Engeland toon geflatteerd Van Italië (2-0)
Schitterend voetbal der Italianen was een aangename verrassing
Engelsen zullen niet gerust naar Rio gaan.,.
(Van onze redacteur HERMAN KUIPHOF) Londen, Tottenham Hotspurground. Ook de vijfde wedstrijd tussen Engelsen en Italianen is geëindigd in een zege voor de Britten nog steeds de ongekroonde voetbalkoningen van de wereld. Maar de kroon heeft op de sombere maar niet mistige Woensdagmiddag van de ,30ste November anderhalf uur lang staau W'ankelen op de Britse slapen en het scheelde ditmaal byzonder weinig of de Azurri waren met een overwinning of met een puntenverdeling het Apenijns schiereiland weer binnengekomen. In de cyfers 2—O voor Engeland komt dat slechts gebrekkig tot uiting, want ondanks de vele doelkansen, die de gasten zich door briljant voorhoedespel en soms geholpen door een falende Engelse verdediging op keeper Williams na konden scheppen, werd er niet één benut. En de Engelsen drukten hun aanvalskracht ondanks falen van midvoor Rowley uit in een tweetal doelpimten, door Rowley en aanvoerder Billy Wright gescoord in het laatste deel van deze uitermate boeiende match. Het eerste doelpunt was zo zuiver als kristal, maar Wrlghts goal, een hoog ver schot, dat de toch zo briljante doelman Moro door de reeds ingevallen duisternis kennelijk te laat binnen oogbereik kreeg, vervulde de maker niet eens met vreugde, zo fortuinlyk kwam deze voltreffer tot stand.
Kngelands overwinning was beslist geflatteerd, het spel der Italianen viel geducht mee. Naar Nederlandse begrippen was deze stryd formidabel, uiterst snel, schitterend van techniek, bal- en Uchaarasbeheersing. De Italianen waren tevreden over hun prestaties, niet over het Lot, dat hun geen doelpunt wilde schenken. Do Engelsen zien met bezorgdheid de trip naar Zuid-Amerika tegemoet. Him zelfvertrouwen, dat zich na de 4—l op Wales en de (bedriegelijke) 9—2 op Noord-lerland juist weer wat aan het herstellen was heeft opnieuw een knak gekregen.
Doelpunten in laatste kwartier
■Want nadat de eerste helft Over het algemeen een Engelse veldmeerderheid had te zien gegeven, braken de Azurri omniddelijk na de hervatting met de gewoonte van de eerste helft, de Engelsen te laten „komen” en met een versterkte defensie. Waarbij de .meesterlijke stopperspil Carlo Paroia doorgaans iets achter z’n beide backs opereerde om als een soort „slingerback” in te grijpen, waar een doorbraak dreigde, de Britten af te stoppen. De uitnemende kanthalves Annovazzi en Piccinini gingen achter hun voorhoede aanzitten en al konden de Engelsen door individueel fraai werk Van Aston en een enkele uitschieter van de wat tegenvallende aanvoerder Wright af en toe de schaal tijdelijk in evenwicht brengen, het feu sacré van de Azurri dreigde hen te overstelpen. De nul-nul stand by de rust scheen leder ogenblik in een Italiaanse voorsprong veranderd te zullen worden, en slechts Schitterende saves van keeper Bert Williams, gebrek aan zuivere afwerking by de Italianen Plus een fikse dosis fortuin hielden de Engelse achterdeur gesloten.
De Britse verdediging, al jaren bet minst-sterke gedeelte van bet Engelse elftal kwam dermate onder pressie te staan, dat Bamsey en Aston onzuiver gingen plaatsen, waardoor critieke situaties ontstonden. Erger, want Verbazingwekkender, was voor de 70.000 Britten op de tribunes I® moeten toezien, hoe de veel-Seroemde stopperspil Franklin het hoofd onder Italiaanse druk volkomen kwijtraakte, struikelde “Ver ballen, die hh gemakkelyk kon Wegwerken, voorbij gegleden door de bliksemsnel startende middenvoor Amadei en ten einde raad overdreven fors "‘Pg spelen, hetgeen door de schitterend – leidende Schotse cheidsrechter onmiddellhk de kop Werd ingedrukt
Sensationeel slot
De druk der Azurri werd geleidelijk sterker. Hun lichamelijke conditie maakte de indruk, zo mogelijk nog beter te zijn dan die der gastheren, die toch de omstandigheden een zwaar, met zand bestrooid veld, nevelige sfeer met laaghangende W'olken bijzonder in hun voordeel hadden. Eenmaal faalde Franklin zo volkomen, dat de slimme Carapellese de bal van z'n schoen kon pikken, er bliksemsnel mee richting-Williams kon spurten en de uitlopende doelman passeren. Een goal scheen volkomen zeker, maar de manoeuvre, welke Carapellese langs de Engeiand-doelman bracht, werd te snel uitgevoerd. Bal en speler schoten langs het lege doel en het leer liep „domweg” uit.... Intussen hield Engeland de adem in en stond de defensie vastgenageld. Maar toch zouden de Engelsen onder de druk uitkomen. Linksbinnen Pearson, rechtsbinnen Mortensen, maar vooral de buitenspelers Finney en Froggatt brachten de Britse aanval weer draaiende en toen Pearson even aan Annovazzi ontsnapte en Froggalt langs de lijn in beweging
bracht, werd de keurige voorzet van de linksbuiten door midvóor Rowley keihard en zuiver ingeschoten. Dat was na 77 minuten, maar nog scheen de strijd geenszins beslist. Engeland veerde weliswaar op door dit moedgevende doelpunt, maar Italië nam de aanval over, welke door Aston en Wright afgeslagen werd. De Britse captain dreef op de bekende wijze snel op en toen zijn hoge voorzet naar het doel van Moro werd getrokken, zag men de Italiaanse panterkat in gedachten al z’n veertigste of vijftigste fraaie en stijlvolle redding volbrengen. Maar Moro misrekende zich ditmaal, liep en sprong onder, de bal door en tot diepe droefenis van alles wat Italiaans was, plofte de bal in de geknoopte touwen van Moro’s d0e1....
Italianen vielen hard mee
De grootste verrassing was het spel der Azurri! Achttien ' maanden geleden had Engeland in Turijn nog van- Italië gewonnen met 4-0 nogal liefst 1 en in die match, gespeeld ' onder omstandigheden, welke ’ volkomen in Italiaans voordeel waren (hitte, helle zonneschijn, droog en hard veld en stormachtig aanmoedigend publiek) had Engeland de gastheren een voetballes yan indrukwekkende afmetingen gegeven: 4—O voor ] de gasten! En dat was nog wel ‘ het Italiaanse elftal-op-z’nsterkst, met alle Torinaspelers, * die onlangs het leven lieten bij * de tragische vliegramp, welke de Italiaanse elftalselector Novo zeven vaste internationale troe- ' ven ontnam. Men was er ook in * Italië van overtuigd, dat het zo t kort na deze geweldige aderla- ' ting niet mogelijk zou zijn, een > homogeen en volledig-uitgeba- f lanceerd elftal op te stellen. ' Hoe is dit alles meegevallen! 5 Al was de homogeniteit van : Italië wat minder dan die van « de Engelsen, onvoldoende was i ze zeker niet. En de individuele 1 capaciteiten van de meeste spelers waren minstens gelijk aan 1 die van de Britten. Formidabele c
~tackles” van de verdedigers ontnamen Engeland telkens weer scoringskansen, die men zich, in de eerste helft vooral door de weergaloze Finney op de rechtbuitenplaats had opgebouwd. Want linksback Giovannini was het enige zwakke punt in de Italiaanse ploeg. Zwak in dit opzicht, dat hij drie kwartier lang geen raad wist met de razendsnelle en buitengewoonmakkelijk passerende Britse buitenspeler, wiens voorbereidende werk steeds weer mislukte door prachtig ingrijpen der andere Italiaanse verdedi-
gers. De dekking was bij dezen minder „op de man” dan by de Engeisen. Meestai stelden Annovazzi, Paroia en Bertuceili zich enkele meters achter of naast hun aanvallers op. Maar doordat zy razendsnel reageerden, werden de Engelse aanvallers onmiddellijk aangevallen nadat de bal hen bereikt had. Dit aanvallen geschiedde bard en fel, maar bijna nimmer gemeen en unfair. Ook sportief bezien was deze wedstrijd een onbetwistbaar succes. Zelfs de ongetwijfeld grote teleurstelling by het slot, toen de Italianen in 3 minuten tijds twee doelpunten tegen zich zagen scoren, verruwde hun spel niet. En dat was iets, wat de Engelsen niet verwacht hadden.
Prachtig veldspel van Italiaanse voorhoede In het veld speelde de Italiaanse voorhoede meesterlijk. Het dribbelen, vrij lopen en opbrengen van de bal, het bliksemsnel passeren van deze toch uiterst-kundige tegenstanders, het was alles even verbluffend. Het geschiedde ook niet onbeheerst of haastig. Steeds keken de halfs rustig uit, eer de bal naar voren ging en behalve via de machtig-trappende Paroia wiens verre ballen driekwart veld bestreken! gebeurde het opruimen rustig en het ophouwen vakkundig en beheerst. Zelfs overdreven de kennelijk zwaar-geïnstrueerde gasten' wel eens in zorgvuldigheid en ontnamen zij door te veel overleg en kort samenspel het element der verrassing aan hun aanvallen. Liepen die attaques echter via de buitengewoon-snelle vleugels
Carapellese en Boniperti, dan werden de Engelse backs Ramsay en Aston er nogal eens „uitgelopen”. Toch was de beste, de intelligentste Italiaanse aanvaller da midvoor Amadei en der allerduurste Italiaanse profs. Hij trok zich meestal wat terug om Franklin te ontlopen, resp. naar voren te lokken, en al is die speelwijze op zichzelf niet origineel, de wijze waarop hij dit deed, was uitermate handig. Soms kwam hij zeer snel naar voren teneinde een throughpass te benutten of een voorzét op ta vangen en altijd geschiedde dit op een moment, waarop de geroutineerde Franklin hem elders vermoedde.
Tenslotte raakté Franklin dermate van de kcjok, dat hij de slechtste wedstrijd van z’n hele internationale carrière speelde. Hij struikelde over baUen, die hij anders feilloos zou hebben weggewerkt en koos telkens opnieuw verkeerd positie. Gelukkig voor hem weerden Aston en Ramsey zich niet al te slecht, al was hun optreden niet altijd indrukwekkend. Vergeten we niet, dat zij buitengewoon-snelle buitenspelers tegenover zich hadden. En niet van die spelers, die het voor 3/4 van nun snelheid moeten hebben, maar uitgekookte technici en tactici tevens.
Meesterlijk doelmanswerk Hoewel de schotvaardigrheid der voorhoeden ten achter stond by de vaardigheid in het ophouwen der aanvailen, is het aanvalsspei toch zeker niet ,:arm” geweest. Zowel Engelsen als Italianen hebben soms uitstekend geschoten. Gelukkig waren zy uitgezonderd de Britten bij hun 2e doelpunt zeer beslist niet. In de eerste helft had een meesterlijk schot van Amadei, een lage kogel precies in de hoek, beter verdiend dan door Williams gestopt te worden al geschiedde dat dan ook met meesterhand. En na de pauze hield Williams eenmaal een ingeschoten bal er vallend met de voet uit, welk circusstukje Moro hem in de eerste helft had voorgedaan. Diverse Engelse schoten stuitten af op Italiaanse bodies en wat Paroia met inzet van heel z’n krachtige en lenige lichaam keerde, was heel veel. Om nog maar te zwy-
•‘lf/lllt** Hoog-opspringend zuivert de fameuze Italiaanse keeper Moto * ***■ zijn doelgebied. De Italiaanse achterspelers namen niet veel risico, Zij hebben zich bij de doellijn opgesteld. Op de voorgrond de Engelse linksbinnen. Pearson (10). naast hem Mortensen en Froggatt (gebukt).