DE „SPORTKRONIEK" BIJ DE ARSENAL-UVTRPOOL CUP-FINAL (z-o)

Onverstoorbaar Arsenal kreeg Liverpool in de greep van haar machtig vierkant

Twee doelpunten van topscorer Lewis lieten aan superioriteit geen twijfel

LONDEN, Wembley Stadium, Zaterdag. Arsenal en Liverpool hebben vandaag een prachtige Cup-Final gespeeld, veel beter dan die van vorig jaar tussen Wanderers en Lelcester City, beter ook dan die van enkele jaren geleden tussen Charlton en Bnrnley. Geen voetbal, voor 90 % op verdedigen ingesteld, maar steunend op hechte defensies bereid tot nadnikkelijk aanvalsspel, bereid tot risico nemen. Voetbal, waarbjj Arsenal ook ni» de een minuut of 17 In de eerste helft verkregen voorsprong het accent niet naar de verdediging verlegde, maar de backs soms tot aan de mlddenlyn oprukten en de voortreffelijke kanthalves Forbes en Mercer de aanval Indlen de kans daartoe was bleven steunen. Cup-voetbal pleegt vaak zenuwen-voetbal te zijn en Liverpool had ook kennelijk last van zenuwen. Maar Arsenal speelde onverstoorbaar, onverzetteiyk en met zulk een prachtig ploegverband, dat de 2—O overwinning volkomen verdiend was. De gehele wedstrijd door was Arsenal de betere ploeg, maar Liverpool had twee uitnemende starts, by het begin van de eerste en bU de aanvang van de 2e helft. In die perioden stond het Londense doel onder zeer hoge druk en toen werd duideiyk, waarom de bijnaam van de Gunners „Lucky Arsenal” Is. Tweemaal werd de lat getroffen eenmaal redde Swindin vallend op z’n doeliyn, enkele voor Liverpool bleven onbenut. Maar Arsenal herstelde zich, kreeg de Liverpoolclub In de ijzeren greej) van een machtig ploegverband op magnifiek positiespel berustend scoorde in beide speelhelften eenmaal en won gladverdiend. Voor de Se maal in een unieke Britse voetbalhlstorie heeft Engelands bekendste club de F.A.-Cup gewonnen.

Prachtige wedstrijd

Het is een prachtige wedstrijd geweest, ook al speelden sornmige Liverpool-spelers niet in hun beste vorm. De sfeer van Wembley kan stimulerend werken en dat was bij alle Arsenalspelers het geval maar kan ook onzeker maken. Arsenal met veel oudere spelers Joe Mercer (38), Les Compton (36), Denis Compton (35), zijn de oudsten, maar slechts 2 spelers zijn jonger dan 30 jaar (Goring en Forbes) —was tevoren in t voordeel, omdat, de aanzienlijke hoeveelheid voetbal-ervaring, welke zij in de strijd konden werpen, belangrijker bleek dan de individuele snelheids voordeeltjes van sommige, jongere Livei’poolspelers. Bovendien was die grotere snelheid maar ternauwernood zichtbaar, want Arsenal mag een oude ploeg hebben, goed „geconserveerd” zijn de heren zeker, want behalve de beide Comptons is iedere Arsenalspeler rap genoeg. En Wat de Comptons betreft; Big Leslie stelt zich zo voortreffelijk op, dat zelfs een briljant middenvoor als de Liverpoolleider, Albert Stubbins, tenslotte niet meer wist, langs welke weg hij nu eens pogen zou, het Arsenaldoel te benaderen: Compton verijdelde vrijwel alle pogingen en daarbij hielp hem zijn formidabele traptechniek. Denis, de 8o °P linkervleugel, is niet b snel meer, maar hij ontwijkt

dan ook sprintduels en stelt zich voortdurend zodanig op, dat hij de bal vrij krijgt toegespeeld, waarop – onmiddellijk een pass volgt. Hij trapt dermate goed, dat die voorzetten of throughpasses voortdurend groot gevaar betekenen voor de tegenstanders. Toch was de linksbuiten aan de overkant nog wel een halve klasse beter dan de jongste Compton. Dat is voor de laatste geen schande, want Billy Liddell stond 3 jaren geleden op 25- jarige leeftijd al aan de top van Br. Brittannies linksbuitenspelers, toen hij in het team werd gekozen dat tegen de Rest van Europa speelde en sindsdien is hij zeker niet achteruitgegaan. Een meesterlijke baltechniek, verrassende sprintsnelheid en een weergaloos dribbelaar. En daar zijn midvoor, Stubbins, gevaarlijk was, èn door zijn combinaties met de vleugels èn door zijn bliksemsnelle switchen, terwijl hij rusteloze activiteit aan de dag legde, mag het een wonder heten, dat deze voortreffelijke voetballers de Aisenalverdediging niet éénmaal konden passeren al scheelde het dan enige malen zeer weinig.

Liivcrpool faalde in de opliouw Het was met Liverpool verhoudingsgewys zoals met Oranje in Deurne: de opbouw deugde niet. Stubbins hoewel uatuuriyk een veel beter voet-

Italler deed met zUn eenzame ..laids” aan Roosenburg denken. Er zat te weinig „achter”, de samenwerking tussen binnenspelers Fagan en Baron met de kanthalves Jones en captain Xaylor werkte niet rhythmisch, liep niet soepel, slaagde slechts incidenteel. En daardoor kreeg de defensie het gaandeweg heel moeilijk tegen de Arsenaalaanval, die zo verrassend-goed speelde.

Men kon duidelijk zien, dat die verdediging van Liverpool er wezen mocht. Het ingrijpen was fel en toch niet onbeheerst, slechts zelden werd een bal over de lijn getrapt. Hughes, de spil, kopte meesterlijk, Lambert, de kaalhoofdige rechtsachter, was een zeer koelbloedig spelers, die in menig critiek moment gevaarbezwerend opdook. Maar Spicer, de linksback, vergat wel eens de dekking nauwkeurig toe te passen, of misschien was het riet zozeer „vergeten” als wel niet aandurven. Freddy Cox, de Arsenalbuitenspeler, heeft zich n.l in de korte tijd dat hij voor de Gunners uitkomt, een reputatie gebouwd, welke Spicer bij voorbaat al in moeilijkheden bracht. In de eerste helft kon Cox van z’n vrijheid profiteren door menige gevaarlijke aanval op te zetten, na rust volgde Spicer nieuwe instructies (in de rust uitgedeeld) kennelijk te straf op, waardoor wanorde in de Liverpooldefensie ontstond op momenten, dat Lambert en Hughes buitenspelvallen wilden openen, maar Spicer niet mee naar voren kwam....

Het merkwaardige was, dat die falende middenspelers Jolles, Hughes en Taylor alle drie gekozen zijn in de ploegen waarmee Engeland de Continentale teams tegemoet treedt binnenkort. Een bewijs, dat Arsenal er ditmaal buitengewoon goed in was, dat de Liverpoolopbouwers hun dag niet hadden en dat de Engelse K.C. iets tegen Arsen|ilspelers heeft (wellicht).

O Arsenal is een wonderlijke club. Er zijn in Engeland felle tegenstanders van de machtige Londense club, die onder de ongetwijfeld bekwame leiding van Tom Whittaker een prachtig herstel heeft bevochten, nadat in George Allisons nadagen de successen van Herbert Chapman voorgoed tot het verleden schenen te behoren. Men verwijt Arsenal teveel gebruik van lichaamskracht en dat verwijt lijkt ons juist, want ook ditmaal werden er veel meer vrije schoppen tégen dan vóór de Gunners gegeven (in de eerste helft was de verhouding 9—2 voor Liverpool) maar de overwinning was niet aan hard spel te danken. Velen in Engeland kijken niet er op naar de Arsenalvoorhoede en inderdaad heeft die aanval dit seizoen zeer slechte wedstrijden gespeeld. Maar ditmaal was het voorhoedespel van Arsenal juist hartverkwikkend, gevarieerd, intelligent, snel uitgevoerd. Men zegt ook, dat Arsenal altijd zo fortuinlijk speelt en ook dat is juist. In elk geval verstaat Arsenal de kunst, een kleine voorsprong te handhaven, maar ook om de doelpunten op_ het psychologisch beste tijdstip te scoren. Tegen Chelsea (halve finale) stonden de Gunners immers

vlak vóór rust met 2—O achter, had* Chelsea de rust met die voorsprong gehaald, dan was er naar onze smaak geen ontsnapping meer mogelijk geweest voor Arsenal. Maar 30 seconden vóór het rustsignaal kwam het eerste Arsenaldoelpunt en dat deed de ploegen de rust met een geheel-gewijzigde mentaliteit ingaan. Arsenal haalde er een 2—2 uit en bij de replay werd het een I—O Arsenalzege in de verlenging.

En nu weer scoorde Arsenal op psychologisch-juiste momenten. Na 18 min. in de eerste helft, precies toen het eerste Liverpooloffensief geluwd was en na 20 min. in de 2e helft en ook toen was er een mislukte stormloop der tegenstanders aan voorafgegaan. Er komt natuurlijk enig fortuin bij, maar het is toch ook wel degelijk kunde.

Ditmaal spraken de Liverpoolsupporters weer van „Lucky Arsenal” toen zij de bal tot tweemaal toe tegen het houtwerk rond Swindin zagen belanden, eenmaal bij een schot en eenmaal bij een kopbal van rechtsbuiten Payne, die schone kansen gemist heeft, al was het fortuin niet aan zijn zijde.

Pracht defensie machtig „vierkant”

Reg Lewis, de 30-jarige linksbinnen, scoorde beide Arsenalgoals, waartoe hij eenmaal de assistentie van Goring en eenmaal een pass Van Cox nodig had. Beide keren hadden snelle Arsenalaanvallen de Liverpooldefensie totaal uit verband gespeeld, inclusief keeper Sidlow, die de eerste maal aarzelde met uitlopen en de tweede keer even dacht aan een schot in de andere hoek, hetgeen hem noodlottig werd, want Lewis ook in de League dit seizoen Arsenals topscorer gaf een schuiver af, die practisch onhoudbaar was. Twee doelpunten bleken voldoende voor Arsenal voor een vrij ruime zege. Twee doelpunten scoren tegen deze Liverpooldefensie in de vorm van Wembley is een kunststuk en dat Stubbins en Liddell nog zo ver kwamen èls zij kwamen, pleit voor hun capaciteiten.

Ik geloof niet, dat de Arsenalverdedigers Scott, L. Compton en Barnes minder zijn dan Aston, Franklih en Ramsey, die in het Engelse elftal op die plaatsen spelen. Misschien zijn de Arsenallieden in meerdere mate clubspelers, dat is wel mogelijk — want Arsenal is een club, die prima voor z'n spelers zorgt en maar zelden vraagt een Arsenalspeler een transfer aan — in elk geval is de samen-

werking volmaakt, het ingrijpen en opruimen beheerst en snel en het opstellen vrijwel ideaal. Liddell kreeg een extra bewaking. Scott dekte de slimme Schot en als Liddell ver naar binnen of naar achteren zwierf, nam Forbes de taak over. Forbes was trouwens nog een uitblinker onder de uitblinkers: enorm was zijn uithoudingsvermogen, fantastisch zijn snelle „opkomen” als zesda voorwaarts, waardoor er paniekvoetbal ontstond in de Liverpooldefensie. Met MerceP naast zich en het duo Lewis-Logie vóór zich vormde Forbea een machtig vierkant in het midden. Het is het werk van dit viertal geweest, dat Liverpool na stormachtige aanvallen van de Merseysidebewonera toch telkens weer terugdrong en daardoor werd in feite da strijd beslist, zodat Liverpool in de 2e helft al een geslagen ploeg leek eer, na 20 minuten, Lewis 2e goal die nederlaag nog eens in nuchtere cijfers ging vastleggen. Wel kwam er nog een opleving aan het slot, wel kreeg b.v, Stubbins nog enkele kansen, maar Swindin hoewel oveir het geheel genomen niet strikt foutloos keepend pleegda twee schitterende saves en zo werd Liverpool zelfs een tegengoal onthouden.

Er werd hard, maar niet „vuil” gespeeld. De. verstandhouding tussen de spelers was uitstekend, slechts de Schotten Forbes en

Liddell lagen schijnbaar wat met elkaar overhoop. Vóór de aanvang werden de ploegen aan de Engelse Honing voorgesteld, die n» afloop het Arsenalteam in zijn loge ontving en aan Joe Mercer de prachtige Cup overhandigde. Alles ging heel rustig, gedisciplineerd toe. De spelers schudden elkaar de hand, werden onmiddellijk door de tegenstanders gelukgewenst en Swindin troostt* collega Sidlow met de nederlaag. Manager Whittaker kwam het terrein op en dirigeerde zijn Jongens naar de Koningsloge. Niemand ging op de schouders en slechts Forbes gaf blijken van enige uitbundigheid, toen hij da medaille alle spelers ontvange – een aandenken op z’n hoof zette en er zó mee naar de kleed ï kamer liep. Toch waren allen reusachtig blij, want Cupwinnaar is een nog groter voelballer dan in het Engelse elftal spelen!

HERMAN KUIPHOF.

DITISVMMER van

de SporlTtronieJt zal tengevolge van Je rer- posttreinen op Koninginnedag in de meeste plaatsen pas Dinsdagochtend besteld hunnen worden.

BESTELBILJET ' Ik abonneer my op de SPORTKRONIEK k ƒ 4. per kwartaal, 15 ct. incasso Datum; Naam; Straat; Gemeente;

Inzenden aan de Sportkroniek, Zwartewefir No, 1, Den Ifoagr Postrekening 44715 ten name van Moorman's Periodieke Per»