „vetmesterij” zou hij niet bekostigen al hield hij dan ook nóg zoveel van z’n jonge!

Rinus zelf, loopjongen geworden nu bij een pharmaceutische groothandel, waar hij ook rekeningen mocht uitschrijven in zijn hanepoterige handschrift, beschikte ook niet over het geld om er een extra-pondje rauw gehakt of vet spek van te kunnen bekostigen. Trouwens, Exel kon zoveel praten als hij wou. Een sigaretje op z'n tijd blééf er bij, en een biertje óók, op Zaterdagavond. Het bestuur van „Brinio” besloot daarom „entre nous” een soortement „Otterspoor-fondsje” te kweken, waaruit het half pond fijngehakte paardenbief met twee geklutste eitjes voor Rinus’ nuchtere maag, en ook de rest van het voorgeschreven menu, om hem helemaal op te fokken tot een boom van een kerel, kon worden betaald. Ook kreeg hij, en dat was het beroerdste onderdeel nog niet, kleine scheutjes rum te drinken, om de spieren warm te maken. Dan was er verder de dagelijkse ruime portie bruine bonen me* spek, het flesje yoghurt (Boelgaren dronken niet anders en werden et stoukoud bij!), en de slok levertraan iedere winteravond vóór het naar bed gaan! Geen halve maatregelen dus! Tjonge, hij werd bemoederd en bevaderd, of hij een kostbaar renpaard was, dat voor zijn eigenaar duizenden guldens in de races moest verdienen. Dankbaar....? Och, het was een woord, een begrip, dat Rinus nid kende. Hij keek enkel naar het resultaat van al dat gehannes, en als hij zich aan al die voorschriften onderwierp, was het uitsluitend uit overweging, dat hij tenslotte de man was, die er het ruimste voordeel van trok. Voordeel voor later, want het grote plan stond nu wel muurvast in zijn hersenkast gegrift. Er waren al vooraanstaande voetballers, die zich tegen geweldige sommen naar het buitenland hadden verkocht, en die het daar bést hadden, zoals de sportbladen schreven, en die niet graag meer terug wouën. Wel, als het beroepsspel niet gauW ook hier in Nederland zou worden ingevoerd, en er was een sterke stroming de laatste tijd die het daar op aanstuurde, dan lagen er over de grenzen de mogelijkheden, naar hij meende, bij bosjes voor ’t grijpen. Maar deze overwegingen hield hij strikt voor zichzelf, en vooral in „Brino”kringen sprak hij er nimmer over. Als het gesprek aleens oP dat onderwerp kwam, hield hij zich onnozel, deed er onverschillig

’ Op deze wijze suste hij de lui in slaap. Het kon anders weleens ‘ gbuw met de geklutste eitjes en de rauwe biefstukken • was. h nieuwe seizoen diende zich alweer aan. De spelers hadden weer V haar de bal. Het begon met een Beker-tournooi, één van die • ® bekers, kransen en kruisen, waarom in de eerste weken van Sep-0 wordt gespeeld. De gehele ploeg had in Augustus braaf ge- en ze pakten dadelijk uit met een overwinning in de eerste ' Toevallig tegen U.F.C., dat hun aan het eind van de vorige comert zo’n geweldige dienst had bewezen. De Brinianen wisten hun slechts te demonstreren door korte metten te maken: i 1. Twee goals van Rinus. Arend Donker had nu voorgoed zijn plaats I hde Rooie verloren. In de tweede reeks kregen zij de roodgelen ’ b Zeedam tegenover zich. Bepaald geen jongens, die er juffertjes-1 op na hielden. Hun spel was stevig, net op het nippertje af. elftal (’t was nooit anders geweest), dat het in hoofdzaak van bniek en fijn spel moest hebben, had er altijd een kwaaie dobber g Het werd ook dit keer weer lekker fris. Rinus, een keertje fijn- tussen de stopperspil en één der backs, liet zich niet lompen. draaide uit op een formele vechtpartij. De twee Zeedammers er uit, maar Rinus óók. Strop voor „Brinio”, en, rekening houhiet haar historische „fairness” een schande óók. De heren van bestuur liepen met lange gezichten naar de kleedkamer om „de ver. onschuld” (want zó zat hü er bp) es eventjes aan het verstand brengen, dat dergelijke praotijken bij Brinio niet werden geduld, IV' diep in hun binnenste hadden ze zelfs al spijt over die zestig, zeven• p® biefstukken, en al die honderdtwintig, honderdveertig lekkere ge...btste eiertjes met rum. Om van het halve mud bruine bonen en de ' spek nog maar niet eens te spreken. . ..... . ... ...

Maandagochtendbladen schreven onplezierige stukjes. Wanneer óók al op dergelijke vriendschappelijke tournooien bet resultaat als Ware moest worden „uitgeknokt”, wel, dan werd het hoog tijd, dat j ®ond zijn toevlucht nam tot veel strengere maatregelen. Dat zo’n g ®wr met toekomst, als Otterspoor was, daar ook aan meedeed, werd in hoge mate betreurd. Juist de jeugd diende uit te blinken sportiviteit en het goede voorbeeld te geven! Ook de Zeedammers er van langs. „Nee heren, dat gaét zo niet!” schreef één blad. l'erzoeken u dringend, in het vervolg van dergelijke ’nandtastelijk-5 Verschoond te blijven. Uw vereniging hééft op dit punt nimmer te beste reputatie gehad, en er is slechts bitter weinig nodig om ®®héél in discrediet te brengen!” Het was ook treurig: met 22 man 3 werd de strijd met 19 man beëindigd. Een onaangename gej ®denis, die een schaduw wierp over het hele verdere verloop van 3, ‘ tournooi. Ook de scheidsrechter kreeg een veeg uit de pan: hij had de aanvang af de teugels straffer in handen moeten nemen; hij g toch ook, dat de Zeedammers bepaald géén lieverdjes waren! Kort 6oed, het begin van het seizoen was dus alweer allernaarst. Daar . bij, dat ouwe Otter en de Siamese Tweeling Sluik-Zwikker, na ' wedstrflden, ook hün duit in het (onsportieve) zakje Tezamen en in vereniging tuigden zij een tweetal bloeddorstige

Zeedamse supporters dusdanig af. dat de dievenwagen er aan te pas moest komen om het gehele gezelschap naar ’t dichtstbijzijnde politiebureau te vervoeren om hen daar te kalmeren. Het Brinio-bestuur nam een zwaar besluit. Om een voorbeeld te stellen, werd Rinus Otterspoor voor de tijd van zes achtereenvolgende wedstrijden geschorst. ledere andere overweging moest wijken, teneinde de oude club van iedere blaam te zuiveren! Deze bestraffing viel Rinus rauw op de maag. Hij had dit niet verwacht. Ze zouden hem wel ontzien. Nu pakte dat alles anders uit. Trainen was hem bij wijze van uiterste clementie nog toegestaan, maar déar prakkezeerde hij eenvoudig niet meer over. Stel je voor, geen wedstrijden spelen, dan ook geen training. Ze konden allemaal het ram-bam en het bokkenzuur krijgen! Nou, zei meneer Oranje tegen Mr. Jongkind, wat hèb ik je gezegd, daar begint het geduvel al! Gerust, die jongen deugt niet voor Brinio. Zelfs bij de Raketten kon hij het niet bolwerken, en dat zijn toch méér lui van z’n eigen soort, en die niet zo gauw de kans zouden riskeren om hem als speler te verliezen. Tóch is het gebeurd! Toen hij bij óns kwam, stond het al zo goed als vast, dat zijn dagen in dat milieu geteld waren. Neen, ze lustten hem daar niet langer, en toen één van onze lui de stommiteit had om met hem aan te pappen, toen zwenkte hij ook metéén maar over! Kon hèm wat schelen, of Raketten dat aan hem had verdiend, of niet!

Rinus liet zich in de komende weken niet meer zien. Hij „trainde” nu in het bekende kroegje. Bracht er de tijd door met „bamzaaien” en kaarten. Hij vulde er voetbal-raadlijsten in, in de hoop een geldprijsje te zullen winnen. En hij nam gretig het borreltje aan, dat Sluik of Zwikker, of misschien zijn eigen vader, hem aanbood. Z’n „biefstuk”- vorm liep hard achteruit, Bê-je gek, zei z’n vader. Eersteklasse-clubs genoeg in ’t land. Het wemelt er nog van. Het wordt nu zoetjesaan tijd, dat je es wat met voetballen gaat verdienen. En dat mot zo’n bestuur ook maar es inzien. Met bruine bonen en spek alléén komen we er niet! Er was een nieuwe aanwinst geboekt in het gezelschap. Een beste kerel, die in een bruinfluwelen ribbeljasje liep met bijpassende broek, zijn blote voeten in sandalen gestoken, hij had lang haar dat onder een reusachtige flaphoed uithing. Reuzel heette hij. Het was een bekwaam tekenaar en typograaf, met een bijzondere voorliefde voor het na- . tekenen van bankbiljetten en soortgelijke waardepapieren. Hij had er pas nog een aantal jaartjes van z’n kostbare leven voor opgeknapt in één van ’s Rijks, onvolprezen „Krententuinen”. Zie je, dat was nou eres een kerel om mee uit vissen te gaan. Een vent, die wat in zijn mars had. En met wie je eens gezapig van gedachten wisselen kon over het Nederlandse gevangeniswezen. Sluik en Zwikker, die deze inrichtingen ook menigmaal aan de binnenkant bewonderd hadden, waren opgetogen over hem. De nieuwe vriend was bijna dagelijks in het Glaasje te vinden. Hij hield ook merakels veel van de fles, 'Vaak bracht hij een grote gemarmerde portefuille mee met gew'eldige groene strikken, waaraan je de artiest rook. Hij had zoiets keurigs, zoiets verfijnds in zijn optreden en hij sprak op zo honingzoete toon, .dat je hem je allerlaatste cent zou hebben gegeven, als hij erom had gevraagd. (Wordt vervolgd),^^