30-Jarig bestasin A.Z.C. Zutphen

OP Zaterdag 31 Juli herdenkt de Algemene Zutph. Combinatie haar 30-jarig bestaan. AZC is 'een combinatie uit Achilles -te ■Zutphen, Advendo te 'Warnsveld, • AAC, Zutphen en Olanda' te ■Zutphen. Op 31 Juli 1918 was A.A.C. (Achilles—^Advendo— Combinatie) tot stand gebracht. .Van 1918 tot 1924 komen AAC met wisselend succes uit in de 3e en 2e kl. NVB. Bekende spelers waren: Bielderman, Teunis Wijgman, B. van Laarhoven, Wagen voort, B. Zwiers, Piet Reinalda en A. Piepers. Naast „A.A.C.” bestond te Zutphen de derde klasser „Zutphen” met populaire spelers als R. Schukking, P. Bosboom, de Gebr. Smolders en J. Piepers. ■ Op 30 Juni 1924 werd door de tegenwoordige 2e voorzitter van AZC, dhr. W. J. Huisman, met succes een poging aangewend om deze beide verenigingen tot el-

kaar te brengen en werd de naam „A.Z.G.” aangenomen. In Mei 1927 werd de 4e klasser „Olanda” opgenomen en van dat ogenblik af werd de naam Algemene Zutpnense Gombinatie. De kleuren groen-wit werden toen blauw-wit. In 1924—1925 werd AZG ingedeeld in de 3e klas N.V.B. Het kampioenschap werd ongeslagen behaald, en ook de zware promotiewedstrijden waren een succes, want haar sterke tegenstanders Activa te Deventer, Geel Zwart te Enschedé en Arnhemse Boys moesten allen het onderspit delven, en zodoende promoveerde AZG naar de 2e klas NVB. Daarin waren de successen zeer matig en toen AZG In 1927—1928 werd ingedeeld in

de provincie Gelderland van de 2e klas N.V.B. moest de club degradatiewedstrijden spelen. Zij kon zich niet handhaven tegen de 3e klas kampioenen Be Quick te Zutphen en TEG te Tiel en verdween weer naar de 3e klas. Een buitenlandse trainer werd 'in dienst genomen en het volgende seizoen werd het kampioenschap behaald. De P. en D.- wedstrijden brachten geen beslissing Hertog Hendrik en AZG eindigde aan de kop met ’n gelijk aantal punten: het doelgemiddelde bracht AZG opnieuw in de 2e klas. 1929—1930 bracht AZG als kampioen van de 2e klas te-

gen Ensch. Boys, kampioen van de andere afd. en de onderste van de Iste klas PEG. PEG kon zich handhaven. AZG heeft het nooit meer tot een kampioenschap kunnen brengen. Speciaal de jeugd heeft vooral in de jaren na 1930 de volle aandacht van het bestuur, wat tot uitdrukking komt in de vele jeugdtournooien. Door haar jaarlijkse revue-avonden van haar eigen revuegezelschap, heeft AZG in Zutphen en ver in de omgeving een grote populariteit verworven. Verdienstelijk hebben zich o.a. gemaakt J. Albers, J. Remmers, H. Schinkel, B. van

Laarhoven, Joh. Jansen, J. van Zeben, H. W. v. d. Berg, D. H. V. Schiermijer en W. J. Huisman. Aan Joh. Jansen en J. van Zeben is het ere-lidmaatschap toegekend. Het bestuur, waarvan hierbij een foto, bestaat uit dhr. R. Kruit, Ie voorz., J. Huisman, 2e voorz., G. Huisman Ie secr., D. Schiermeijer 2o secr., M. Veltmaat, J. Nieuweburg, G. J. van Bel, H. Verbant en G. van Eerten. Niet minder dan 6 leden zyn gedurende de oorlog als helden gevallen. J. van Lopik werd door de Duitsers doodgeschoten, N. Hoegen, Dijkhof en Bertus

Visser kwamen bQ een „bombardement op de IJsselbrug om het leven, Gebr. Wisebom btj een bombardement kort voor de bevrtjdlng, Antoon Gosselink btf het, verlenen van hulp aan anderen tUdens de bevrijdins van Zutphen. Het bestuurslid Christiaans iverd naar Duitsland weggevoerd en de secretaris G. Huisman was gijzelaar in 1942 te en werd in 1943 wegens de Meistaking o ver ge bracht naar Vught

Het terrein werd veranderd IA een gevechtsveld. Na de bevrijding bleek dat niets meer aanwezig was van kleedkamers, tribune, doelpalen en omrastering en de terreinen waren alle doorgegraven. Ze werden door de leden weer in orde gemaakt. Ze zijn nog lang niet in de oude toestand, maar er zijn weer een paar kleedkamers van Duitse barakken en ook weer 600 zitplaatsen. Waarschijnlijk zullen binnen een jaar de terreinen moeten worden verlaten in verband met het uitbreidingsplan van de stad Zutphen. De Junioren zullen dit jaar een uitwisseling hebben met de Junioren van KFC. Het bestuur heeft besloten wegens de vele zorgen en omdat vele leden in Indië zijn, het 30- jarig bestaan niet officieel te vieren. Alleen een feestavond voor de leden met hun dames in de Buiten Sociëteit, waarbij haar eigen Revuegezelschap een bescheiden program zal opvoeren. Laten wij de hoop uitspreken dat ook voor het oude AZ(S in de komende laren meer vreugde en glorie is weggelegd.

g I I

Aanvallen van de Doelverdediger

De N.A.C. klok heeft mijn artikel uit de Sportkroniek van 14 Jnni overgenomen en in een naschrift te kennen gegeven het met de strekking van het stuk niet eens te zyn. De redactie van dat clubblad vreest dat het keepen een levensgevaarlijke aangelegenheid gaat worden. Zij zou gelijk hebben als de doelverdediger geen uitstekend middel tot bescherming had en een zeer deugdelijk middel zelfs, n.l. de bal onmiddellijk weg te trappen en in nog benauwder omstandigheden de bal weg te stompen. Het advies aan spelers bij Regel 12 zegt: „De bal terstond wegwerken, is de beste raad, welke aan een doelverdediger kan worden

gegeven.” Het is jammer, dat ik telkenmale onze scheidsrechters een veeg uit de pan moet geven, doch laten zy beseffen, dat ik dat zeker niet doe om hen onaangenaam te zijn, maar om te trachten hun het begrip van wat wel en niet mag by te brengen. Ook in deze maken de doelverdedigers misbruik Van de welwillendheid van de ar- | biters. Speculerend op het feit, dat de scheidsrechtter wel zal fluiten, houden de keepers de bal te lang vast, daardoor niet alleen risico nemend voor zich zelf, maar ook het spel ophoudend. Ik zou wel eens willen zien hoe de tegenstanders en misschien zelfs het publiek zou reageren als een doelverdediger, wanneer zyn party zwakker is dan de tegenparty, om tyd te winnen met de bal het strafschopgebied door ging rennen of steeds de bal zo lang vasthoudend, dat een tegenstander or genoeg van kreeg en hem ging aanvallen. Zou ook dan worden Ingegrepen? Het voetbalspel is een mannelijke sport, het verlangt kracht, snelheid en behendigheid. De kracht is practisch verdwenen, Want veel, ja veel te veel wordt Volkomen geoorloofd duwen gestraft en dat is tegen de geest van het spel. Dat wordt te weinig beseft. De N.A.C.-redactie maakt onderscheid tussen Ie klas voetbal en dat in de onderafdelingen (bedoeld zal wel zyn afdelingen), maar is dat wel juist? Zeker, Ie klas voetballers zullen beter zqn in techniek en taktick, maar het spel is het spel en voor ieder van de Ie klas K.N.V.B. tot de reserve 4e klas in de afd.

Noord Brabant (als deze tenminste bestaat) gelden dezelfde regels en behoren deze op dezelfde wijze te worden toegepast. Dat aan dit laatste nog wel wat ontbreekt is helaas een feit, maar dank zij de scheidsrechterscommissies, verenigingen en lezingen, wordt daaraan gewerkt. Het is niet twijfelachtig of een en ander zal zij het dan in de toekomst vruchten afwerpen.

Als de Scheidsrechter zich vergist... Vergissen is menselUk en aa.ngezien een scheidsrechter nog altyd een mens is, al wordt hy helaas niet altyd als zodanig be-

handeld, mag hij zich dus vergissen. Kan hjj een vergissing herstellen? Inderdaad 5s dat mogelyk en wel zolang het spel nog niet is hervat. Blz. 113 en 114 van de Handleiding behandelen dit onderwerp, zodat ik hiernaar zou kunnen verwijzen, ware het niet, dat ik meen te mogen aannemen, dat niet leder dit boek bezit, laat staan alg hij bezitter is de moeite neemt de aangegeven bladzijden op te slaan. Vraagt men my of het vaak voorkomt dat een scheidsrechter zich vergist, dan moet ik daar bevestigend op antwoorden; ontkennend moet ik evenwel de vraag beantwoorden of veel vergissingen hersteld worden. Als regel wordt een fout aanvaard met meer of minder gefluit, al naar gelang de hoeveelheid aanwezigen, maar verdere gevolgen heeft zulks niet. Bedenkelijker wordt het als er een doelpunt mee gemoeid is. Heeft de scheidsrechter al dan niet op advies van een grensrechter zijn beslissing herzien dan mag zulks, zoals hierboven beschreven, geschieden zolang het spel niet is hervat, doch niet meer als de scheidsrechter op hetzelfde ogenblik de rust of het einde van de wedstrijd heeft aangekondigd. Dit is geen geschreven wet, maar een beslissing van de Spelregelcommissie. Een foute en onlogische beslissing is daarop geantwoord en zeker niet door de eerste de beste. Hoe dit nu recht te praten; het is moeiiyk doch door de zaak wat overdreven voor te stellen valt misschien het logische van het besluit wel op. De bestrijder ' wil dus dat de scheidsrechter ook bij het einde nog het recht ' heeft op zijn beslissing terug te komen. De tyd geeft by met

aan; welke bedenktyd moet hem gegeven worden? Seconden, minuten, uren met een variant op meer bekendere zegswijze? Een ieder voelt aan dat dat niet gaat. Er moet een grens zijn en wat Is nu logischer dan dat is bepaald dat geen beslissing herroep a kan worden zodra de scheidsrechter rust of einde heeft aangekondigd. Nu de logica eenmaal te berde is gebracht, moet mij nog iets van het hart: uit de aard der zaak bereiken mij wel eens spelregelvragen, waarby ik mij dan wel eens afvraag hoe is het mogelijk, dat deze iemand voor een raadsel plaatsen. Toch worden die vragen alle en gaarne beantwoord, omdat de Spelregelcommissie zich nu eenmaal op het logische standpunt plaatst, dat hoe meer zy kan doen voor verbreiding der kennis van de spelregels hoe liever het haar is. Wie dus wat te vragen heeft hy vrage. , Mr. R. W. PIEK P-S.; In de vorige „Spelregels” (zie Sportkroniek v. 14 Juni ’4B) staat een storende fout. Ik heb een opspringende speler laten trappen, terwfll het moest zyn koppen. Moge het my verg-iven worden.

Meningen van Anderen'

Liefdadigheidsvoetbal Het was verheugend, dat er voor de wedstrijd Zaterdagavond 19 Juni in het Sparta-Stadion tussen Rotterdamse Oud-internationals en een Selectie-elftal, samengesteld floor het Comité voor het Liefdadigheids-Voetbaltournooi ten bate van de Rotterdamse Blinden, zo’n grote belangstelling bestond. Meer dan 10.000 loeschouwers waren aanwezig en ait hun enthousiasme is duidelijk gebleken, dat de verrichtingen van deze oud-Nederlandselftal-spelers nog best een gang aaar Spangen waard waren. De opbrengst van ƒ 5000.— is ten goede van de Rotterdamse Blinden gekomen. Het enige bezwaar was, dat niet het vastgestelde elftal binnen de lijnen kwam. Dit slaat hoofdzakelijk op Pauwe en Cees Mijnders, daar Wim Lagendaal eerst in laatste instanti,-; verhinderd was. De 2 eerstgenoemde ladden eerst wel toestemming van de K.N.V.B. gekregen, doch deze werd later weer ingetrokken. Hierdoor gevoelt het publiek dch „bekocht” en schuift de schuld er van in de schoenen van de organisatoren, daar het

aatuurlijk niet weet hoe de vork in de steel zit. Zowel Pauwe als Mijnders waren op Spangen aanwezig en ' stopten hun ergernis niet stoelen of hanken. Voor ondergetekende v/as dit verbod echter • sen meevallertje, daar hij mi niet als réserve langs de lijn behoefde plaats te nemen. , Ik vraag me af, wat' nu eigen- ' lijk de reden is geweest, dat de ' eerst verleende toestemming in ‘ laatste instantie weer werd inge-Irokken. Volgens zeggen, omdat ; Pauwe niet meer in Rotterdam , woont en Mijnders, die wel in ' Rotterdam woonachtig is, voor D.F.C., Dordt, uitkomt. Van de zijde van de K.N.V.B. zou ik daar gaarne eens een bevredigend ant- , woord op ontvangen, daar ik mij , moeilijk kan voorstellen, dat wegens dergelijke futiliteiten toestemming wordt geweigerd om een wedstrijd voor een liefdadig doel te spelen. Verder vraag ik mij af of het eveneens waar is, dat de K.N.V.B. geweigerd heeft toestemming te verlenen voor het spelen van een ivedstrijd ten bate van het Nederlandre Rode Kruis door oudinternationals? Waarom zouden wij op een dergelijke wijze'-niet een steentje kunnen bijdragen

voor liefdadige instellingen, zoals het Rode Kruis, de U.N.A.C., de Stichting 1940—1945, e.a.? Wat zou de K.N.V.B. er op tegen kunnen hebben als oud-internationals uit Rotterdam, Amjterdam, Den Haag en de provinhes, tegen elkaar zouden spelen iioor liefdadige doeleinden? Er Jijn genoeg voetballiefhebbers, die hun oude favorieten nog wel eens aan het werk willen zien. Waarom vindt de wedstrijd, die vroeger altyd op 31 Augustus te Utrecht ten bate van het Rode Kruis werd gespeeld, niet meer plaats? En waarom die op 1 Januari te Haarlem nog steeds wel? Heet dat traditie of komt de opbrengst ten goede van liefdadige doeleinden?

Misschien kan ik en met mij /ele andere oud-internationals hierop via <le „Sportkroniek” een sevredigend antwoord krijgen. J. J. M. A. DE BRUIN.

Naschrift. By informatie is ons van K.N.V.8.-zijde meegedeeld, dat Pauwe en Mijnders in de wedstrijd op 19 Juni inderdaad niet hebben mogen meespelen, omdat beide niet te Rotterdam wonen en ook niet voor een Rotterdamse club uitkomt.

Het elftal van oud-internationale spelers mag nog slechts één wedstrijd blijven spelen, nl. op 1 Januari tegen H.F.C., waarvan de opbrengst niet voor liefdadiie doeleinden bestemd is. Redactie.

JULI – VOETBALMAAND!

„Ja ik wil my abonneren”.

sprak myn vriend, „wanneer ’t seizoen „weer begint, want er is immers „toch by VOETBAL niets te doen?”

Toen viel er één woordje: „L O N D E N!” Hy nam daad’iyk schryfgerel

en ik las over zyn schouder:

SPORTKRONIEK NOTEERT U MIJ . . .”

B. S. LE MARCHE.

BESTaBILJET

Datum:

Ih abonneer mQ op de SPUKrRKUNIEK.

& ƒ I. p. kwartaal, 15 oL Incasso

Naam:

Straat:

Gemeente:

Inzenden aao de Sportkroniek. Zwarteweg 1, Den Haag