BRABANT ROERT ZICH

R.K.T.V.V.'Baronie D.N.L. 3-0

Twee kostbare punten voor de Tilburgers!

Zijn zij over het dieptepunt heen?

Twee degradatie-candidaten, een goed bespeelbaar veld, behooritik weer, reden genoeg om ’n goede wedstrijd te verwachten. Maar vóór de rust liepen beide elftallen naar hun vorm te zoeken en menige misplaatste trap was hiervan het gevolg. Beide clubs spelen S.S.S., waarbij R.K.T.V.V. het voordeel had in Gooien een uiL muntenden stopper te bezitten, laat me liever zeggen derde back, want Gooien opereerde steeds achter zijn beide backs en liet zich geen ogenblik verleiden een waagstukje uit te halen om achter zijn voorhoede aan te gaan. Daar zorgden de kanthalfs Brokken en vooral Aarts wel voor, die beter dan de Baronie middenllnie het middenveld beheersten. Bovendien was de combinatie tussen kanthalfs en blnnenspelers bü R.K.T.V.V. beter verzorgd dan bü de gastheren, al kan men dan ook niet van een „magisch vierkant” spreken daarvoor liet de techniek nog al wat te wensen over. Linksbuiten v. Erve past zich hoe langer hoe be'er bü het, door trainer Van Houtum, geïntroduceerde spel aan en menige gevaarlüke situatie kwam van deze züde. Zo had hü een direct aandeel in de 2e goal, door linksbinnen v. Diessen na de rust, uit een afgemeten voorzet, gescoord en kon hij ook 'h de eerste helft een paar keiharde kogels inzenden, waarvan de eerste door invaller-keeper v. Gils keurig werd gestopt en de andere tegen de paal vloog! Jammer dat rechtsbuiten Kuüpers zich op deze, voor hem onwennige, plaats niet thuis voelde hij Is en blijft een verdienstelük kanthalf en zelfs geen normale vorm kon benaderen. Beide backs Venmans en v. Pelt hebben zich voortreffeliik geweerd en vooral de eerste maakte het zün tegenstander Adriaansen dermate moeilijk, dat de laatste het na de rust op de linksbinnenplaats ging proberen, maar hier vond hij Gooien op zijn weg! Trouwens de gehele voorhoede van Baronie werd omgegooid men tot de conclusie was gekomen, dat er geen kruid gewassen tegen de hechte achterhoede der TlJburgers. Rechtsbuiten Heeren wérd verv’angen door Simons, c’ie oorspronkelijk niet stond opgesteld wegens een blessure, maar het laat«te kwartier toch van stal werd gehaald, waardoor de voorhoede van rechrs naar links nu werd: Bindels, v. d. Gqrput, Slmons, Adriaansen, Grau-

mans. Midvoor Panis had reeds direct na de rust de plaats van v. d. Corput als midhalf ingenomen. Inderdaad ging het toen aanmerkelijk beter bli de Baronie, ofschoon het ïang-verwachte en zeker verdiende tegenpunt ook nu achterwege bleef, dank zij het hechte verdedigingsblok der R.K.T.V.V.-ers. Beide Bredase kanthalfs, Cats en Hermans, weerden zich uitstekend en ook de backs Broeders en Franken, evenals keeper v. Gils, waren verre van onvoldoende. De nederlaag wa.s uitsluitend te wijten aan de middenhalfplaats niet dat V. d. Corput vóór de rust en Panis daarna geen goed werk zouden liebbon gedaan, maar beiden drongen téveel naar voren, waardoor onophoudelijk een gaping ontstond in het verdedigingsblok: backs- en midhalf, waarvan middenvoor de Leeuw, maar meer nog v. Diesseh, die alle goals voor zijn rekening nam, dankbaar profiteerde. Vooral de derde goal was wel zeer goed bekeken: v. Diessen stormde achter een hoge bal uit ie achterhoede aan, maakte schijnbewegingen naar links en rechts, liet echter het leer doorlopen om er daarna plotseling zijn linkervlerk onder te zetten en het mooiste doelpunt van de dag te scoren. Een kwartier vóór .le rust had dezelfde speler uit een pass van De Leeuw, over den uitlopenden heen, de eerste goal doen noteren. Scheidsrechter Vervoort liet niets Pa.sseren en floot rustig, foutloos en gedecideerd.

Nac heeft zich van zijn beste zijde laten zien en zond Longa met 5—2 daar huis. De Bredanaars speeld-m Voortreffelijk en Longa kwam er vrtitvel niet aan te pas.

Keeper Lujjtelaar was bü de T'l– wegens droevige familieomstandigheden afwezig, maar zijn ver'auger heeft toch aan de hoge score geen schuld. Intussen komt Nac gesarljik opzetten en, mede. door ie struikelingen van B.V.V. en Willem de strüd om de bovenste tiog uiterst spannend to wor-

stelde zijn support-rs het in def; , verkerende. Helmond te verhezen met 2-0, maar hierover een apart verslag.

Helmondla—B.V.V. had een bril tot uitslag en ook de Bosschenaren zullen wel zeer teleurgesteld uit Helmond zijn teruggekomen, vooral daar Noad haar kans uitstekend benutte. Deze oude, thans weer nieuwe leiders, wonnen in Vllssingen met 2—l, na met de rust tegen de scherpe wind in met I—O te hebben achtergestaan. Deze goal ontstond uit een vrije trap op de rand van ’t strafschopgebied. Na de hervatting had Noad, behoudens een kleine inzinking, nadat Frans Engel uit e_n voorzet van Weyters had gescoord, technisch 'iet beste van het spel en de Vlissingenkeeper moest zich door v. d. Meys nog eenmaal laten passeren, juist genoeg voor Noad om beide punten mee naar Tilburg te nemen.'

In 2 B nadert nu ook de strijd om de bovenste plaats met rasse schreden. Schijndel kon Desk er maar juist met 2—l onderhouden, terwijl De Valk bij Zwaluw—V.F.C. de beide punten weghaalde (2—4).

Rac bracht het op eigen veld niet verder dan een gelijk spel tegen Kolping—S.D.W. Het haast 50-jarige Wil hel ml na klopte in Den Bosch Ti vol! met 3—o en Geel-BruirvMulo moest me<t s—l in Concordia-S.V.D. haar meerdere erkennen. Tenslotte werd Woense!—Top een gelijk spel (3—3). NOUD VAN DE VEN.

HELMOND-VERDEDIGING BOND WILLEM 11-VOORHOEDE Verdiende 2—O overwinning van de gasten

Willem II leed een volkomen regelmatige nederlaag door ei,gen kortzichtigheid en door de juiste , strijdmethode van Helmond. Eerst moest de gevaarlijke schut- , ter Engel aan banden worden gelegd, waarvoor Verhees uitnemend zorgde. Het overig deel van de Til- : burgsche voorhoede is matig en zoo was a' een aanzienlijk deel van de aanvalskracht ingeboet. Bleef over de groote bewegelijkheid van Willem 11, boven de techniek altijd een der gevaariykste aanvalsmiddelen, opi de ontplooiing te beletten. En dit gelukte door vijf man in de verdediging te handhaven en bij extra hooge druk ook de rest terug te nemen.

Zoo stond Willem II met haar middelmatige voorhoede tegenover een muur van spelers en deze zou slechts uiteen te rukken zijn geweest door steeds weer spelen over de vleugels. Maar hierin schoot de thuisclub te kort. Aanvankelijk kreeg Becx nog al eens wat werk, maar systeem zat er niet in. Dat kon trouwens ook moeilijk, omdat de kanthalfs beneden hun kunnen bleven. Vooral Van Beers hield de bal veel te lang bij zich. Bovendien werd er zoowel door hen, behalve midhalf Vogelenzang, als door de voorhoede slordig getrapt, een kolfje naar de hand was van de agressiever Helmondenaren. Zoo speelde de strijd zich voor 95 % af op de Helmond-helft.

Die andere vijf procent werd opgeleverd door de uitvallen van Helmond. Dat deze niet van gevaar ontbloot waren bew'czen de beide doelpunten en de paar malen, dat Drouen en Verreycken er tusschen uit gingen. Door dat steeds maar beuken op het Helmond-doel kwamen de Willem II backs in de verleiding ver op te dringen, ook om de middenlinie te steunen. Vast staat, dat zij zich deze luxe niet konden permiteeren. De uitvallen van de gasten waren verrassend en de reacties niet altijd even doortastend. Zoo kon het geschieden, nadat Van Loon en Linders beide reeds een paar eenvoudige scorekansen hadden gemist, dat de rech tervleugel van Helmond na 25 minuten een aanval pleegde, die te weinig aandacht ontving van de Willem 11-backs. De bal kwam aan de andere zijde in het bezit van Drouen en deze paste beter op dan zijn Willem II collega’s (0—1).

Willem II stapelde aanval op aanval en Helmond verdedigde met man en macht, ook in de tweede helft. Alleen kreeg Willem II nu nog minder kans. Het duurde te lang als regel voor de bal in schietpositie lag en dan was het te laat. Het pleit voor het vernuft van Helmond, dat toch zeer vaak practisch zonder voorhoede stond, dat zij haar kansen wist uit te buiten. Weer was er 10 minuten voor het einde zoo’n ver opdringen van de backs, doelman Mes incluis. Nu glipte Derison er langs en voor Mes zich had kunnen opstellen was de stand O—2. En dan te bedenken dat Willem II vrijwel niet op ei.gen helft had behoeven te spelen! Wat corners waren de eenige resultaten geweest van al haar werken. Tot overmaat van ramp brak Van Loon nog een sleutelbeen In een botsing met doelman De Beer. Het was dus een trieste bedoening voor Will. 11. V. B.

King Soccer met gevolg meldt zich weer aan om zijn plaats op te eisen!

Historische Leugens

Ook dit gebeurde helaas in Brabant en mijn tweelingbroer. Van der Ven, kan nu wel opscheppen met zijn- en dus ook mijn-district, maar ook hier is bewezen, dat men een mooie theorie kan opzetten, die echter niet altijd op alle punten klopt!

’t Gebeurde ergens, dat ’n scheidsrechter niet was opgekomen, wat, als men de artikelen van de laatste tijd heeft gevolgd, misschien niet eens 'zo heel erg was. Een speler van de bezoekende club bood zich aan om te fluiten en de wedstrijd verliep normaal tot na de rust. Toen zond de pseudo-arbiter een speler van de thuisclub naar de kléedkamei-. Ook niets abnormaals, maar wat wèl buiten de regels omging was des fluiters gezegde: „.Jou heb ik nou ook eens te pakken! Verleden jaar ben ik door jouw schuld bij ons op ’t terrein van het veld gestuurd en voor een jaar geschorst!”

Toen begon het zaakje te draaien; een commissie van onderzoek dook enige weken later op en ’t werd hoe langéf hoe interessanter, ’t Duizelde spoedig in de arme hoofden der on: derzoekers: de „scheidsrechter”, die één van 5 broeis bleek te zijn, verklaarde de bewuste wedstrijd niet te hebben gefloten; ’t was een andere broer geweest. Deze andere broer beaamde dit en zei tevens, dat hij zélf tot 1 April was geschorst. Dit bleek juist te zijn, maar om de zaak nog wat ingewikkelder te maken, werd verder gezocht en kwam uit, dat deze jongeman verleden jaar voor zijn

broer, de huidige scheidsrechter, was en zich destijds vrijwillig had laten schorsen, omdat hij tóch nooit voetbalde en zijn broer als een der beste spelers niet gemist kon worden! Twee andere broers „tuisten van den prins geen kwaad” en de vijfda was..., secretaris..., en verklaarde, „met de hand op ’t hart”, dat de nietvoetballende broer had meegespeeli en geschorst was geworden....

Het werd er niet beter op toen alle vijf broers aanvankelijk weigerden hun persoonsbetoijs te tonen. Daartoe hadden alleen politie.autoriteiten het recht en géén voetbal-officialst Enfin, de heren mochten ’t zweetkamertje niet, meer verlaten en wei-- den met vele betrouwbare peisonen geconfronteerd, nèt echt.

De val klapte dicht toen dc secretaris zich liet ontvallen: „ik ben heel goochem al zeg ik ’t zelf en ik had, mijn broer nog zó gewaarschuwd om zich niet bij den tegenstander te laten zien” en later: „als ’t nu eens uitkomt, snoeten don al onze wedstrijden worden over gespeeld?”

Toen brak ’t klornpriempje van den voorzitter der commissie en de klomp kwam bóven op de hoofden der „onschuldige” onnozclen terecht!

Vijf liegende, bedriegende broers —• ’t zit blijkbaar in de familie en j74 vraag mij af: zou nu tóch onze medewerker gelijk heboen met zijn bewe. ring, dat de onsportiviteit zélfs oii clubbestuurders hoogtij viert?! Védóvé,.

JEUGDWERK

Vorming van Jeugdploegen Karaktereigenschappen Leeftijdsgrens

Met gpoote belangstelling hebben wij in de Sportkroniek van 4 Maart o.m. gelezen het gesproken woord van den heer Nopster In de Streekvergadering in het Oosten van het land. Zeer bijzonder trof ons daarin de mededeeling, dat op initiatief van de Landelijke Commissie voor Jeugdvoetbal, de 20 Afdeelingen met elftallen bestaande uit spelers van 16, 17 en 18 jaren zullen deelnemen aan een Jeugdtournool om den Moorman-Beker.

Over dit initiatief zal men zich verheugen, en in het bijzonder zullen de Jeugdleldei's uit onze verecnigingen hierover in hun schik zijn, daar uit dit initiatief blijkt, dat in de hoogere regionen metterdaad belangstelling voor het Jeugd-voetbalwerk getoond wordt. En toch zal die verheugenis over het initiatief niet algemeen zijn, omdat somm.ige jeugdleiders gekant zijn tegen het vormen van selectiejeugd-elftallen en wel uit paedagogisch en ander oogpunt.

Dhr. Kopster, deskundige op jeugdgebied, heeft volgens bovenbedoeld vei'slag de eigenschappen van spelers en leiders opgesomd,' die hierbij noodig zijn en daar deze eischen heusch niet gering zjln moet o.i. betwijfeld worden of daaraan voldaan kan worden.

Volgens dhr. Kopster moet betreffende het paedagogisch element gelet worden cp dt karaktereigenschappen en hij wijst dan terecht er op dat een technisch betere speler anders behandeld moet worden dan een minder goede speler. Bij de vorming van Jeugdploegen moet volgens hem, naast technische capaciteiten speciaal op karaktereigenschappen gelet worden en moeten pedante spelers of kankeraars hierin geweerd worden.

Dit is allerhaal waar, uit onze jarenlange ervaring bij het Jeugdvoetbalwerk is ons dit meermalen gebleken en daarom kunnen wij de

woorden van dhr. Kopster volledig onderschrijven. Maar juist daarom vragen wij ons af, hoe zal men in de practijk bij het vormen van Jeugd-Afdeelings-ploegen aan deze en andere gestelde voorwaarden kunnen voldoen? Vooral als wij mogen aannemen, dat inderdaad Jeugdvoetballers en geen jongeresenioren-voetballers bedoeld worden. Zeker, in Afdeelingen als Den Haag, Rotterdam, Gouda en andere meer plaatselijke Afdeelingen zullen de moeilijkheden misschien te overwinnen zijn, maar neem nu eens een Afdeeling als Noord-Brabant met haar uitgestrekt gebiedsdeel, waarin afstanden van plaatsen als Bergen op Zoom—Grave en Helmond—Moerdijk, waar soms een geheel andere mentaliteit, speelwijze en spelopvatting heerschen, hoe zal men daar aan de gestelde voorwaarden kunnen voldoen?

Wanneer de Landelijke Commissie voor Jeugdvoetbal het noodig en gewenscht jacht, dat er wedstrijden plaatsvinden van vertegenwoordigende Jeugdelftallen uit de verschillende Afdeelingen, zou het dan niet beter zijn in overweging te nemen om dit in club-verband en In Jeugdploegen te*doen? Wij begrijpen heel goed dat *ook hier moeilijkheden aan verbonden zijn, maar als men Jeugdploegen moet vormen zijn deze nog veel grooter.

Zou het b.v. niet veel beter zijn de kampioenselftallen der Jeugdcompetities uit do onderscheidene Afdeelingen tegen elkaar te laten spelen in den geest als dit om het karnpioenschap van Nederland geschiedt, echter met die restrictie, dat eerst de Afdeelingen tegep elkaar spelen, die dicht bijeen liggen?

De voordeelen hieraan zijn 0.m.: behoud van eigen club-verband, eigen bekende leiders, eigen sfeer en verantwoordelijkheid, wat bij de vorming van Jeugdploegen nooit

verkregen wordt. En al zou dan misschien de kracht van zoo’n vertegenwoordigend club-Afdeelingselftal iets minder zijn, uit paedagogi'Sch oogpunt is hot toch beter verantwoord.

En nu de leeftijdsgrens; ook daarover valt lets te zeggen. Als het Inderdaad de bedoeling Is spelers te laten uitkomen van 16, 17 en 18 jaren, zal dit In de practijk hierop neerkomen, dat In bedoelde wedstrijden meestal spelers zullen uitkomen, die reeds lang in de Senioren-wedstrijden speelden. Dat dit tot ongelijke verhoudingen aanleiding geven moet, staat reeds te voren vast.

Immers ip de bepalingen van de K.N.V.B. worden als Jeugdspelers beschouwd leden tusschen de 12 en 18 jaar, zonder nadere aanwijzing of datum. Er zijn bovendien Afdeelin,gen, vvaar de bepaling geldt, dat spelers die op 1 Augustus 18 jaar zijn geworden niet meer in de daarop volgende Jeugdcompetitie mogen uitkomen; andere Afdeelingen hebben als datum van ingang 1 Januari bepaald. Bij verschillende Jeugdtournooien zijn hierover reeds moeilijkheden ontstaan, en deze mogen, bij eventueele van Bondswege uit te schrijven wedstrijden, niet voorkomen.

Als het inderdaad de bedoeling is dat aan de wedstrijden om den „Moorman-Beker” uitsluitend Jeugdspelers mogen deelnemen dan ware het goed te bepalen, dat alleen die spelers mogen uitkomen, die gerechtigd zijn om in de Jeugdcompetitie’s uit te komen. Dat houdt dan ook in dat spelers die vijf maal in een hooger (senioren)-elftal zijn uitgekomen ongerechtigd zijn voor deze wedstrijden.

Maakt men een dergelijke bepaling niet, dan ligt het voor de hand, dat uitsluitend de alleroudste, dus de 18-jarigen, als reeel in deze wedstrijden zouden uitkomen. Hierdoor zou het karakter van Jeugdwedstrilden, zoo niet geheel, dan toch grootendeels komen te vervallen, daar wij dan wedstrijden krijgen van Jeugdige-Senioren-Spelers. Mocht dit laatste het geval zijn,

dan kunnen natuurlijk verschillende van boven omschreven voorwaarden vervallen of zeker verminderd worden, maar dan is meteen ook de verwachting, dat het ging om spelers die bij de diverse Jeugdcompetitie’s uitkomen, verdwenen.

Veie Jeugdleiders zouden daarom gaarne nadere gegevens willen vernemen wat nu eigenlijk bedoeld wordt: óf Jeugdspelers óf Jongere-Senlorenspelcrs? A. IV. d. DOBBELSTEEN. Tilburg.

EINDFiOVEN

EINDHOVEN—r.S.V. Er is fel gestreden, doch sportief.' Maar sterren ontbreken. Eindhoven gaf in het begin de toon aan en P.S.V. deed onwen, nig. Nadat eerst uit een verwarde situatie Verbaal tegen de paal had gekopt, miste Bloemsma voor open doel. Na een’ overwicht van Eindhover her.stelde P.S.V. zich en toen Van Tuyl op een vermeend buitenspel bleef staan, had Kruising geen moeite I—O te makeh>\vag,rna Mulder van een fout in de Eindhoven-achterhoede profiteerde, door een halve minuut voor de rust P.S.V. een 2—o-voorsprong te geven.

Nadat Bloemsma een ver hard schot precies in den hoek deed verdwijnen (3—o), was er slechts één elftal dat voetbal speelde. Middels gjeed keer op keer langs de verdediging en uit een der voorzetten kopte Kruisinga nummer 4 in en Mulder maakte er s—O5—O van. De noordelijken arbiter Schipper leidde op rustige wijze.

BRABANTIA—EMMA. —De terugkeer tot haar eigen terrein bracht voor de rust aan Brabantia geen succes, want door fouten van haar doelman kwam Emma met 2—O voor te staan. Doch als Trines het eerste doelpunt maakt, volgen er meer. Van Santpoort, Mollen en Hessels brengen de stand op 5—2, waarmede Brabantia twee uiterst kostbare punten in de wacht sleept. Met nog 6 wedstriiden voor de boeg is er kans om van de laatste plaats af te komen, waarbü veel van het moreel van do ploeg zal afhangen.

JAC. VAN WAARD.