AMSTERDAM

Haarlem wint van Volewijckers

De eerste voetbaldag na het ijstijdperk gaf Amsterdam geen reden tot gejubel, althans niet wat de 1e klasse betreft, want van de 8 punten kwamen er slechts 3 binnen. D.W.S. Jeed een stevige 3—o nederlaag tegen R.F.C. en dat beteekent een nogal leelijke knauw voor de kampioenskansen van de, dit jaar haar 40-jarig jubileum vierende dub. Daar dit aan Ajax, dat tegen Emma uit, 1 punt verspeelde, ten goede komt, mag deze deceptie voor D.W.S. wellicht de pret niet drukken, maar het is altijd beter twee ijzers in het vuur te hebben tegenover de concurrenten van buiten, voornamelijk H.-D.V.S. In Afdeeling II viel een nog akeliger verrassing van den uitslagenboom, een 5—2 nederlaag op eigen grond van ds Volewijckers tegen Haarlem.

Roezen in uitstekenden vorm In het programma Volewijckers—Haarlem schreef dhr. Wagenaar; „de Haarlemploeg speelt het stjpperspil'Systcem met dezelfde eigenaardigheid als de Volewiickers, zeer veel doclDiinfen tegen”. Dit vriendelijk euphemisme, beteeke nend dat de achterhoeden bü dit systeem, dat ook defensief sterk behoort te zijn, niet veel terecht brengen, gold blijkens de uitslag voornamelijk voor de thu sclub. Hoewel het Haarlem-docl enkele malen fortuinlijk aan ongelukken ontkwam, wist de defensie van dc roodbroeken aardig raad met den dan ook geenszins excelleerenden Volcwijckersaanval. De Jongh werd door stopper Van Daalen nage:.oeg uitgeschakeld, terwyl de Haarlcmsche'voorhoede af en toe djcr de groenwitte verdediging heenliep alsof er niemand stond. I

Niet de heele Haarlem-voérhoede weerde zich zoo knap, want de linkervleugrel Smit—Groeneveld bleef onder de maat, maar middenvoor Roozen deed magnifiek werk. Onze nationale middenvoor is in prima vorm. Viif doelpunten, waarvan hij er 4% voor zijn rekening nam, is een mooie prestatie. Ook de wijze waarop hij, op de rechtervleugel spelende, de bal herhaaldelipk vrijmaakte, was uitstekend. Binnen het halve uur had hij reeds drie doelpunten gescoord en het was alleen aan het dappere ingrijpen van doelman Bruist te danken, dat er niet nog meer gevallen waren. Kamstra kreeg geen schijn van kans om Roozen uit te schakelen en bovendien was linksachter De Boer volkomen uit vorm. De dreiging werd verwerkelijkt, toen Roozen via een inworp vallende in den hoek schoot. Door soed werk van de Winter kon de middenvoor met een fraaie kopbal de stand op 2—O brengen en toen Roozen weer eens langs Kamstra heen gleed kon Bruist’s uitloopen niet meer helpen en keurig beheerscht werd de bal over den keeper heen in het net geplaatst. Kort voor de rust belandde een hoog schot van den Amsterdamschen Smit in het net, 3—l. Toen na de hervatting de Jongh eens aan zijn bewaking ontsnapte en een ver naar voren gespeelde bal oppikte en langs Kluit plaatste, leek het nog spannend te zullen worden. Maar het veel betere ploegverband bij de Haarlemmers en het bewegelijker aanvalsspel moesten tot resultaten

leiden. Weer was het Roozen, die in den hoek schoot en tenslotte plaatste de international, afgezwenkt naar de linkervleugel, den bal zoo keurig voor Boerce’s voeten, dat deze hem er slechts behoefde in te schuiven. Het veld was prima. Als prettig punt van dezen voor Volewijckers zoo teleurstellend verloopenden strijd moet behalve Roozen's spel gememoreerd worden: de prettige verstandhouding, waardoor dhr. Ni,js een aangename middag had.

Blauw Wit veel sterker dan Excelsior

De opneming van De Vries als rechtsbuiten bij Blauw Wit, bleek geen ontdekking, want hij slaagde er zelden in den bal voor het doel te krijgen. Dit was jammer, daar Blauw W'it vrijwel de geheele wedstrijd in den aanval was, hoofdzakelijk te wijten aan de verdedigende houding van de Excelsior-achterhoede. Het middenveld was dientengevolge geheel voor de thuisclub en de Rotterdamsche aanval beschikte niet over de capaciteiten het alleen klaar te spelen. Na 19 minuten passeerde Bergman handig de Excelsior-verdediging en doelpuntte met een diagonaal schot. Na de rust was het voornamelijk doelman Van der Torre, die Blauw Wlt-doelpunten in den weg stond. Op fantastische wijze voorkwam ht) enkele malen treffers. Van Raalte aan den anderen kant kwam er nagenoeg niet aan te pas, -daar Wilders en Reus (Boonkamn kan niet aan wedstrijden deelnemen) de zaak volkomen beheerschten. Weer was het Bergman die scoorde. De Rotterdamsche rechtsbuiten Bak verkleinde met een schot via de pacd den achterstand, maar vlak voor het eindsignaal brak de Wekker door, werd gehaakt, doch bleef in het bezit van den bal en scoorde nummer drie.

Tweede klasse In 2A maakte Zeeburgia korte metten met Alkmaarsche Boys; 6—l. A.F.C. bleef in the running en Spartaan in het hoekje waar de slagen vallen door een 4—2 uitslag in het voordeel van de roodhemden. In 2B bewees O.S.V. het niet spelende K.F.C. een dienst door Watergraafsmeer een punt te ontnemen (2—2). Volendam, dat S.D.W. met huid en haar oppeuzelde (1—7) is nu practisch de éenige concurrent van de Koogsche. VAN DEN BERG.

lijk leuk, daartusschen te vertoeven en te hooren, hoe men zich opwindt over een vermeende corner of een niet töegekende strafschop, al is er niets aan de hand. Mdar wat de spelers binnen de lijnen boden, was wel erg jmvertjes. Men had de adspirant-kampioen T.1J.8.8. op visite, naar ’t heet, de beste ploeg uit die afdeeling, maar veel perspectief zit er niet in de blauw-witte ploeg.

Dit voor de 3e klasse zoo belangrijke gebeuren voldeed ons maar half. Toch willen wij, wat het geelzwarte elftal aangaat, op één feit de aandacht vestigen, dat aandacht verdient. Aan het begin van het seizoen stond de elftal-commissie van T.1J.8.8. voor de keus: om nog een jaar met oude spelers door te sukkelen of wat jong bloed in het elftal te brengen. Men koos het laatste. Er werden niet minder dan vijf vervangingen tegelijk aangebracht. Men had niet de minste verwachting en voelde zich al tevreden, als men het elftal voor de onderste plaats kon hoeden. Na een slap, onwennig begin kwam een matig succesje, doch dit stimuleerde dusdanig, dat niet alleen overwinning na overwinning werd genoteerd, doch nu kan het kampioenschap haar practisch niet meer ontgaan, ook al heeft men nog vier thuis-wedstrij den.

Er is dikwijls vrees in de vereenigingsboezem om zoo drastisch in te grijpen, doch hier heeft men dan een voorbeeld, dat zorgvuldige junloren-aankweek succesvoi kan werken. Want voorloopig is T.IJ. 8.8, met die jonge knapen weer onder de pannen en daartoe heeft de 3—l van Zondag weer het zijne bijgedragen.

DORDRECHT

EMMA WEERSTAAT AJAX

Hoewel de Amsterdammers een grote technische meerderheid demonstreerden, gaven de Dordtenaren kranig partij, zoodat het gelijke spel 2—2 bevredigend voor beide partijen was. De Amsterdammers waren het eerste half uur niet fortuinlijk met schieten en zo bleven doelpunten uit, maar daarna werden in vijf minuten drie goals gemaakt, twee door v. d. Gijp en Van Welzenis voor Emma en een door Fischer voor Ajax.

Opvallend was het zeer opbouwende werk van de Ajax-binnenspel»rs Mlchels en Van Dyk. De verdediging Potharst—Van der Linden was een bijna onoverkomelijk struikelblok. Doelman Keizer had het eerst» doelpunt kunnen voorkomen.

In de tweede helft bleek de vermoeidheid op het zware veld. De oal bleef heel vaak in de modder steken en menige goede aanv.dl vond hierin een einde. Bruins bracht de stand in evenwicht. Toen de spelers de ’.eedkamers opzichten, waren vele door hun bemodderde gezichten niet meer te herkennen.

In de derde klasse behaalde EBOH een eclatante B—O8—O op DCD en verstevigde daardoor haar positie aa, het hoofd van de ranglijst belangrijk. Fluks moest de strijd staken, omdat het terrein onbespeelbaar bleek. V. E.

EMMA—AJAX. Boven alle hoofden uit stompt de Ajax-doelman Keizer.

HAARLEM

E.D.0.-FEYENOORD 2-1

Twee spelers het veld uitgezonden!

De eerste elftalspelers hebben op het Gouden E.D.0.-feest hun bestuur beloofd bij de resteerende wedstrijden alles te geven. Dat woord hebben zij gestand gedaan bij E.D.o.—Feyenoord, waarin E.D.O. het grootste gedeelte met 10 spelers moest strijden, daar een der voorhoedespelers er door scheidsrechter De Bruyn was uitgestuurd.

Het was een rommelige wedstrijd. Technisch viel er niet veel te genieten. E.D.O. heeft hard gewerkt en het achtertrio Wille—Lasschuit—Schijvenaar was bijna niet te passeeren. Ook de middenlinle Karpes-J. Schildwacht-Odenthal verdient waardeering. In de voorhoede heeft vooral Rootselaar het de Feyenoord-achterhoede lastig gemaakt. |

I f Kans om E.D.O. technisch te overspelen, kregen de Rotterdammers niet door het snelle en onvervaarde ingrijpen van, de Haarlemsche achterhoede. Het initiatief bleef langen tijd bij E.D.O. en slechts een periode na rust was Fcyenoord de meerdere. Verschillende E.D.0.-spelers gingen in de tweede helft down.' Wille, Karpes en Schijvenaar moesten opgelapt worden, daar de Rotterdammers toen de zaak wilden for-

ceeren. Spoedig gaf Steendam E.D.O. de leiding, na goed doorzetten van Taiddenvoor R.ootselaar. Na een conlict tusschen Bas Paauwe en Verdam werd aan de laatste het verder hieespelen ontzegt, hoewel Paauwe even schuldig was! Spanning was er genoog en luide juichte het publiek E.D.O. toe.

In de tweede helft plaatste Karpes een vrije schop in den linkerbovenhoek, slecht beoordeeld door de doelman, die tevoren goed en moedig werk verricht had. Lang behield E.D.O. die 2—o voorsprong die echter tot 2—l verminderd werd. I

Krampachtig hielden de tien E.D.0.-ers vol en sleepten de overwinning binnen! E.D.O. heeft weleens beter gevoetbald, maar harder gewerkt zeker niet. Feyenoord was geen schaduw van vroeger, hoe'vel alle cracks aanwezig waren. Ook een der Feyenoordspelers werd een minuut voor het einde door den scheidsrechter uit het veld gestuurd. F. P.

CLUBTROUW BLIJKT BIJ H.F.C.! Jaar in, jaar uit heeft H.F.C. een oude, trouwe kern, die haar in voor- en tegenspoed nimmer verlaat! Het eerste elftal heeft voldoende punten om ongerustheid te weren, doch er is geen enkel symptoom, dat er op wijst, dat de derde klasse eerlang voor de tweede wordt verwisseld. Maar de getrouwen blijven wekelijks komen en de jeugd ontlokt een kabaal aan haar jonge kelen, alsof e: levensbelangen op het spel staan, ’t Is werke-

Nederland en het Ehgelsche Voetbal

Het belangwekkend artikel in de Sportkroniek van Weenink over voetbal in de Sovjet-Unie stemt tot nadenken. Daaruit blijkt, dat de Russen zelf hun voetbal tot de groote hoogte van thans blijkbaar gelijkwaardlg aan het Engelsche! hebben gebracht. Zij hebben daarbij geen hulp of voorlichting van buitenlandsche oefenmeesters gehad, doch zélf het spelpeil tot die hoogte opgevoerd. Bij de wedstrijden der Russen in Engeland is bovendien duidelijk gebleken, dat de Russen een andere speelmethode hebben dan de overige voetballanden, waardoor ze ook de Engelschen voor groote moeilijkheden hebben gesteld.

In ons land daarentegen heeft men het spel van Engelschen geleerd; op ’t oogenblik staat weer een Engelschman aan het hoofd van de training van onze nationale ploeg. Die leert onze spelers het spel precies zóó te spelen als de Engelschen dat doen. Te Huddersfield kwamen we als leerlingen tegenover de leeraren. Alles wat onze spelers hebben laten zien, hebben ze v'an de Engelschen geleerd, zoodat ons spel voor onze tegenstanders een opengeslagen boek was. We hebben het van de Engelschen geleerde stopperspil-systeem gespeeld (?? Red.), maar onze spelers hadden het met dit systeem nog niet zoo ver igebracht als hun leeraren, zoodat ons spel de tegenpartij weinig moeilijkheden opleverde. De Engelsche trainer zal voortgaan onze spelers het Engelsche yoetbal tct in de perfectie te leeren, maar de overwinning op Engeland zal nog wel eenigen tijd op zich laten wachten, daar de Engelschen zich niet licht met hun eigen wapens zullen laten verslaan.

Hebben we onder onze oefenmeesters geen knappe koppen op voetbalgebied, die eens iets nieuws kunnen bedenken? Het behoeft niet dadeljk een geheel nieuw systeem te zijn. Als het maar eenige nieuwe trucs zjn, die de Engelschen nog niet op hun reper. toire hebben, dan zouden we daarmee misschien een Engelsche ploeg in moeilijkheden kunnen brengen. Wat de Russen kunnen, moet toch ook wel door anderen gedaan kunnen worden! Ik herinner mü een cursus van voetballelders te Rotterdam, waaraan voortreffelijke Rotterdamsche en Dordtsche deelnamen. Ik had het voorrecht leider van dien cursus te zijn en Ik kan U verzekeren, dat een belangrijk deel van het Nederlandsche voetbal-intelleci onder de cursisten was vertegenwoordigd. Daar werden allerlei tactische zetten en tegenzetten besproken. Het spel is, daar tot in de kleinste bijzonderheden uitgepluisd. Sommige spelers gingen zóó in deze voetbaltaktiek op, dat ze het de moeite en de kosten waard vonden, nog eens naar Eilthoven te komen om enkele punten met mij te bepraten. Ik heb er allerlei Engelsche handleidingen over het spel bij gehad, maar vaak kwam.on wy tot tot andere oplossingen dan die boeken aangaven.

Ik vraag me nu af, of we eigenlijk wel goed gedaan hébben om zoo

angstvallig aan de Engelsche taktiek vast te houden? Zouden het Nederlandsche spel niet een eigen Nederlandsche richting hebben kunnen geven, of zou het niet de moeite waard gewéest zijn om ook eens naar Oostenrijk of naar Italië te gaan, waar mannen als Hugo Meisl en Victor Pozzö geweldig sterke ploegen uit den grond wisten te stampen, die Engeland het vuur zeer na aan de schenen hebben gelegd. O

We hebben nu een Engelschman aan het hoofd van onze training staan. Ik heb tot voor korten tijd ge« meend, dat dit goed gezien was. Het artikel van Weenink over Rusland heeft mü echter tot nadenken ge. bracht. Ik vraag mh af, of het goed is, dat deze Engelschman ons het Engelsche spel tot in de fijnste puntjes leert, waardoor onze spelers leeren, wat de Engelschen al lang kennen. Zoo brengen we het nooit tot een overwinning op Engeland, waartoe de Russen met hun zelf gemaakt Russische spel wèl in staat bljjken te zijn. We leeren het stoppel-spil spel spelen zooals de Engelschen dat spelen, waardoor het tegenover hen vrijwel ongevaarlljk is.

Zou het niet mogelijk zijn, dat onz* I Hollandsche oefenmeesters eens de ' hoofden bij elkaar steken en overs legden, of we niet met het oude zou. > den kunnen breken en, wat tenminste – de taktick betreft, nieuwe wegen s inslaan. Ik weet, dat men op het ge« t bied van de voebaltaktiek al diep» t gaande studies heeft gemaakt, maaf 1 elke verandering in de taktiek is uit ! Engeland afkomstig en daardoor als t strijdmiddel tegen de voetballers van 1 den anderen kant van het Kanaal van 1 weinig nut. Zou Weenmk, dïe blijkens i zijn belangwekkend artikel over Russ sische voetbalrelaties beschikt, ook t niet eens wat bijzonderheden over het – Russische spel kunnen vertellen, ? waarvan dan onze spelei's een nuttig, r gebruik zouden kunnen maken?

1 Het is jammer, dat zoowel het sr-Oostenrijksche, het Hongaarsche, het 1 Italiaansche als het Spaansche voet-1 bal blijkbaar neg in de put zitten, ? anders zouden trainers uit die landen 1 onze spelers mogelijk iets nieuws 3 kunnen leeren, dat nu eens niet 3 „made in Engeland” is. Ik heb niets tegen Engelsche oefen, j meesters, n-uar wel tegen de overt hccr.sc-honcio p-.gitie van de Engelsche 1 school op voetbalgebled. Het Russische voorbeeld heeft bewezen, dal het k ook anciers kan!

o C. J. GROOTHOFr.

Een Franschtnan leidt Nederland'België

De wedstrijd Nederland—België zal worden geleid door den Franschen scheidsrechter Tibaldl; als grensrechters zullen twee Fransche scheidsrechters fungeeren, t.w. Fauquemberghe en Baes.