Voeibal-reisbrieven van Douwe Wagenaar uitsluitend voor de Sportkroniek (1)

MIDDLESBROUGH – BIRMINGHAM C.

Bekeken door een Nederlandse Bril

Zaterdag 29 October 1949. Om 12 uur uit zee aankomend te Hartlepool, vraag je aan de loods wat van voetbal er ’s middags is en je wordt volkomen ingelicht. Bunderland speelt uit, New Castle thuis tegen Arsenal, a good match, maar onbereikbaar om op tijd te zijn. Dan maar naar Middlesbrough—Birmingham C., de bezetter van de 17e plaats tegen de laatste. Je neemt om 1 uur de bus te Hartlepool en die zet je om 2 uur bij het Ayresome Park af, het wat troosteloze Stadion van de Tees-side bewoners. Met de introductie van de Sportkroniek in je hand is de verwelkoniing als van een vorst, en Mr David Jack, oud Arsenal crack en thans manager van Boro, wijst een mannetje aan om enige inlichtingen te verstrekken. Mannion zouden wij niet in al te grootse vorm zien; vorige week had hij eerst zijn eerste doelpunt gescoord, linksbuiten Woodward was een goede aanwinst en Peter Mc Kennan de rechtsbinnen zou de nieuwe goal-getter worden. In 30 minuten werd het terrein gevuld met 40.000 toeschouwers en een militair corps bracht de muziek. De thuisclub kwam het eerst cp, hetgeen ik altijd een tikkeltje onbeleefd vind. Scheidsrechter en grensrechters vormen een team, waarvan de laatsten het gehele doel aan een grondige inspectie onderwerpen.

DE WEDSTRIJD. De strijd werd gewonnen door de thuisclub met slechts I—O,1—O, gescoord slechts 5 minuten voor het einde. Weer meende ik een doelpuntloze wedstrijd te moeten zien. maar gelukkig werd de grotere sterkte van Middlesbrough met een doelpunt beloond. Birmingbani’s voorhoede heeft in 14 wedstrijden slechts 9 doelpunten gescoord en deze machteloosheid wei’d ook nu duidelijk gedemonstreerd. De nieuwe £ 20.000 aanwinst (linksbinnen Bremian) kon dit hedenmiddag niet doen veranderen. Birminghams achterhoede was een rots. Ze is slechts 24 keer gepasseerd in deze 14 wedstrijden, maar daar worden in het Engelse voetbal ook geen punten mee behaald. De 36-jarige linksback van B. was een solide verdediger; het gehele team speelde gaaf, maar de improductiviteit is hopeloos om aan te zien. Boro daarentegen speelde gaaf, knap voetbal elke Engelse speler is toch een artiest in het voetbalvak! maar had 3 of 4 goals moeten scoren. Bijzonder hebben we genoten van de rechtsbuiten Linacre, iets te zelfzuchtig, maar een techniek zo mooi, snel als een duivel, wonderlijk in het passeren, een schot om van te rillen en een uithoudingsvermogen, grenzend aan het wonderbaar-Jijke. Van begin tot einde leidde bij aanvallen in, en bracht de Mverdediging tot wanhoop. De wedstrijd was voor ons, zo juist van de saaie wedstrijden in Holland onttrokken, een lust voor het oog. Het was voetbal, dit is het spel, zo moet het gespeeld worden!

ANALYSE VAN HET SPEL. En nu enige dingen, die mij in Vergelijking met het gemiddelde Hollandse spel opvielen; Bij een aanval KOMEN DE ACHTER- EN HALFSPELERS WONDERLIJK SNEL OP, niemand blijft achter hangen. Snel, en nog eens snel. Het POSITIE kiezen van de spelers is af. Een plaatsing van de bal kan wel eens mislukken, maar de ontkoming aan de dekking gaat met listigheid gepaard. In het OPKOPPEN VAN DE BAL zijn alle spelers keien. Hun lichaams-techniek is perfect. Het schieten is hard.

maar over het algemeen slecht gericht, hoofdzakelijk door de weinige gelegenheid om tot schieten te komen. Het S.S.S. wordt tot in de volmaakte perfectie gespeeld en geen dezer ploegen speelt iets anders. De wedstrijd was hard, en enige keren waren de spelers onvriendelijk tegen elkaar. Er werd graag met een bal gelopen, gelummeld, en ook kwijt geraakt. Dit voetbal is toch ook wel show voor het publiek Mannion viel me tegen. Hij is nog een nuttige verbindingsspeler, die goede dingen doet, maar hij mist hardheid en doorzetting, is bang en dat komt je spel in Engeland niet ten goede. Zo spelend komt hij niet meer in het nationale team! Van rechtsbuiten Einacre zuUen we wel meer van horen. De doelverdedigers zijn uitstekend, het zijn kunstenaars! Een afgeslagen aanval, werd opnieuw vastgehouden en weer doorgezet. ledere voorwaarts neemt ook ballen af. Tegen het einde viel de vermoeidheid van de meeste spelers op; hun uithoudingsvermogen is niet grenzeloos. De scheidsrechter liet veel toe naar onze begrippen; dat kwam het spel als kijkspel ten goede en hij liet zich gelden zonder op te vallen. Driemaal liet hij een valhal vallen van 30 cm hoogte; dit is beter dan bij ons van borsthoogte. Oogluikend wordt toegestaan, dat de bal wordt ingegooid niet op de plaats waar hij de zijlijn passeerde, als tiet maar verder naar achter wordt gedaan. Dit kwam de snelheid van het spel ten goede. Het was een leerzame wedstrijd, voetbal dat door onze Ie klasse spelers herhaaldelijk gezien zou moeten worden. I

nBWaELAND BLIJFT VOOB VOETBAL AAN DE SPBK Na afloop spraken we nog even met Mannion over zijn demonstreren in de door ons vertoonde films, en kregen waardevolle ge-i gevens voor de toelichting. Wijl haasten ons naar de bus. die ons! om 6 uur naar Hartlepool terug: zou brengen. Alvorens in de dub.! beldekker te stappen, werd ons de; Football edition van een maandblad in de handen gefrommeld,: Waar alle uitslagen en verslagen; van de heden gespeelde wedstrij-| den in vermeld stonden. Binnenj 5 kwartier een volledige voetbal-j 'krant op straat! Ja, Engeland is de bakermat van voetbal en blijft, tóch nog steeds toon aangevend,; in alle opzichten. Het moge dan| beroepswerk zijn, liefde voor het; spel blijft bestaan, liefde voor het! vak, maar ook liefde voor dei sport. Voetbal is een lichtpunt inj [het zwaar geteisterde Engeland. ■ aOUWE WAGMÏAAR-'

LIMBURGSE VLAAITJES

Myn jongste zoon van acht is nu tot de derde klas opgerukt en (nog) vast aan Sinterklaas gelovend, zet hy de duurste verlangens op zijn lijstje. Tot de dingen, die de goede Spanjaard met zijn gedevalueerde peseta’s de minste zorgen baren, behoort een echte voetbal en ik geloof, dat deze beste klant van V en D’s speelgoedafdeling daar maar toe zal besluiten. Bestaat Sinterklaas niet? vroeg hy me gisteren toen een vriendje, die de Ongelovige Leeftijd had bereikt, hem trachtte te overtuigen van het ketterachtige zyns geloofs. '— Zie, mijn zoon, predikte ik in testamentische taal. Sinterklaas, die stom is, maakt recht wat krom is. want hij bezit de dukaten en heeft dus alle reden var bestaaA Waarvan de achtjarige (gelukkig) niets begreep, maar ik houd

het dan toch maar op de voetbal, want jong geleerd is oud gedaan en misschien kan dat hem later in Spanje of Italië gewin brengen. Sinterklaas’ dilemma is nu de volgende: eenmaal in het bezit van dis echte bal. wat moet hy er dan mee beginnen? Zoonlief heeft het voorrecht in Limburgs hoofdstad te wonen, waar men voorbeeldige verkeerspuzzles en flatwoningen aanlegt, nu en dan de ergste kuilen uit het plaveisel nivelleert en vermakelijkheidsbelasting van voetbalwedstrijden heft. Maar wa-nr moet myn jongste heen met zijn voetbal? In eerste instantie is hij aangewezen op de STRAAT.

Zo iets als kinderspeelterreinen bestaan hier niet, In mjjn Gouden Eeuw. omtrent de jaren voor de eerste wereldoorlog trokken we met z’n allen er op uit naar een braak liggend stuk gras en „sjotten” tot we geen zolen meer onder onze schoenen hadden. Er bestaan geen braakliggende terreinen meer; daar staan nu standaardhuizen op of men is bezig, die te bouwen en in deze eeuw van het kind. waarin men op de scholen nog geen ruimte meer heeft om gymnastiek te doceren, heeft onze overheid het domein van Ie jeugd, het SPEELTERREIN, vergeten! De straat dus.

O wee, nauw is de Bal buiten, of het gevecht met of liever tegen de huisvrouwen ontbrandt. Natuurlek zün deze beducht voor hun ruiten met de daarachter te bloeien staande geraniums en trachten zij een „mets” voor hun deur te verhinderen. „Hier niet voor de deur jongens, ga mar.r een eind verderop.” Een egoïstische raad, maar wat wilt ge, in deze schone wereld geldt nog steeds zoiets als: beter de ruit van m’n buren dan de mijne en mijn raam is nader dan m’n buurvrouw.

Zo herhaalt zich de poging tot voetballen enige keren tot de een of andere gooie, zoals wij c en dienaar van de heilige Hermandad betitelen, telefonisch en geniepig gewaarschuwd, een bruut einde aan de nauw begonnen 10l maakt. En waar iedere straat een afzonderlijke gemeenschap vormt, waarin bet op straffe van een barre vechtpartij niet geraden is binnen te dringen, wordt de bal aldra gedesillusioneerd binnen gebracht, waar de huisgenoten er tierend enige keren over struikelen voor hij definitief verdwijnt. Een droevig einde van een hoopvol begonnen voetbalcarrière. Maar laat die jongen dan junior worden van een Maastrichtse voetbalclub, zult ge uitroepen. Ja dat dank je de bliksem, die clubs hebben al geen speelvelden genoeg

en kunnen hun eigen jongens al niet bergen. De een zijn veld is „opV genomen in het uitbreidingsplan”. Rjjen standaardhuizen twee ra« men met een deurtje er tussenin waarvoor de trouwlustigen staan te trappelen, die ook weer jongens zuilen krijgen en die nog weer minder speelgeiegcnheid zullen hebben dan de mijne als het zo doorgaat. De ander z’n terrein is juist afgekeurd door Lou Boeljon, omdat het niet aan minimum-eisen voldoet en de club geen geld heeft om het in orde te laten maken, terwijl de gemeente, noodlijdend als ze is, er geen geld in kan steken. Nee, het beste zal zijn, dat Sin. terklaas zich laat naturaliseren, bij de eerstvolgende verkiezing candidaat voor de gemeenteraad wordt gesteld en gekozen zijnde voor de F. v. d. S. (de Partij van de Sport) zijl onmiskenbare invloed aanwendt om niet alleen Plannen te ontwerpen, voor de aanleg van sport- en speelterreinen, maar deze ook uit te doen voeren. En daar deze Bakker realist is, zal hij de Man van de Surprises maar verzoeken op 5 December aanstaande nummer één van da ranglijst, zijnde een electrische – jcomotief, door de pas getrokken schoorsteen te gooien en geen voetbal. »• .

' TVOENS DE WEPSTgVpZ]

MEUBELS

ZWARTEPOORTE & VAN UERE NIEUWENDIJK 164-170 AMSTERDAM TELEFOON 49269