KRIS-KRAS

DOOB mts

EN CLUBBLADEN

Sportieve Scheidsrechter

(Uit .het Clubblad van D.C.0.):

Bij DCO—BDK beleefden wij een zeldzaam sportief staallj». Ver in de 2e helft, tijdens een heftig BDK-offensief, kende de scheidsrechter BDK plotseling een doelpunt toe, omdat volgens hem tijdens een doelworsteling de bal over de Iqn was geweest. Heftige protesten van DCO-zijde, doch de scheidsrechter wees onverbiddelijk naar het midden. Toen kwam de BDK-aanvoerder, die aan de doelworsteling had deelgenomen naar de scheidsrechter en verklaarde, dat de bal niet over de lijn was geweest, waarop de scheidsrechter zijn beslissing herriep. Dit was sportief, temeer daar BDK met 2—O achterstond. Wy laten in ’t midden of de scheidsrechter zqn mening op advies van BDK mocht herzien, maar dit doet aan het feit niet af.

Ere-code voor Voetbal- Gastvrijheid (Uit het Clubblad van P.S.V.):

Er zijn in de voetbalwereld ongeschreven wetten, welke niet handelen over buitenspel- en handsgevallen, maar over gastvrijheid. Als ontvangende vereniging was het bij PSV gewoonte, dat de dames van de bezoekende spelers alsmede de officials van de tegenpartij tijdens de wedstrijd gehuisvest werden op de overdekte tribune. Nu hebben wij tot op heden 6 uitwedstrijden gespeeld, waarbij wij bij Bleijerheide en Brabantia overdekt hebben gezeten. Bij NAC en NOAD zat de helft van het gezelschap overdekt en bij Limburgia zat de hele compagnie in de staag neersijpelende regen op natte banken, welke haastig met meegebrachte kranten enigszins zitbaar waren gemaakt. Kunnen wij niet stilzwijgend een ere-code instellen, dat de gasten steeds overdekt zitten?

Het Groningse Be Quick in cijfers (Uit het Clubblad van Be Quick): Het Ie elftal werd in 51 competies 18 x eerste, 10 x tweede, 7 X derde, 3 x vierde, 6 x vijfde, 5 X zesde, 1 x zevende, 1 x tiende. Het grootste aantal punten was 34 uit 18 wedstrijden, behaald in ’2o—’2l, ’2l—’22 en ’36— ’37. Éénmaal werden alle te behalen punten veroverd; 32 uit 16 in ’lB—’l9. In 1900—’OI bracht men het per wedstrijd tot 0.00. Het grootste aantal doelpunten vóór 'werd gescoord in ’l9—’2o, 101 In 16 wedstrijden. Een fantastisch en tevens hoogste gemiddelde van 6.31 per wedstrijd. ’27—’2B geeft de meeste doelpunten tegen te zien er. wel 52. Gemiddeld kregen we echter per wedstrqd nog meer tegen In ’39—’4o n.l. 3.06. Het grootste aantal opeenvolgende seizoenen, dat B. Q. geen kampioen was, is 9. In de vergelijking tussen de tientallen seizoenen spant dat van 1916—’17 t.m. ’25—’26 ver uit de kroon. Negen van de 10 keer kampioen. Tien jaren lang een fenomenale doelpuntenverhouding per wedstrijd van bijna s—l. In 51 seizoenen hebben wij gemiddeld de 2,9 e plaats bezet. Onze 700 e wedstrijd was de 6de ontmoeting iq het seizoen •47—’48, nl. GVAV—Be Quick a—3). N. kampioen waren: Be Quick 18 X, Achilles 11 x, 'Velocitas 8 x, Jfrisia 5 x, Heerenveen 5 x, WW 1 X, Forwaïd 1 x, Veendam 1 x, GVAV 1 X,

Uit het lenen Dan de óS’-jarige Bok dè Karo&r

De Korver: wat hij deed en doet – en hoe hij over voetbal denkt

,Jlfeneer De Korver”, zei ik nadrukkelyh, „nu ben ik bij V gekomen naar aanleiding van Uw naderende 65-ste verjaardag (op Dinsdag tt.s.) waarmee de Sportkroniek U van harte gelukwenst en nu wil ik graag over allé mogelijke voetbalaangelegenheden met U praten, óók over het stopperspilsysteem, maar niet alléén over het S.SJS., want dat wordt werkelijk eentonig!” De Korver vitaal, vol belangstelling en met beide, goed-Rotterdamse, Sparta-benen in de sport staande lacht en zegt: „’t Is wel bekend, dat ik er tel tegen ben”.

Maar als we het hebben over de verschillen tussen „antiek” en modem voetbal, komen we toch weer midden In de tegenstellingen en de afwykende meningen te zitten. „Het S.S.S. is zo oud als de weg naar Krallngen”, zegt Bok, „toen Sparta tientallen jaren geleden eens tegen H.V.V. moest spelen, hebben we onze spil uit ’t tweede elftal genomen (ik bedankte voor de eer) en hem verzocht de enorm-gevaariyke H.V.V.-midvoor Constant Feith te schaduwen. Nu, dat heeft-ie goed gedaan. Zó goed, dat, toen Feith eenmaal bukte om z’n zakdoek op te rapen, onze spil automatisch óók bukte. Na afloop zei Feith: „Dat is geen voetballen meer” en dat waren we roerend met hem eens, waarop we besloten, nooit meer zoiets te zullen proberen. Maar een feit was, dat ik stoppende op momenten, dat dit nodig was en achter de voorhoede aanzat, wanneer wij in de aanval waren. Dat was spel, dat was risico durven nemen (waartoe velen tegenwoordig de moed niet meer hebben). Voetbal is angstig-voorzichtig geworden onder het motto: Verbeeld je, dat de tegenparty eens een doelpunt zou maken, dan is ’t leed niet te overzien! Wij dachten daar anders over: ondanks ons heusniet-verwaarlozen van de verdediging, waren wq niet bang voor een tegengoal, overtuigd als we waren, straks zélf weer een doelpunt te maken, want doelpunten maken, daarvan gingen we uit”. Bent U met zovele oud-gedienden ook van mening, dat het individualisme bezig is uit onze sport te verdwQnen? Inderdaad. En dat vind ik jammer, al ben ik er van overtuigd, dat het nooit geheel verdwenen zal. Ik geloof ook, dat de reden, waarom iedereen zo machtig is ingenomen met het spel van Faas Wilkes, is, dat hy een der weinige ons nog restende grote individualisten is. Eigeniyk is hjj een „ouderwetse” 'voetballer, die zélf iets durft ondernemen, een man durft passeren, uit een moeilqke positie durft schieten, er dóór durft lopen. Wat mq tegenwoordig zo opvalt, is, dat de meeste spelers de innerlqke moed tot .eigen initiatief missen”. O

Bok de Korver is moeten we het nog zeggen? een der grootste voetballers geweest, die ons land gekend heeft. Een persoonlijkheid, een krachtfiguur als weinig anderen. Een strateeg ook, die het middenveld placht te beheersen en van daar uit zyn aanvallen op de vijandelijke veste dirigeerde. Een geboren leider, die de meeste van de 32 wedstryden, die hij in het Ned. Elftal speelde, in de functie van aanvoerder tot een goed einde bracht. Merkwaardig; hij heeft nooit in een lager elftal dan het eerste gespeeld! Eerst in 'Volharding, toen twintig jaar lang! in zijn good old Sparta, dat hy nadien eveneens twintig jaren als bestuurslid gediend heeft. Nu is hy dat niet meer. Waarom niet? „Omdat mijn standpunt is, dat Je niet tot je dood toe op een ze*

tel moet blijven zitten, als er jongeren aanwezig zijn om het werk over te nemen”. Twee Olympiades maakte hij daadwerkelijk mee, Londen en Stockholm, en al waren de resultaten niet wondergroot, de herinneringen zijn legio. In Stockholm werd De Korver deerlijk aan de rechterknie geblesseerd, waardoor hy uitgeschakeld werd en zelfs was er sprake van opname in een

Zweeds ziekenhuis. Maar dat bleek niet nodig, al bleef de knie zwak en kon men Bok voortaan mét een balijnen kniekous óver onze velden zien stormen. In Stockholm nam toen Dirk Lotsy Bok’s plaats in. Zijn mooiste herinnering is natuurlijk wel de 2-1 overwinning in 1913 op Houtrust op het Engeland van Vivian Woodward behaald, maar ook de daarop gevolgde kleine nederlaag in Huil is hem bijgebleven. „Dat was in de tijd,” zegt Bok, „dat concentratie op de bal belangrijker geacht werd dan concentratie op de positie der spelers ten opzichte van elkaar. Wij hielden, poogden althans, het oog op de bal te houden en nog steeds zie ik dat inderdaad als het voornaamste. Belangrijker ook dan het ver-doorgevoerde dekkingssysteem 'der spelers, die als dode pionnen tegen elkaar geschoven worden: mannetje naast m»'’ netje” De man, die in 1924 als actief speler afscheid nam met de wedstrijd Sparta-Feyenoord, speelde in 1905 zijn eerste interlandwedstrijd tegen de Belgen in Rotterdam, op het koolasterrein van ’t Schuttersveld. Sport omvatte toen een veel kleinere wereld dan tegenwoordig. Hirschman

c.s. stelden, mee aan de hand van verslagen in de weinige sportbladen van toentertijd, het Ned. Elftal samen. Genoeglijk waren ook dé wedstrijden tegen het helaas ter ziele gegane Velocitas uit Breda, de potige Cadettenploeg, die zo van gezellige samenkomsten na afloop hield. De Korver niet uitgerangeerd! Op een kamer in het Rotterdamse stadhuis spraken wij met De Korver. De kamer van de Chef van het Gemeentelijk Bureau voor Lichamelijke Opvoeding, de kamer van Bok, want hy is die Chef. En zijn functie omvat het toezicht namens de gemeente op alle Rotterdamse sportinrichtingen, terreinen, de verdeling daarvan en tal van vraagstukken meer. Het meeste werk geschiedt in samenwerking met de plaatseiyke Bond voor de Lich. Opvoeding, waarin ook vertegenwoordigers der erkende sportbonden zitting hebben. Deze Raad dient B. en W. als adviserend lichaam.

En toen we dit alles genoteerd hadden en eens even de kamer rondkeken, viel onze blik op een fraaie plaquette ten bewijze, dat Bok zich ook succesvel bezig gebonden bad met de sportnitwisseling Rotterdam—Huil. Vandaar, dat we hierboven durfden zetten: Bok de Korver niet uitgerangeerd. Want ophouden met zijn werk daaraan is Bok op ’t ogenblik nog niet toe! HERMAN KUIPHOF.

De Getrouwe Scheidsrechter In de Sportkroniek van 19 dezer brachten wij hulde aan een Oostelijke scheidsrechter, die 100 km. door het water heeft gefietst om een wedstrijd te Steenderen bü Zutfen, te leiden. Wij wensten zijn naam aan de vergetelheid te ontrukken en vroegen die aan het Bondsbestuur, dat ons een naam opgaf en die later verving door een andere. Uit onze lezerskring werd ons later getelefoneerd, dat de gepubliceerde naam niet juist is en dat de Getrouwe Scheidsrechter is geweest dhr. W. H. M. v. d. Maten uit Voorst.

BOK DE KORVER terug naar het particulier initiatief

„KARAKTER”

Heb je in de vorige Sportkroniek dat stukje over Ajax gelezen? ’t Wordt bedenkelijk.... De man is kleurenziek. Eerst de kraaien een geel bandje Dan A.F.C. ’n zwart hempje en ’n rooie broek.... En nu deugt ’t rood van Ajax weer niet Hij slaat blauwe ogen.... Ziet groen als-ie z’n zin niet krijgt en loopt paars an als ze Arsenal imiteren. Laat hem boete doen in violet....

Best heren, ik ben inderdaad ziek van jullie kleurenblindheid. Wèt is een kleur? De geur van een kleur, het aroma van een b10em.... ajaxes, voetballers zijn te prozaïsch om geruikerd te worden. Ze ruiken Bent u na een wedstrijd wel eens in de kleedkamer geweest? Een test op uw reukzenuwen. Maar daar kunnen ze niets aan doen, evenmin als ze ’t mij kwalijk moeten nemen, dat ik zekere geuren in kleuren signaleer. Ik hoef zelfs niet eens m’n „zin” te krijgen, want ’t is onzin naar een Hollandse persrekel te luisteren. Een „vrij” Nederlander laat zich immers liever onder vréémde ogen kluisteren En nu mijn biecht, d.w.z. mijn eigen zonden. Ik ben vele carrières misgelopen. Waarom als Kraai geboren om Journalist te worden? Omdat zo’n gepende ridder óók van opruimen houdt? Maar waarom dan acteur? (De oude Saalbom zaliger deed wanhopige pogingen mij een Hamlet te suggeren). Waarom opera-directeur? (Mijn Italiaanse vrienden vonden, dat ik te weinig stem had vóór het voetlicht en te hard sprak échter de coulissen, waar óók wel

iets te rmmen vleD. waarom van rimboe-zwerver tot circusklant? Waarom als historicus naar het gegrepen om dat heden weer op ’t verleden te vertalen? Waarom een profeet, die tóch niet d wordt? Omdat ik van al molens een klap meekreeg, noodzakelijke-vijf in vervolgorde butste, waarna ik ~ warempel wéér in de vervisitekaartje.

Tarief onbetaalbaar, en daarom noppes. Het beste bewijs, dat die zesde op de loop is. Ziezo mijne heren, biecht gij nu even eerlijk Uw deugden, dwaasheden en lekken. Dan zult ge zien, dat Uw blank gewaande éénheid breekt in schrille kleuren, die hartverscheurend kunnen vloeken en dat het de Kunst blijft uit een harmonisch spectrum Weer tot het levenslicht te komen, een licht, dat alleen dén in smetloze volheid straalt als het in gaafheid getuigt voor een Karakter. Of dacht ge soms, dat een vliegende Kraai ongestraft in de huid kan kruipen van een zwemmende haai? Dan verzuipt-ie! Of meent ge, dat „Arie” z’n Hollandse pruim voor geïmporteerde kauv/- gom kan versmaden? Dan „trekt”- ie z’n eigen verstandskies, om nog te zwijgen over z’n hart, dat, lósgetrokken van gezond verstand, van slag raakt. Dat is de maatloze

slinger, waaraan Ajax lijdt, die A.F.C. ontwricht en E.D.O. ontpigt. Ik kreeg hun „staaltjes” In de hand en deed con-amore mijn plicht. Geneer U niet een steekproef te nemen. Velen lopen, om evenwicht in gemoedsrust te vinden, wel eens stiekum naar een fantast. Mijn adviezen zijn opbeuf karakterloosheid, in verkleurde voqrstelling van sult....

Consulent? Daar is waarachtig No. 7.... Nee „stop”! Maar ook dèt móg en kón ik niet zonder karakter te verlochenen. Het mijne staat geschreven in het begrip „journalist”, een prisma, dat alle kleuren op karakter ziet. Leef en sneef dan in „Karakter”! Man, maak je niet druk, want alles draait immers alleen maar om een simpel voetballetje. Zó is het, maar zelfs zo’n bèl heeft nog een eigen karakter. Dat ding is „rond”. Wat eeii troost, want welke richting men ook op een bal inslaat, cirkels worden altijd weer gesloten. En zo zal ook alle theorie weer eindigen weer ze begon, of juister: waar ze de praktijk losliet. De praktijk van het levend element, dat die ba 1 béspee 11. En dat element is geen instrument, maar een voetballer van vlees en bloed, een individu met kleur en Karakter, KATJONG.

KATJONG Psychiater in Hollandse Karakterkleuren. Zend monster!