Ovale Doelpalen

Uit Zweden ontvingen wy be. ficht over de ronde of ovale doelpalen, die o.a. daar gebruikelijk zijn. De sportredactie van bekende dagblad „Dagens schrijft ons o.m. het l'olgende: De redenen waarom ovaalgevormde doelpalen Prefereren, zijn: 1. Men voorkomt daardoor verwondingen Voor de spelers, by een botsing *het de paal. 2. Schoten, die Verdienen een doelpunt te zqn IVorden dit inderdaad. Meestal Saat de bal in geval van aanraking met een der palen öf in ’t doel, èf naast. Minder Schoten stuiten terug in het Veld, minder dubieuze situaties ®P de doellijn ontstaan door van binnenkant van paal of lat te*agstuitende ballen, waarbij het • Vaak zo moeilijk voor de seheidsrechter is, te beslissen: doelpunt of niet. Deze doelpalen aijn van hout, versterkt met Staal en ook in Engeland in gebruik.

de heer E. A. Cattaneo 'Hilversum) schrijft ons hier- nog meer: «Verscheidene jaren geleden, ik om gezondheidsrevenen in een klein plaatsje in waar ik Zondags ''aak ging kijken bij de wedstrijden van het zeer kleine ®lubje daar ter plaatse. Heze hadden om finaneiële redenen, enkele mooie en rechte rende dennebomen geveld, Jyelke door de doelverdediger«nunerman van het dorpje keurig glad waren geschaafd, en l*rima dienst konden doen als Samenstelling van het doel! Wat waren de gevolgen? Treft de bal precjes in zijn Sigen midden de paal, dan Springt de bal steeds in dezelfde r>chting terug als waaruit hij Seschoten was, onverschillig ”clke de positie" van de schut'®r ig en uit welke hoek van inhij komt. Raakt daarenteg®n de bal de paal slechts even, Si'hans niet in het eigen midden ®an caramboleert hij daarna tot uithal of in het doel. Si naar gelang de buiten- of bin®hkant van de paal geraakt ,ordt. Dit is ook het geval met ® lat, alleen moeten we hier Preken van resp. boven- of on-®rkant. Zo zullen we bij ronde ®®lpalen ook niet meer zien, st een bal van de binnenkant de paal, of onderkant van ® lat terugspringt, doch in zulk *r geval in het doel verdwijnt. ook in ons land ovale worden ingevoerd? Er ons gehoord de voordelen 'S'etende, dat men in Enge- en Zweden daartoe bekeerd ~~ veel voor te zeggen!

HET EERSTE ELFTAL VAN HERMES.D.V.S.

FANTASIE EN VARIATIE

In mijn overzicht van P.S.V. —Emma schreef ik dat zovele malen een meerderheid in het veld niet in doelpunten kon worden omgezet. Verder komt in het artikel over het .kapotspelen van de techniek van dhr. Close in de Sportkroniek van 15 Dec. de zin voor, welke van mij afkomstig zou zijn, over het verslag van Eindhoven—B.V.V. aangaande de opmerking „dat er hard, doch fair gespeeld werd” wat volgens de geachte inzender niet klopt. Zo gek als het moge lijken, wil ik deze beide geheel verschillende zinnen gaan combineren, omdat bij een objectieve waarneming van tal van wedstrijden, het een met het ander verband houdt. Ik heb het gehad over de ploegen van Eindhoven, P.S.Ven de Spechten, alle met een zeer behoorlijke veldtechniek en hoewel de resultaten van P.S V. gunstiger zijn dan die van haar beide stadgenoten, zijn er toch te dikwijls wedstrijden waarin de veldmeerderheid niet voldoende in cijfers tot uitdrukking komt. In verslagen uit het gehele land zien wij vaak dit verschijnsel, zodat we veilig mogen aannemen, dat dit geen specifiek Zuidelijk tekort is en ik geloof stellig, dat we hier de koe bij de horens vatten. Men zal mij tegenwerpen, dat er momenteel toch tal van doelpunten zowel in Zuid als door het gehele land worden ge-

maakt, doch men stare zich niet blind hierop, omdat zulks naar mijn mening in hoofdzaak ligt aan de zwakte van de tegenpartg. Het verschil 'in speelsterkte is door de vergroting van het aantal Ie klassers vergroot en enkele uitzonderingen daargelaten, worden in wedstrijden met gelijke tegenstanders weinig doelpunten gemaakt. Waar ik dan heen wil? TERUG NAAR HET VRIJE SPEL! Zeker, ploegen, die zich de laatste jaren op het S.S.S. systeem hebben ingesteld, kunnen niet zo maar ineens het roer omgooien, maar wat ze wel kunnen en tenslotte zullen moeten, is de spelers meer eigen initiatief laten behouden en aankweken; het oorspronkelijke is uit ons spel grotendeels verdwenen. Ons spelpeil is aanmerkelijk minder dan enige jaren geleden in de grote periode van een Bakhuys, want, en dit is het grote feit:

ER ZIT GEEN FANTASIE EN GEEN VARIATIE in het spel en de sensatie is bezig de overhand te krijgen. Nu gaat alles volgens week in week uit ingepompte opzet; dat wordt op de oefenavonden in elkaar gezet en Zondags wordt daar geen duimbreed van afgeweken. Als de midvoor de bal heeft, dan zegt het opgezegde versje hem, dat of de Unks- of de rechtsbuiten de bal moet hebben, doch eens flink proberen met een snelle uitval recht op doel af te gaan en trachten een onverwacht schot te lossen, neen dat hoort er niet bij, want o wee als de kans eens gemist wordt, dan is bet binnen en buiten het veld kankeren of de man wordt uit het elftal gezet. Ik heb kansen zien missen, die Jan Vos of Mannus Francken absoluut zouden hebben benut. Zij hadden ook wel eens een minder goede dag, maar probeerden in elk geval een flink schot; nu zitten de heren op de perstribune na een kwartier al te vertellen „dat het niks is” en zetten boven de verslagen knallende koppen om toch maar de aandacht te trekken. Een feit is, dat de achterhoeden in de loop van jaren sterker zijn geworden en er daarentegen gebrek is aan goede voorhoedespelers, doch dit geeft reden te meer het bovenstaande ernstig in studie te nemen. Eén zwaluw maakt geen zomer en geboren voetballers blijken met een lantaarntje te zoe-

ken. Wat zegt men dan b.v. van het systeem van Kick Smit met Haarlem? Zeker, niet alle ploegen hebben dergelijke uitblinkers, doch het blijkt toch boven alles uit, dat Kick zijn hersens gebruikt tijdens de wedstrijd en als een veldheer het veld overziet om dan de bal tot op de centimeter daar te brengen, waar hij hem hebben wil. Maar dat gaat niet volgens vooropgezet plan en ik kom er weer op terug, de spelers moeten meer fantasie en meer variatie in hun spel gaan leggen; meer proberen zelf doelpunten te maken. Anders gaat ons eigen speltype op de duur naai de haaien. Wij hebben nog successen tegen buitenlanders en voornamelijk door ons eigen spelsysteem. Maar laten we de technische lessen van de oefenmeesters ter harte nemen, zonder ons eigen ingeboren vrije spel geheel te verliezen. Men begrijpe mij goed. Ik wil geenszins iets tegen de vele goede, ook buitenlandse oefenmeesters inbrengen en heb volle waardering voor hun capaciteiten, maar ik geef hun in ernstige overweging het schieten en vooral het scheppen van onverwachte momenten, toch niet te verwaarlozen; dit is altqd een sterk wapen in ons Hollandse spel geweest en mag niet ten ondergaan. In elk geval moet worden ingeprent dat een vrijstaand midvoor of binnenspeler bij het strafschopgebied niet meer staat rond te kijken, of hij de bal aan een ander kan overgeven, doch zelf zijn kans moet wagen. Tenslotte zal men vragen welk verband het bovenstaande heeft met het harde spel. Hoewel ik positief tegenstander ben van ruw spel, zal de door mij aangegeven speelwijze noodzakelijkerwijze wel eens botsingen geven. In mijn loopbaan als scheidsrechter en nu af en toe als jeugdleider heb ik slechts eenmaal een uit het veld zenden moeten toepassen en ik geloof dat veel ligt aan de tact van de leider in het veld, terwijl ook de clubs zelf enorm veel aan de sportiviteit kunnen doen. Bij Eindhoven—B.’V.V. had dhr. v. ■Vugt beslist de leiding in handen en daar gaat het toch om. Kan een leider dit niet, dan is het mis, maar dat was voorheen ook het geval. Om sléchts enkele namen te noemen; Tonny Kessler was vroeger ook zo zachtzinnig niet en wie durft beweren, dat een Dirk Lotsy niet behoorlijk, doch immer fair gebruik maakte van zijn niet geringe lichaamskracht? JAC. VAN WAARD

Staande v.1.n.r.: Th. Janse, A Ruiterman, C. Poulus, L. Pil. J. van Buijtenen. M. van der Most, Bob Janse (trainer). Knielend; Joop Heijster, M. Stolk, Jacques Heijster. C. v. d. Tuijn. L. Borrani.

het Systeem

* een clubje in een dorpje, ergens in ons kleine land, ” zijn mam „gaf” Neerland’s spel weer, immers die luidt ..Kik en Rus”. sinds kort speelt men modern, heeft aan systeem z’n hart verpand; speler krijgt z’n opdracht. „Jij speelt zo en jij speelt zus,” de plannenmaker en doet zeer gedecideerd. Wedstrijd, in het clubhuis, wordt ’t nog eens gerepeteerd. ze voor de wedstrijd zeer planmatig opgesteld, fluitje des arbiters wordt de „machine” ingesteld, Qj wordt gegrendeld door een dubbele S.S. dat kloppen, ieder kent precies zijn les! bl..wat doet Piet nou. dat is toch niet zo het hoort”, «en hchteruit-linksbinnen gaat er met de bal vandoor, en ieder wordt er stil van 2)e fy,., „Kik en Rus” staat I—O1—O voor! tdvooT roept nijdig: ,JSuffert, de kool was toch vandaag ‘*^eei», ”iij”* plan ts mar de haaien”, roept de .baas” ook aan de lijn, ®n tnan achterblijven, trap maar uit en ruim maar op! Piet hl’ ’’ “lo’nmc achterover, jij krijgt straks wel op je kop.” loen straf te pakken. Omdat hij te scoren dorst, 3 niet was aangewezen, is hij veertien daag geschorst! B.

VoetbaU Journaal

Intimidatie. Freddie Steele, de bekende League-professional, vertelde onlangs, hoe de nemers van een strafschop veelvuldig worden beïnvloed althans dé poging daartoe wordt gedaan door tegenstanders, die vlak voor het nemen van de strafschop, hardop zeggen: „Hij schiet ’m er nooit in” of „Wedden dat hij hem niet maakt?”

lets dergelijks vertelde George Mountford. Hy legde eens de bal op de beruchte stip, waa. op de doelman tussen de palen wegliep en even ging kykcn of de taal wel zuiver op zijn plaats lag en daarbij tegen Mountford zei: ~‘k Wil twee tegen één met je wedden, dat je hem niet maakt!” Zeer adrem antwoordde .Moumfoid: „Accoord, dat heb je verloren, want ik zal de strafschop niet nemen!”

Swift. moest naar hnis. Over Frank Swift, de doelman van Manchester City, Engeland en Groot-Brittannië, gaan vele aardige verhalen. We gaven er in dit Journaal reeds enkele over deze rijzige, zware professional met de zonnige lach en de grote handen, met zijn humor en intellect. Hier is nog zo’n verhaal. Swift had Vrijdagsavonds tijdens de praatavond met de juniores van zijn club verteld, hoe hij altijd na afloop van een wedstrijd met een tekeningetje nog eens de schoten naging en bestudeerde, die hem in de wedstrijd moeilijkheden hadden berokkend. Toen hij de volgende dag na een League-wedstrijd nog zo’n beetje op het veld rondhing, passeerde hem één van de juniores, die de vorige avond onder z’n gehoor was geweest. Dit jongmens riep hem vrolijk toe: „Hallo, Swiftie, je mag wel gauw naar huis gaan, want je hebt nog ’n heleboel huiswerk te maken!”

Handel in Blanke Slaven. —> Blackpool wilde Mannion hebben en Middlesborough wilde hem wel laten gaan, mits Zij Stan Mortensen van Blackpool konden overnemen, ’t Ging echter niet doof, want Blackpool wilde ook Walker van M’brough overnemen en daar voelde manager David Jack niet voor. Zou deze transfer zijn doorgegaan, dan zou het totaalbedrag van Mortensen’s en Mannion’s transfer twee der beste Engelse internationals een fantastisch bedrag hebben opgeleverd. Want nog altijd is er veel geld in de League. Er wordt nog duchtig gekocht, vooral door de onderaan staande clubs, die het vege lijf door dure aankopen hopen te redden. Een keeper maakte „hands”! Jack Diffin, manager van Port Vals, een kleine League-club, vertelde onlangs de volgende historie uit de tijd, toen hij zelf nog als doelman voor Celtic (Belfast) speelde. Hij wilde er mee bewijzen, dat een doelman een strafschop kan veroorzaken door een handsgeval. Het gebeurde bij Celtic—Glentoran, dat Diffin, als doelman, geblesseerd raakte en naast het doel behandeld werd, terwijl één van zijn voorspelers tijdeliik de plaats in het doel innam. Een felle aanval op het Cèltic-doel volgde, de rempla?antdoelman bleek erg onzeker, een schot en... Diffin rende ineens van zijn verzorger weg en stopte nog juist op de doellijn de bal. Aangezien Diffin geen doelman was op dit ogenblik, kende de scheidsrechter aan Glentoran een strafschop toe, die door Diffin die zijn plaats weer onder de lat innam werd gestopt. Aardig verhaal... maar er zitten nog wel enkele haken en ogen aan, die de scheidsrechters onder onze lezers niet zullen zijn ontgaan! Zal onze enraren Groothoff het antwoord geven of zijn er misschien jongeren, die in bun pen durven klimmen?