Prijs 33 cent

SPORTKRONIEK

WAARIN OPGENOMEN DE OFFICIËLE MEDEDELINGEN VAN DE KONINKLIJKE NEDERLANDSCHE VOETBALBOND en van de Aid. 's-Gravenhage K.N.V.B.

HOOFDREDACTEUR. J. MOORMAN REDACTEUR. H. P. KUIPHOF ORGAANCOMMISSIE. K. J. J. LOTSY, S. COLDEWEY, Ir. H. F. HOPSTEE

BUREAU. DEN HAAG, ZWARTEWEG 1. TELEFOON 18.23.55 ABONNEMENT, ƒ 4.- PER KWARTAAL INCASSO. 15 CENT.

DINSDAG 30 MAART 1948 No. 13 Weekblad 47e JAAR

MOORMAN's PERIODIEKE PERS. DEN HAAG

NADRUK VERBODEN Postrekening 44715

( De Landskampioens- Compctitie o De Wedstrijden op Zondag 4 April: Haarlem—E.D.O. (Olymp. Stadion) Heerenv.—Go Ahead B.V.V.—P.S.V. V J

Abe Lenstra telde voor drie

Heerenveen leerde P.S.V. de rechte weg naar het doel

Als er één wedstrijd door een enkele speler beïnvloed is, dan is ’t wel P.S.V.—Heerenveen, waarmee beide clubs de kampioenscompetitie openden. Abe Lenstra toch speelde het klaar, twee van de vier Friese doelpunten zelf te scoren, in een derde goal de meerderheid der aandelen te bezitten «en dat de vierde voltreffer zonder zqn voorkennis kon ontstaan, was slechts te wijten aan de zon, die de Philipsback Fliersma dermate hinderlijk in ’t gezicht scheen, dat hij een simpel balletje grandioos miste en linksbuiten Hofma een kans uit duizenden bood, die geaccepteerd werd. Het spel als geheel mocht dan niet meevallen in deze kampioensstrijd, de verrichtingen van Abe Lenstra waren op zichzelf reeds een gang naar het P.S.V.- sportpark waard.

“ Wij hebben P.S.V. een tijdlang niet zien spelen en de kennismaking is ons een beetje tegengevallen, eerlijk gezegd. Niet, dat het in alle opzichten primitief was, hetgeen de Eindhovenaren lieten zien, maar hun voorhoedespel was van een onschotvaardigheid, die voor deze kampioenscompetitie slechts bescheiden verwachtingen doet verwekken. Het was tenminste deze middag een feit, dat de heren vergeten schenen dat de kortste weg naar doel niet alleen altijd de rechte is, maar meestal ook de beste! Vooral wanneer men speelt tegen een ploeg, die zonder stopper opereert d.w.z. zonder in aantal versterkte defensie. Geen stopper, geen Zwitserse muur, wat voor reden was er in ’s hemelsnaam om zoveel vijven en zessen te ondernemen, eer men Veenstra’s heiligdom in ernst ging belagen? De basis voor vele Philipsaanvallen was behoorlijk solide. Met genoegen hebben wij naar de lange linkshalf Van Tuyll gekeken, die technisch uitstekende bekwaamheden demonstreerde (al had hij enige schuld aan ’t eerste doelpunt) en met bijkans eentonige regelmaat z’n Voorhoede voedde. Z’n collegakanthalf Schollens deed eveneens Vele goede dingen, maar de voorhoede der P.S.V.-ers kon mij vanmiddag het raadsel hoe zij de kampioenspunten bijeen gedoelpunt hebben, niet verklaren! Zeker, linksbuiten Mulders mag er wezen, aljzal dit niet z’n beste Wedstrijd geweest zijn. Een verschoning voor het falen van de rechtervleugel ligt voorts in de omstandigheid, dat rechtsbuiten Bakers geblesseerd was en vervangen door Beyen, die matig volöeed. Maar wij twijfelen, of deze aanval, ook al is zij volledig, voldoende stootkracht zal hebben om sterker verdedigingen dan die van Heerenveen te overwionen. Want hous, die Heerenveen-defenste was althans deze middag niet zo wondersterk. Er werd hard gewerkt, Stug verdedigd en veelal goed in-Segrepen, maar spil De Jong stelde zich niet altijd even gelukkig en linkshalf Wuyts, hoe goed oij verder ook mocht zijn, liet z’n vleugel angstig-vaak los. En tegen stpker tegenstanders was dat diisgelopen! Reeds nu liep er iets dbs, want hoe juist het op zich ook was. dat de hard-werken“o Philipsploeg enige beloning de beide Eindhovense goals houdbaar en doelman Veenstra weet daar meer van.

_ Maar de Heerenveen-zege Was zo Verdiend als maar ooit ’n ®ffe verdiend kan zqn. De Friezen bochten dan ’t geluk hebben, dat un minst-sterke linie (de verde•eing) stond tegenover ’t zwakj*® onderdeel van de Philipsploeg ade Voorhoede), het aantrekke*

lijke spel van de Heerenveenvoorhoede heeft deze wedstrijd niet slechts beslist, maar ook voor de neutrale toeschouwers het aan-

kijken waard gemaakt. De Friezen speelden ’t echte Nederlandse spel: snel, recht op doel af. Terwijl de thuisclub tot in den treure toe

kort speelde, terwijl toch tegen deze stoere blauwwitten nooit succes met tiktakgedoe geboekt kan worden, snelden de Heerenveners,

door een Lenstra in topvorm magistraal opgestuwd, steeds weer gevaarlijk op Steiger af. De Phllipslieden verloren zich bovendien in overdreven terugspelen, terwijl de weg naar voren vrjj was. Die franje moet er af, wil de roodwitte ploeg nog meetellen gaan In de strijd om de hoogste titel.

Nu was het verloop voor da P.S.V.-ers wel heel onfortuinlijk. Nauwelijks was er afgetrapt, ot Abe Lenstra flitste er tussenuit, profiteerde van een dekkingsfout en scoorde vanaf de rechtsbuitenplaats (O—1). Geen wonder, dat de nervositeit hoogtij vierde in het thuisclub-kamp en daar midvoor Bloemsma een zeer slechte start had en de ijverige binnenspelers Dumeulin en d’Hooghe vergeefs naar openingen bleven zoeken (practisch de hele wedstrijd), kreeg Heerenveen volop gelegenheid, wat schotvaardigheid te de* monstreren. Schitterend werk van Abe, die samen met Ploegh de halve P.S.V.-ploeg verlakte en toen Jonkman de bal voor de schietgrage voeten speelde, leverde dit na ’n kwartier de 2e goal op. Daarna golfde het spel aardig op en neer, zonder tot echt kampioenspeil te rijzen. P.S.tf. was wat sterker, Heerenveen wat beter en de ruststand O—2. Daarna scheen het getij te gaan keren, want de eerste bal, die Bloemsma na halftime raakte, maakt heel veel goed van wat hij vóór rust bedorven had. 'Van even buiten het strafschopgebied loste hij een onverwachte kogel uit een pass d’Hooghe, die Veenstra volkomen verraste (1-2) en de toeschouwers de vraag is dit ’t keerpunt? deed stellen. Voor ons was de wedstrijd tóch voor P.S.V. verloren geweest: de spelmethode was fout en de ploeg bezat geen Abe Lenstra. Maar het was wederom onfortuinlijk voor de Phi* lipslieden, dat 2 minuten na dit hoopvolle herbegin rechtsbgcJc Flierman de boven-omschreven mistrap moest begaan. Heerenveen voerde weer op, PSV zakte ineen en niemand verwonderde er zich' over, dat Abe een soloren handig bekroonde met een vierde doelpunt van z’n ploeg (1—4).'

Het was jammer, dat ook de spe« lers de 'uitslag: al schenen te we* ten, want mfeer en meer leg:de zich een loomheid over het spel. Zelfs Philips’ tweede doelpunt, weder* om door Bloemsma gescoord —* en wederom houdbaar, leek ons —• kon daaraan niets meer verande* ren. Abe trok naar de eigen helft en ging rustig mee-verdedigen. Wie zegt, dat Heerenveen met 12 man speelde, is er niet ver naast. Men zou zelfs kunnen zeggent met 13 man KERMAN KUIPHOEV

EMMA—EXCELSIOR: Een springende keeper, een weggeranselde bal, een verloren doelkans voor de Rotterdammers, wier spil Vermeer hoog opspringt, zonder doelman Schollens te kunnen belet* ten, zijn stomp-plicht naar behoren te vervullen,