Glorietijdperh van Heerenveen ten einde

Friese ploeg aanmerkelijk in kracbt achteruitgegaan

£r 18 een tyd van komen en eei tijd van gaan. Die tqd van gaaii schijnt thans voor de Noordelijke kamploensploeg Heerenveen te *ljn aangebroken. Wq, die de eerste drie wedstrqden van de ploeg van Abe Lenstra in de kam- Êioenscompetitie hebben gezien, unnen werkelqk niet tot een andere en hoopgevender conclusie komen. Het is jammer, dat de aftakeling van de Noordelijke kampioenen zich juist in de strijd om de landstitel openbaart. Wq hadden het de Friezen best gegund de gemeente Heerenveen hun gemeente bq de viering van het 400-jarig bestaan, het landskampioenschap aan te bieden. Maar het zal er helaas niet bij zijn.

Ja, het is zelfs de vraag, of Heerenveen het nog wel tot een enkele overwinning zal brengen. Velen zullen zich afvragen, hoe het mogelijk Is, dat een ploeg, die Vorig jaar Ajax en Llmburgla op de knieën wist te krijgen, nu Ineens genoopt Is tot een dergelljke figurantenrol. Ook prominente collega’s uit het Westen hebben we deze vraag voorgelegd en ook Zi) verbaasden zich over de opmerkelijk snelle teruggang van de Friese kamploensploeg. Natuurlijk zün er wel aanwijsbare oorzaken. Het vorige seizoen was de ploeg zonder een Jan Lenstra, een Ploegh en een Wuyts de Noordelijke competitie reeds met een ontegenzeggelljk zwakker team Ingegaan. Dit was ook wel aan het vertoonde spel te merken. Wat Is Heerenveen niet enkele keren met de hakken over de sloot gekomen? Denkt U maar eens aan de uitwedstrijden tegen Velocltas, Be Qulck, Frisla en Leeuwarden. Wedstrijden, die op het kantje af werden gewonnen en voor hetzelfde geld een overwinning voor de tegenpartij hadden kunnen opleveren. Heerenveen was toen Heerenveen al niet meer en dat men toch met groot machtsvertoon de eerste plaats heeft weten te veroveren, pleit dan ook zeker niet voor de andere Noordelijke clubs. Toen men eenmaal kampioen was, duurde het nog een hele tüd voor de Noordelijken konden aantreden voor de eerste kampioenswedstrijd en ook die lange stilstand heeft stellig geen goed aan de vorm gedaan. Bovendien ontmoet men nu tegenstanders, die In de normale competitie zich tot het alleruiterste hebben moeten In- – spanen, om de titel te behalen, : ploegen, die toch al een technisch overwicht hadden. Dat Heerenveen dan ook niet die vooraanstaande rol zou spelen als andere < jaren hadden we voor de aan- ( vang reeds vermoed, maar dat , het zulk een slechte vorm zou ‘ vertonen, als nu Is gebeurd, was ook voor ons een verrassing. Rechtsback Imke de Jong, die in " de normale competitie Jan Lenstra vrijwel geheel deed vergeten, blijkt in kamploensvoetbal nog niet te kunnen meekomen. Ook Sietse de Jong, een broer van Jaap de Jong, Is nog te onervaren voor het spelen van dit soort wedstrijden, hetgeen nog meer tot uiting komt, Indlen men hem een leidende plaats In het elftal geeft. En dan die voorhoede. Zy bestaat nu uit Blauw, de jeugdspeler, aanvoerder Jonkman, „tank” Brandsma, Abe Lenstra en Hofma. Meestal steunde Heerenveen op zijn voorhoede. De achterhoede mocht dan nog zoveel foutjes maken en doelpunten veroorzaken, de voorhoede was altijd goed voor een aantal treffers, dat genoeg was om Heerenveen te doen zege-

n vieren. Maar ook deze voorhoede a heeft aanmerkelijk aan kracht e Ingeboet. Blauw is van goede B wille, zal er misschien ook wel – komen, maar mist nu ten enenï male de snelheid, die van hem – een gevaarlijke speler kan ma-1, ken. Aanvoerder Jonkman Is ook 1 niet meer de oude; bp hem be– glnnen de jaren te tellen. En t Brandsma blijkt nog steeds In– gesteld te zijn op de passes van 5 Lenstra, maar ook niet meer. . Legt Abe hem de bal schletklaar fc voor de voeten, dan wordt het In I 9 van de 10 gevallen een doel• punt, maar zelf kan de Friese , tank zich moeilijk vrijmaken. En ! dan Abe Lenstra. Abe Is nog I steeds Abe, dus verreweg de beste speler van de ploeg. Maar Lenstra alleen kan geen wed: stryd winnen. Hij heeft daarbij 1 de onmisbare steun van zijn medespelers nodig en deze begrij-I pen dikwijls zjjn goede bedoelin' gen niet. Intussen zou het wel gewenst zjjn, dat ook Abe, nu het met meer zo goed gaat, zich In alle wedstrijden van de eerste tot de laatste minuut zal geven. Hofma Is na zjjn operatie nog steeds niet de linksbuiten, die ®®ns het Oranjeshirt droeg. Zo ziet U, dat de voorhoede wel heel erg is achteruitgegaan. Deze linie gaf andere jaren niets om een achterstand, maar nu is zij in staat tot een tegenoffensief, dat vroeger meestal de volledige overrompeling van de tegenpartij betekende. Het glorletljdperk van Heerenveen Is dus voorbij. Maar daarom behoeven de Friezen niet te treuren. Ten slotte kan men terugzien op een ongeëvenaarde reeks van successen, die overal in het gehele land respect hebben afgedwongen. Het is echter jammer, dat Heerenveen deze successen nimmer heeft kunnen bekronen met het landskampioenschap. PIET WOLTERS. O

Pini Mulier ontvangt Zilveren Anjer

Dhr. W. J. M. Mulier heeft uit handen van Z.K.H. Prins Bernhard de Zilveren Anjer ontvangen, welke onderscheiding wordt verleend aan Nederlanders, die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor het Nederlandse culturele leven. De ere-voorzitter Fan de KNVB ontving deze onlerscheiding wegens het introdu-Htn en propageren van de sport In ons land. Onze gelukwens.

CLUB INSIGNE^ (e m a i 11 e ) ’ Plaquettes Medailles Fa. JOH. GROOT Goiiw 21 – Tel. K. 2290/4532 HOORN

wordt f^roi

Sportkroniek – Feuilleton door P. TOL

HB lespeet voor meester, dat ze al hadden, was zo mogelijk nog gestegen, en die laatste weken, voordat de klas uit elkaar zou gaan en de lagere school erop zou zitten, werden echte prettige. Na Rinus’ vertrek, en misschien ook wel, dat ook Gerrit Homberg ontbrak, was de oude sfeer weer helemaal in „Zes” teruggekeerd. Meester gaf nu weer met dubbel plezier les. En de jongens en meisjes, die eigenlijk blij hadden moeten zijn om de eeuwige vacantie die aanbrak, zagen de gewichtige dag van het afscheid met bezorgdheid naderen. Ze konden het zich nog niet goed indenken, wat hun leventje zou betekenen voortaan zónder school en zónder meester... De schooldeur achter je dicht, en wat dan? Het was net, alsof je ergens in het Niets ... het Onbekende... moest stappen ... of daar achter die schooldeur een land lag, dat ze niet kennen, en dat ze slechts met grote aarzeling binnengingen_...

Jan Bn en Jaap Reeder en Flip Stuiver stonden er nog het beste voor. Zij zouden proberen door het toelatingsexamen van de Hogere Burgerschool te komen. Ze kregen bijlessen in Frans van Jan z’n vader. Jan’s toekomst was al zo’n beetje uitgestippeld. Als het niet veranderde, zou hij later ook wel bij het Onderwijs gaan, net als zijn vader, die Hoofd was van een school. Maar de anderen uit de klas... Wim Rosa bijvoorbeeld ... Piet Scheer . . Jan Tromp ... Piet Vis ... noem ze maar op ... dier hadden dat prettige, geruststellende vooruitzicht niet. Hun ouders konden het zich niet veroorloven om hun jongens nog verder te laten leren. Rosa trof het, nog. Die kwam natuurlijk in de kruidenierswinkel van z’n vader. Piet Scheer ging in de groenten; zijn oom was iets bij de veiling op Poeldijk. Piet Vis mocht van z’n tante naar de Ambachtsschool om een goed vak te leren, dus die bofte. Toontje Sluisman werd drukkersmaatje. Henk Vreeman „hulpje” op een benzinestation, de pomp bedienen en zo, met spons en een zemenlap de autoruiten schoon boenen ... En Henk Ozinga werd tramconducteur. En er waren er nog zoveel méér. Gijs Biet bijvoorbeeld, het lafaartje. Gerrit Romberg, die nu bijna genezen was, maar voor zijn verdere leven kreupel zou blijven... En Jan Bos dacht óók aan Rinus... Rinus, die hij al die tijd niet meer gezien had. Wat zou die toch uitvoeren, waar zou die zitten?

Ondanks het verheugende vooruitzicht van naar de H.B.S. te gaan, vond hij zelf de sprong toch ook erg groot ineens. Neen, het kon er nooit zo fijn en zo plezierig zijn als nu in „Zes”. Als het in „Zes” altijd geweest was. Hij wist al zo’n beetje wat hem te wachten stond, als-ie door z’n examen kwam... Je had er voor ieder vak een andere leraar, een paar uur in de week maar. Die wist natuurlijk lang zoveel niet van je af als je eigen meester. Neen, hij kon het zich bijna niet indenken... nooit meer in de „Zesde” zitten, waar ze zoveel heerlijke dingen hadden beleefd... nooit meer die fijne verhalen horen. . nooit meer die bekende, hartelijke stem: „ ... et vous mangerez des épinards”! ® Maar dadelijk stond het bij hem vast: de meester niet meer zien? Ha... al was je van school, daarom kon je toch wel bevriend blijven met de meester! Hij wist hem toch te vinden... hij wist toch waar die woonde' Neen, dat zou meester zelf ook niet willen ... dat nu iedereen hem zomaar vergat... Er was nog een andere vraag, die hem bezig hield: „De Club ... wat moet er worden van de Club ... ?” In die dagen van groeiende spanning en onzekerheid, ontmoette hij eensklaps op straat zijn vroegere klassegenoot: de Australiër! 1 Ha, die Jan. Ha, die Rinus. Noumaar, dat is ook lang geleden. Zeg dat wel. En hoe gaat hel ermee? Vreemd, dacht Jan, het is al net, alsof we nooit samen in de Zesde hebben gezeten. Rinus is alweer gegroeid. groter en breder geworden. Zo sterk ziet hij er uit. En zijn ogen glunderden. Ja nou, Rinus had réden om te gunderen! ' j Hoezo? Hoezo? Wel, ik ben op ketoor! Op... kan-t00r... ? druppelde Jan's verbazing. Dat nieuwtje moest hij toch eerst even verwerken. Ja, op ketoor... en je zal nóóit raaien wSar! Jan gaf het maar gauw op. ~ de Voetbalbond... als jongste bediende! gooide toen Rinus de blijde mare triomfantelijk eruit. Tegelijk diende hij Jan een klets op de ( schouder toe, dat die bijna in mekaar kromp van pijn. Verdraaid, wat was die Australiër toch verschrikkelijk sterk... Nóg kon Jan er niet bij. Het t i ' fi

waa ook het laatste, wat hij zou hel En nu nog wel op het kantoor van d Hoe had hij het baantje gekregen? — Nou, gewoon hè... erop afgei leuk dat het er is. Net iets voor mij slaati En je ziet er al die kopstukki Lotsy natuurlijk... en Brunt... Bol en weet-ik-veel wie al meer... En i Nee, ’t is er krimmeneel. Ik heb het — Pijn voor jou, zei Jan harteiyitj toor, dat is nou helemaól niks voor men? — Och, ik zag in de Sportkroniek voetbal, hè ... dat trók me... ? mijn lün! — Hoezo? vroeg Jan weer, nogal' Rinus. — Wel, was diens antwoord. Ik wif En hoe zou ik het■ kantoor van de Voetbalbond! Je voe ben ik er bij! Erbij als de kippetjes! 1 bij het vuur zit, warmt zich het besti de vrijkaretjes niet, alsjeblieft. Als strijd is, dan ben ik van de partij, d Maar Jan begreep het nog maar n had Rinus daar aangeroerd... Bef dan ook al geld mee verdienen! Ws be r o e p ! Het was hem vreemd te i je voor je plezier deed ... ? Rinui — Ja jó, als je maar goed kan sjot waard. Dan verdien je ze als water. 2 weet toch wat een ton is, hè... H dat is toch geen kattepies, wel? En r wordt, dan zijn we ineens allemaal « Ja, dacht Jan, misschien is het tóe gedachten verzonken, keerde hij huis hoofd: „Beroepsvoetballer ... R i n u S geld gaan verdienen met zijn bene! Het kostte hem heel wat moeite zit wennen .., Och, misschien was het D' zou zich nooit met een dergelijk bd éér het zover was, gingen er nog wé was ook nog veel te jong en die verd het was helemaal de vraag, of hij het zou uithouden. Het was toch al een En Rinus’ vader zou het hem natuurï Het zou voor de ouwe Otterspoor ei manier zijn boterham zou weten te

Rinus op een kantoor! voetbalbond, hoe was het mogelijk. gfnl Vertelde Rinus vol branie. En voetbal wat de klok fcf ■ • uag in, dag uit... mieters zeg! 3f>n •■. Van der Leek.., Verlegh... p al die beroemde voetballers óók. t best naar m’n zin ... ik dacht altijd: een kanfinus, Hoe is dat eigenlijk zo geko- advertentie... en ... nou ja... i|j vader zegt ook: ’t ligt precies in [3m, zo te zien aan het gezicht van ipetbalier worden, jö... bero e p s,® T treffen dan op het ar later een kansje is, dan altijd: wie het dichtste tP, zo vervolgde hij. Vergeet * n éven een belangrijke wedd voel jei jjt helemaal. Een heel nieuw begrip r®*’®y°atballer! Kon je daar rjdat dus tegenwoordig óók al een pa • • • geld verdienen met iets wat jjgeestdriftig, ratelde door. 'fgeven ''®ridaag-de-dag heel wat n d p blaar een ton voor je. Je Ö gulden! O zo, ” °°k: Jö, zie dat je het a de pinarie! 'iartsdan lood stelen... In sv“ ■ ”bt Warrelde maar door zijn jvorat beroepsvoetballer! Rinus wil aan deze gloednieuwe gedachte te jop Msing voor Rinus, maar hijzelf a'ep kunnen verzoenen. En dan ... jaartjes mee heen. Rinus , ® bbk nog weleens. Trouwens, t yoetbalbond op de duur wel jt, dat-ie het baantje gekregen had. •jf wel erg rooskleurig afschilderen. t'y.“®bast zijn, als zijn zoon op die '®ben. Die rekende er natuurlijk

al vast op, dat Rinus dan het nodige wel zou afschuiven... Ja, in de kroeg zouden er wel hele bomen over worden opgezet. Nog éénmaal vóór de laatste schooldag kwamen ze elkaar tegen. — Jahoor, alles kits ... nog altijd bij de Voetbalbond! En — ik heb wéér een nieuwtje, jö! — Zo, zei Jan belangstellend. En, wat dan nou weer? — Wel, ik ben lid geworden van een bekende voetbalclub. „De Raketten-Boys”! Nooit van gehoord? Hoe bestSót het! Iedereen ként ze! Door een vrind van m’n vader, die zit in het bestuur of zoiets. En, als het een beetje meeloopt, speel ik volgend seizoen al Derde Klas Haags, wat zeg je me déarvan? Rinus had niet te veel gezegd. Opnieuw stond Jan verbaasd. — Derde Klas Haags! — Noumaar... dat is... geweldig! — Ja, zei Rinus, een tikkeltje erg trots. Ik lap hem hem toch maar, hè... zónder jullie mooie school en zónder jullie mooie meester... en zónder dat stuk kwekeling, die ik toen bijna het hoekje om geslagen heb. Haha, als ik er nóg aan denk, wat héb ik die vent op zijn gezicht geturfd! Jan’s gezicht betrok. Hoe in vredesnaam, had-ie noü nog het lef om... Enfin, Rinus was nu eenmaal Rinus. En — Het was maar goed, dat hij toen van school getrapt was... hij hoorde er niet thuis. Hij paste beter in het Glaasje zonder Voet. En hoe hij het er róóide, daar op dat grote kantoor van de Voetbalbond, dat bleef hem vooralsnog een raadsel. Nu ja, Rinus was er nog maar kort... er kon nog van alles gebeuren. En nu zélf eerst maar eens zorgen, dat hij door dat verduvelde toelatingsexamen kwam. Die onregelmatige werkwoorden zaten hem lelijk dwars. Dat Frans viel om de drommel niet mee ... Het kwam zover. Dag om nooit meer te vergeten. Propvol van indrukken: het versierde schoollokaal... de meester plechtig in het donkerblauw... Laura Lageraan en Mien van Herk met een extra mooie strik in de vlechten... Diena Stikkelman die een voordracht deed... Jan Tromp die een versje opzei. . De allerlaatste zangles... De allerlaatste vertelling van de meester. En dan, tot slot, het plechtige speech] e van de meester en het uitreiken van de getuigschriften... met de atbeelding van de Ridderzaal erop en het Wapen van s-Gravenhage ... en de handtekening van het Hoofd ... van meneer Oranje... van de Wethouder van Onderwijs, namens Burgemeester en Wethouders der Gemeente 's-Gravenhage, zoals het er allemaal heel deftig stond. En hun eigen naara keurig gecalligrapheerd, en de woorden „Loffelijk Bewijs van Ontslag uit het Lager Onderwijs”. Hartelijk en eenvoudig sprak meester, zodat ieder ervan ontroerde. Die gekke Gijs Biet begon zelfs alweer te snikken. Een rare knul toch. De aanbieding van het gezamenlijk cadeau door Jan Bos, die het flink zei, kort en krachtig, en die meester voor alles hartelijk, héél hartelijk bedankte. En de beduusdheid van meester om die kostelijke gedachte: een enorme kiek van de hele klas in een fraaie lijst! Ik had me geen beter aandenken aan jullie»kunnen wensen als deze prachtige foto, en ik ben jullie daar allemaal heel erg dankbaar voor, en ook jullie ouders, die eraan hebben bijgedragen. En ze krijgt vast een ereplaats in mijn huis, daar kunnen jullie zeker van zijn! De schoolbel ging voor de laatste keer. Meester ging bij de deur staan. Gaf iedereen nog een laatste hand. Had voor ieder nog een laatste hartelijk woord. En, als er ooit es wat is .,. als je ergens mee zit... denk dan aan je L| vroegere meester ... klop rustig bij me aan! Toen was het voorbij ... De schooldeur ging dicht. De deur naar het Leven trokken ze open... Maar voor Jan en Jaap en Flip zat er nog een zwaar akkefietje in het vet. Zij deden, wat zij konden. Als ze niet door hun examen kwamen, was het hun eigen schuld niet. Ze voelden ook wel. dat ze het tegenover hun ouders waren verplicht. De kinderen te laten studeren, betekent in vele gevallen een grote opoffering. En daarom ben |e verplicht om.niet al je tijd te verbeuzelen, maar je best te doen, te tónen dat het je ernst is en dat je het vertrouwen, dat er in je wordt ge steld, niet wilt beschamen. En natuurlijk slaagden ze! Met meer of minder gemak. Met meer of minder glans. Jan. Jaap. Flip Voor een belangrijk deel hadden ze dat zeer zeker ook te danken aan de uitstekende lessen die zij op School Hl... in die goeie oude ..Zesde” hadden genoten! (Wordt vervolgd).

Sittardia 2 ging met de eer strijken

De Reserve-feampioenen leverden een frisse kampioens-competitie

TPE weinig wordt er de aandacht op gevestigd en ook te weinig i van genoten van wat er in onze hoogste rpserve klasse wordt gepresteerd. De zo juist op zo vlotte %vijze gespeelde en beëindigde kampioenwompetitie tussen de zes kampioenen van de Disticten neeft dit bewezen.

We hebben enige van deze wedstrijden op het Sparta-terrein te Rotterdam gevolgd en de belangstelling, vooral op de laatste dag, toen Sparta 2 de kans om kampioen te worden nog zo'n beetje in eigen hand had, was van dien aard, dat de menigte het op prijs stelde, wat'deze reserve-elftallen te zien gaven. Het was inderdaad goede sport op behoorlek peil. PSV 2 zorgde er voor dat zij ook nog een lepel in de pap hield, ontnam Sparta alle illusies, maar Sittardia 2 liet de kans niet glippen en werd kampioen. De stand hieronder geeft duidelijk aan dat DOS 2 en GVAV 2 de zwaksten waren. Deze halve competitie (waarom?) werd in 6 achtereenvolgende speeldagen en hoewel er geen sprake was van een grote productiviteit, geeft het totaal doelpuntencijfer in procenten per wedstrijd uitgedrukt, toch geen slecht resultaat te zien. In

15 gespeelde wedstrijden werden 57 doelpunten gescoord, dat is 3.8 per wedstrijd. Er werd

slechst 3 X geltjk gespeeld (geen enkele maal puntloos) en Sittardia 2 toonde zich het productiefst. Was Sparta 2 even productief geweest, voorzeker had er een beslissingswedstrijd in gezeten. De start was prima, maar de onproductiviteit gaf hier de doorslag. Bij het aantal toegekende punten bleven de Rotterdammers nog juist boven de Limburgers. Het opmaken van deze punten was nu eens zuiver door de gelijkmatige afwerking van het programma, waarbij de eerste plaats 6 punten kreeg en elke plaats lager steeds een punt min-I der. Hier volgen de cijfers van 1 deze interessante competitie;

Kris Kras door Pe‘s- en Clubbladen

I Trainers j (Clubblad FeijenoordJ ( Langs elk speelveld, dat zich een ! beetje respecteert, staan twee bank- ' jes voor de trainers en bij het begin van een wedstrijd zetten zij zich J schijnbaar onbewogen er op neer. ; Met een gezicht of het hen geen sik- j kepit kan schelen, kijken zij naarde ! scheidsrechter en groeten amper de J man. die op het. andere bankje zit ] en de tegenpartij vertegenwoordigt. Het zal zijn bedoeling wel hebben, dat ze op aparte bankjes zitten, al zou ik niet weten te vertellen, waarom. En zo zitten de heren daar klaar als brandweerlieden, om op beteer- ! ste signaal uit te rukken, als er in ! het een of andere kamp een alarm- [ toestand intreedt. Gewapend met , rubberzak, spons en handdoek rent i of wandelt hij, al naar zijn geaardheid, naar de plaats des onheils, om enkele kunstgrepen toe te passen. Aller ogen zijn dan hoopvol op het clubje spelers, rondom hun trainer gericht, met de vraag in het hart, of het hem weer gelukt de gevelde ! of kreupele speelrijp af te leveren. ; Soms brengt een handeling op het ! corpus delicti kippenvel bij de toe- ! schouwers teweeg en staat men ver- ! steld, dat de getroffene niet gillend ] het veld uitloopt. Andermaal gaan " ze ’t lichaam op en neer hijsen, wat de bevolking van de jongenstribune , met „effe pompen” plegen aan te ; duiden. Geeft de trainer, terwijl de : spelers hun plaatsen in het elftal weer opzoeken, het slachtoffer de ridderslag op de schouder, dan stijgt er een applaus uit het publiek op. Nimmer komen de handen op elkaar voor de kunstenaars, die in „no , time” hun werk volbrachten. Wat \ dat betreft, delen zij het lot van be- « kwame chirurgen, als men felicita- , ties tot de patiënt richt, zonder te ] vragen, wie het operatiemes han- ! teerde, die hém of haar van een wisse dood redde.

n wind, in zonneschijn mannen des Zonl e en langs de lijnen der eerind Wachéchter om h "V® scheidsassen, ODdat 5 kunstgrepen toe te inan de maal elf tersluiks IJl®dstrijd kan voleinden. ze, maar dat valt SnK Worrt„ avonden in toepassngevuïri gebracht en wat of er 1 maticen°* worden, lubs zich bij de meeste (smpetentié iLf”’ Trainers. i»ld waar ter we!un wordt, vinden ze {■ainer gold een Engelse lerdronol® werden *• rnaa door de mid-Europese 4sén elk land zijn voortbrengen. al niet voorge° .dat ’n club met schrale clubredmiddel een trainer om een dreigend de- te keren. Dan is zo’n beschouwen als het *.bin ih nood verkerend trainer Se trainers tn bebben veel aan mder ~ «.ellen van een tram éege laten. a®hter- Trainers. t'vee en vier uur gezeten Wn” floordig meest van tonaliteit en zij hebben een^bond rok “ •’ot dan f.hk.... Nederlanders v00r.... D.

De nieuwe sportterreinen in Vlaardingen

Met de aanleg van de Vlaardingse sportterreinen o.a. voor Fortuna en De Hollandiaan, is men nu zover gevorderd, dat het complex voor de tweedeklasser reeds begin September in gebruik kan worden genomen, terwijl ook „Zwaluwen” en R.K. WIK het komende seizoen eveneens hun nieuwe home zullen kunnen betrekken. Fortuna heeft het oude terrein aan de Parallelweg vaarwel gezegd. De overdekte tribune is afgebroken en wordt weer opgebouwd op het nieuwe terrein aan de Broekweg. De drie velden liggen er al keurig bij en het is de bedoeling, dat de vereniging nog enkele verbeteringen in de accommodatie zal aanbrengen. Daartoe zijn ook de leden bü het werk ingeschakeld. We twijfelen er niet aan of „Fortuna” zal er in slagen van het geheel iets gezelligs te" maken. „De Hollandiaan” moet zich nog één seizoen met de noodsportvelden behelpen, want de terreinen bij Vlaardingen-Oost zullen eerst in 1952 bespeelbaar zijn. Niettemin worden er reeds voorbereidingen getroffen om ook hier iets goeds tot stand te brengen. Over enkele weken wordt met enig ceremonieel, de eerste paal geslagen voor het fraaie clubgebouw, annex recreatiezaal, dat de vereniging hier zal neerzetten. In een ledenvergadering

heeft het bestuur de plannen uiteen gezet. De tekeningen werden vervaardigd door het lid, dhr L Poldervaart, die tevens het architectentoezicht zal uitoefenen Het gehele complex wordt door de leden zelf gebouwd. „Zwaluwen” kan de noodsportvelden over enkele maanden de rug toekeren, want deze Zaterdagmiddag KNVB-club krjjgt de beschikking over niet minder dan drie gemeentelijke sportvelden. Een bewijs, dat het gemeentebestuur en de sportcommissie van Vlaardingen ook de belangen van het Zaterdagmiddagvoetbal terdege behartigen. De R.K. sportvereniging WIK, een nog vrij jonge vereniging, krügt in dezelfde omgeving eveneens enkele terreinen. De sportbeoefenaren mogen over de medewerking van het Vlaardingse gemeentebestuur stellig niet klagen. Dat was vroeger, toen men genoodzaakt was voor veel geld, van particulieren een grond te huren, anders. En ten slotte kent Vlaardingen ook nog clubs, die trachten zichzelf te redden. Eén van deze is DVO, die met eigen leden een stuk grond, door de gemeente beschikbaar gesteld, aan het omtoveren is tot een goed bespeelbaar veld.

VOEIItAUOlIRNAAl

Noor Johanneseii weigerde groot lirof-aanbod. De linksbinnen van het Noorse elftal, dat 6 Juni ,i.l. in Rotterdam tegen Nederland speelde, de uitstekende Henry Johannessen, heeft een Italiaans profaanbod — handgeld f 95.000 — afgeslagen. Hij blijft liever als amateur in Noorwegen spelen. Hoe de Zwitsers, in Belgrado gekraakt werden. De 7—3 nederlaag van de Zwitserse nationale ploeg heeft in het Alpenland uitvoerige perscommentaren tengevolge gehad. Daaruit blijkt, dat de (min of meer befaamde) Grendel ditmaal volledig gefaald heeft. De Zuid-Slavische voorhoede heeft alleen in de eerste helft gevoetbald en toen.... 6 doelpunten gescoord, waarvan 3 in de eerste 5 minuten! Bekende Zwitserse verdedigers als Steffen en Bocquet bleken bij lange na niet opgewassen tegen het uitgekookte, technisch-knappe en snelle aanvalsspel der gastheren, bij wie Mitic en Bobek formidabel speelden. Slechts Bader, Bickel en Dallaman voldeden bij de Helveten.

Wc zijn niet ontevreden

Haagse topclubs in ’t seizoen 1950^-1951

Behoudens nog enkele wedstrijden voor ’t bepalen van de promoverende en degraderende clubs in de 4e klas is voor Den Haag het programma afgewerkt. Bij het opmaken van de balans zien we, dat onze eerste kiassers zich royaal konden handhaven, hoewel er voor HBS en voor ADO een moeilijke periode is geweest.

Op de Houtrusters hadden we aan het begin der competitie onze verwachtingen W'el wat hoger gesteld. Zij bezaten immers een vuurlinie, die tot alles in staat geacht kon worden. Deze bewees dat slechts in enkele wedstrijden en er gingen wedstrijden verloren, waarin goede winstkansen zaten. Toch is het de productiviteit van de HBS-aanval geweest, waardoor met 22 punten uit 22 wedstrijden kon worden geëindigd, want vergelijken wij de doelcijfers (54 vóór en 46 tegen) met die der overige clubs in de Ie klas C, dan heeft alleen Haarlem er meer, n.1. 56, doch daarentegen zijn er maar twee, de beide laagst geplaatsten, DWV en KFC, die er meer tegen hebben. Dit bewijst dat versterking der defensie nodig is om een belangrijke rol te kunnen gaan spelen. ADO zette de competitie verrassend goed in met het winnen van de derby tegen HBS, waarop nog 3 goede overwinningen volgden. Voor de objectieve beoordelaars stond echter vast, dat de positie aan de kop van Afd. C óp den duur niet gehandhaafd zou kunnen worden. In de 5e wedstrijd kwam de reactie. In een tijdsverloop van acht wedstrijden zakte de ploeg af van de hoogste naar de 7e plaats. Dat was toen op de helft der competitie. In het tweede deel van het seizoen klom ADO aanvankelijk weer op en in de 16e wedstrijd bezette ze weer de vierde plaats en werd als runner-up beschouwd. Enkele weken behield ze die plaats, maar ze kwam niet zo ver, dat de leider Blauw Wit benaderd werd. De laatste drie wedstrijden bedierven weer veel en de eindstand was: 23 punten uit 22 wedstrijden, dus net één puntje boven HBS. Onze vertegenwoordigers in de 2e klas: HVV, VUC, Scheveningen en Quick brachten speciaal wat betreft de beide laatsten meer leven in de brouwerij. Lange tijd zag het er naar uit of we een kampioenschap zouden gaan beleven. Pas in de allerlaatste wedstrijd kwam de beslissing, toen EBOH van Scheveningen won en daardoor het totaal van Quick passeerde. Scheveningen zélf was al eer-

der uitgeschakeld. Toch had Scheveningen er zeker een eer in gesteld deze laatste wedströd van EBOH te winnen en daarmede iets goed te niaken aan Quick, waarvan het in beide derby’s had gewonnen. Hoewel we er van overtuigd waren dat beide elftallen zich tot de sterksten harer Afdeling zouden kunnen rekenen, zag het begin er niet naar uit. Na vier wedstrijden hadden beide reeds vier verliespunten en dat, terwijl een ongenaakbaar schijnend EBOH met 3 punten aan de kop ging en inmiddels Quick al een gevoelige 5—1 afstraffing had gegeven. Toen ging de machine beter draaien en mede omdat EBOH een inzinking doormaakte, die haar achter elkaar op 7 punten kwam te staan, waren de kansen weer volledig aanwezig. Maar er waren meer kapers op de kust. Nadat 14 wedstrijden waren gespeeld, met dus nog slechts 4 wedstrijden voor de boeg, zien we nog 6 serieuze candidaten aan de spits, die allen nog tegen elkaar moeten uitkomen, zodat van alles mogelijk was. Eindspurt was te zwaar Scheveningen hield de eindspurt niet vol. Dat, begon al na de twaalfde wedstrijd. Ze stond toen fier met 2 punten voorsprong aan de leiding, de volgende twee wedstrijden tegen Neptunus en Overmaas brachten respectievelijk een gelijkspel en een nederlaag. Een benauwde 2—1 overwinning op HFC gaf weer wat herstel, maar inmiddels was EBOH een punt voorgekomen en stond Quick gelijk. Toen kwam de nederlaag tegen CVV uit en voor de ferme Scheveningse ploeg, die het zonder bepaalde uitblinkers, maar door grote onverzettelijkheid en bard werken zo ver gebracht had, was de pret afgelopen. Zoals gezegd was EBOH er In geslaagd toch weer een punt voor te komen. Voor Quick was afwachten geblazen en zelf geen gekke dingen doen. Welnu, de Dordtenaren lieten zich niet vermurwen, ook niet in hun laatste wedstrijd tegen Scheveningen en werden kampioen. De Haantjes, die hun eigen terrein weer in gebruik hadden genomen en in de loop van de competitie hun accommodatie met een magnifieke „overdekte” zagen uitgebreid, hetjben een goed seizoen achter de rug. In technisch opzicht zeker een der sterksten, maar ze moesten iets van de onverzettelijkheid van Scheveningen kunnen overnemen. Bij de kansberekening voor de aanvang der competitie, hadden we dit gebrek al voorzien, doch hoopten, dat het spelen na zoveel jaren op eigen grond een stimulans zou geven om over dit bezwaar heen te komen. De beide andere 2e klassers, VUC en HVV ondergebracht in 2A waar het Delftse DHC zich van meet af oppermachtig toonde, hebben een bescheiden rol gespeeld. HVV als van ouds steunend op de verdediging, die dit seizoen wel een paar malen aan het wankelen

(Zie vervolg pag. 456).

VLAGGENINDUSTRIE „OE PHOENIX” • VLAGGEN • VAANTJES ' : • WIMPELS • RUGNUMMERS « BORSTEMBLEMEN enz.■ OVERTOOM 210 – TELEFOON-8465V ' AMSTERDAM

Wedstrijduitslagen Ie dag 2e dag 3e dag 4e dag 5e dag tot. doelp. gem. gem. dip. p. w. AGOVV 2 2 – – 4 – – 0 – – 1 – – 1 – – 8 3.8 DOS 2 – – 0 – 2 – – – 0 – 2 – 0 – – 4 GVAV 2 2 – – – – 1 – 0 – – 2 – -1 – 6 Sittardia 2 – 4 2 – – – – 5 – – 4 – 5 – 20 Sparta 2 . . 2 – – 2 3 – – – – 2 – – 1 10 PSV 2 – 1 – – 2 – – 1 – 3 – – – – 2 9 Totaal doelp. 11 13 9 14 10 57

Plaats in de stand wedstr. pnt. toegek. pnt. AGOVV 2 3 2 3 4 4 5 19 DOS 2 6 5 6 6 6 2 6 GVAV 2 4 5 5 5 5 2 ■' 12 Sittardia 2 2 3 2 1 1 8 26 Sparta 2 1 1 1 2 3 6 27 PSV 2 5 6 4 3 2 7 15