Groote winst en klein verlies tegen Britsch Navy-team

Wedstrijden, die eenige lichtpunten opleverden

* Zoo behooren de wedstrijden tegen het Britsche Royal Navyteam dan weer tot het verleden. Er op terugziende, kan geconstateerd worden, dat zij goed spel en spanning hebben gebracht, al zullen de zuivere spelliefhebbers toch teleurgesteld blijven over het van Engelschen kant vertoonde. Natuurlijk allereerst voor wat den wedstrijd in het Olympisch stadion betreft, maar tevens in Rotterdam, waar de Britten na een uiterste krachtsinspanning wel in de meerderheid bleven, maar voor hetzelfde geld had de uitslag andersom kunnen zijn. Zeker is, dat deze profs lang niet die bal■ en lichaamsbeheersching hebben, die ons nog zoo goed van hun collega’s, die flier vroeger op bezoek kwamen, bijligt. Anderzijds zijn dit voor de Keuze-Commissie in de eerste Plaats allerminst verloren middagen geweest. De moeilijkheden om tot de samenstelling van een nationale ploeg te karnen, zijn er zéker door verminderd. En dat is positieve winst!

Première in Olympisch Stadion

Verbazing en vreugde hebben zich. Zaterdagmiddag beurtelings op de gezichten der duizenden afgespiegeld, die in het tot aan den rand toe gevulde Olympisch Stadion te Amsterdam getuige waren van een Engelsche Voetbalcatastrofe, 2:00 formidabel van om-Vang als bij ons be;ste weten nog nimmer een Engelsche gastploeg in ons land heeft moeten mcasseeren. Verwcmdering in breeden kring bver dit historischtj voetbalfeit. Vreugde echter temeer, omdat de tegenpartij, een Bonds-Ploeg A hetgeen zoovéél wil zeggen als een officieus Ned. elftal een dermate frissche, fleurige, lustige (en meer van soortgelijke S’djectiva) voetbaldemonstratie weg gaf, dat bienigeen zich de oogen moest uitwrijven om te gelopven dat geen droomillusie bem parten speelde. Puik dat is het ware woord speelden deze A-mannen; zij kraakten het geheele Engelsche bouwwerk met tO—l, een uitslag, die zoo reeds te denken Seeft, maar die ■— en dat beteekent ook nog wat dik in die dubbele cijfers zou zijn gelopen, als alle kansen op en top waren uit-Sebuit.

Typisch genoeg waren de Engelschen individueel technisch zeker niet minder. Doch een bikomen ontbreken van alle ploegverband jbhakelde die mogelijke technische meerderbeid al onmiddellijk uit, terwijl voorts het niet ® loochenen feit, dat het bij de onzen dezen biddag wel bijzonder gesmeerd ging, de jhiers in een extra snel tempo naar boven gbbg. Zoo deed zich het opmerkelijke ver aan de doelpuntenkanonnade meegeweirkt. Die voorhoede Bergman, 2j Ijbrs, Roozen, Wilkes en Drager heeft ggb verrassend goed geweerd. Men zou bijna dat zijn de stoute bewering te lanceeren, iiiri l'lbaris alle problemen van de baan kg”' Wsl staan Roozen en de „ideale onbeeika”e middfmvoor” nog mijlen ver van acjPjher doch de Haarlemmer begint den duidelijk merkbaar in te loopen; weet, komt hij nog eens zoover als het Sevaf u voetbalcollege hem hebben wil. In elk bep' bood, met beide handen aangegre begaafd met hoogstaande de Up ®bhe kwaliteiten en in dat opzicht ook

Bondsploeg. te had zoowaar bijna zijn ouden vorm vulde den aanval goed op, die %tsia ’ de zoo juist uit het ziekenhuis Smit, nu als toeschouwer op de tri- gemist werd. Dat klinkt hard, maar Jeugd eenmaal. Want de ster, die rt hinnen de stadionmuren glansde was aoep Rijvers, in zijn geheele manier van Kick Smit; daarenboven vervlug en volkomen onbaatzuchtig. p-A.c i’asUens vijf doelpunten legde de hem grondslag. Toen iedereen zijn n een 5® gehad, nam Rijvers eindelijk gp. waar, waaruit het tiende doelwerd. Zeker, op dezen eenen jtp, ïAag men zich niet blind staren, tghiep wel bar scheef moeten Ipopen, tn dezen jongen niet een goed stuk tniuziek; schuilt.

De verdediging, waarin zoowaar Caldenhove weer pronkte, omdat Wilders te elfder ure door de Blauw Wit-leiding een „veto” was opgelegd wat trager weliswaar, deed het toch lang niet gek had het tegen den rammelenden Engelschen aanval niet bijster moeilijk. De enkele malen, dat Kraak zijn handen moest uitsteken, waren weer momenten van stijl en beheersching, waartegen geen doelman in den lande zelfs een Van Raalte niet op kan. Dat wil niet zeggen, dat hier een stuk volmaaktheid gevonden is. Integendeel, ook Kraak maakt fouten, al was het in dezen wedstrijd maar een enkele, waaruit linksbinnen Iggledon de eer kon redden. Bij het geheel stak de middenlinie maar matig af. Van Buytenen kon het treuzelen maar niet afleren, en De Vroet, die kennelijk last had van het bewuste knietje, deed het erg kalmpjes aan. Dan nog het teere punt, de spilplaats. V. d. Veen weerde zich zeker niet onverdienstelijk, doch viel evenmin door briljant spel op. Een verkeerde tactiek was zeker zijn te sterk achterblijven in de verdediging waardoor er vaak een gapende opening groeide tusschen midden- en aanvalslinie. Dat de Engelschen hiervan niet konden profiteeren duidt op eigen onmacht. Tegen de Belgen kan zoo iets echter fataal worden. Jammer was het, dat de Ajaxied in de tweede helft een knieblessure opliep, waardoor hij voorloopig tot rusten gedoemd zal zijn. Wij wenschen den sympathieken Amsterdammer van deze plaats een spoedig herstel toe. * . *

En dan nog in vogelvlucht het wedstrijd- of liever het doelpuntenverloop. Roozen opende de score door uit een corner in te koppen. Binnen een kwartier had Wilkes

de stand reeds op 3—o gebracht, terwijl Roozen vlak voor de rast een prachtig doelpunt maakte door een voorzet van Rijvers zonder pardon promt achter Spahin te jagen* Enkele minpten na de pauze tuimele Bergman bij een corner met den opspringenden Engelschen doelman in het deel, s—o. Met een prachtige pass, weer van Rijvers, maakte Roozen het halve dozijn vol, waarna Wilkes nummero zeven na fijn samenspel met den Haarlemmer, voor z’n rekening nam. Iggledon slaagde er toen in de Engelsche nul weg te werken, waarna eerst Drager het achtste doelpunt fabriceerde, een kopbal van Roozen den stand op &—1 bracht en tenslotte Rijvers de score in de dubbele cijfers voerde.

Van 10 naar 2 ... . Daar zaten we dan in Feyenoord’s badkuip en oefenden binnensmonds in het „tien-tien” roepen. En toen er 22 jongelieden binnen de krijtlijnen verschenen, waaronder 11 correcte Angelsaksers, hadden we een vaag gevoel van mededoogen met onze gasten, die daar eens eventjes vakkundig in hun blauwe Navy-hemmetjes zouden worden gezet...

Enfin, men trapte, liep en kopte en in eens stond het net achter Van Raalte strak en kondigde een sportief handgeklap in de ijle verte aan den overkant aan, dat de Marine gescoord had. Wij nog niks in de gaten, praatten opgewekt over de aardige bijkomstigheid, dat de eer dan toch gered was en maakten ons niet druk over de Hollandsche doelpunten Dat deden we in de rust ook nog niet, want tenslotte is 2—l wel niet veel, maar aangezien een wedstrijd 90 minuten duurt, konden we nog best in de astronomische cijferreeksen belanden.

Maar tot onze stomme verbazing liet de verkeerde doelman zich passeeren en daarna nog een keer. Een nerveus „Vooruit dan toch, Holland” wrong zich uit ome bijna dichtgeknepen keelen. En we dachten minder aan „tien-tién-tien” dan aan „drie-drie-drie”, omdat we de schande van een nederlaag slechts met moeite en Asperine kunnen dragen. U weet, hoe het is afgeloopen. Maar V weet misschien nog niet, dat IK niet meer kom kijken. HERMAN.

DE BONDSPLOEGEN

De beide elftallen, die tegen de Royal Navy in het veld zijn geweest, waren als volgt samengesteld:

A. d. Kraak (Stormvogels); a. Caldenhove (DWS), aanvoerder, en Van der Linden (Ajax); m. Van Buytenen (HD VS), Van der Veen (Ajax) en De Vroet (Feyenoord); v. Drager (Ajax), Wilkes (Xerxes), Roozen (Haarlem), Rijvers (NAC) en Bergman (Blauw Wit). B. d. Van Raalte (Blauw Wit); a. Wildere (Blauw Wit) en De Jong (ADO); m. v.d. Hoeven (DWS), Langelaan (HB S) en Stijger (Blauw Wit); v. Bakker (Volew.), Van der Boogert (DOS), Ryshouwer (Xerxes, Van der Gijp (Emma) en Bouwmeester (NAC).

De wedstrijd in Amsterdam werd geleid door den heer Schippers, in Rotterdam door Karei v. d. Meer.

Fraai herstel der Engelschen in

Rotterdam

Toen hetzelfde Engelsche team, dat Zaterdag in Amsterdam een voetballesje kreeg, Maandag de Feyenoord-arena ibinnenwandelde, waren er niet velen onder de tienduizenden, die het stadion bevolkten, die den heeren Britten een kans op de overwinning gaven. En toch is het tot een revanche gekomen, waartoe verschillende omstandigheden hébben samengewerkt. Allereerst was daar de aanzienlijk zwakkere Hollandsche voorhoede, die bij die van Zaterdag vergeleken, een zwak binnentrio telde, dat op het gebied van stootkracht nog heel wat tekort kwam.

Voorts hadden de Engelschen nog wat goed te maken, van wege die smadelijke dubbele-cijfersnederlaag en dat was aan hun spel te merken. Het was fel agressief en hardnekkig-volhoudend. Daarbij gaf speciaal do verdediging blijken, een mentale inspectie te hebben gehad, die zijn uitwerking niét miste. Keeper Spahin, in Amsterdam zoo onzeker, toonde nu de andere, betere zijde der medaille. Speciaal zijn uitloopen was heel goed. En dan was er natuurlijk de stopper... Aanvoerder Flewin voerde zijn opdracht met nuchtere consequentie uit en Rijshouwer werd er volkomen door lamgelegd, wat overigens ook weer niet noodig zou zijn geweest, als de jonge Rotterdammer een kundiger voetballer ware geweest. Maar behalve het 2e Hollandsche doelpunt, dat inderdaad door Rjjshouwer fraai gescoord werd, kwam hij er weinig aan te pas. Jammer was, dat zijn nevenburen v. d. Gijp en v. d. Boogert zoo weinig profiteerden van de geringe bewaking, die zfj te overwinnen hadden. Wel kwam er soms een goede pass van hun voet,, maar zelf schoten zii zoo goed als niet. Het meeste gevaar kwam dan ook van dè vleugels, waar Bouwmeester en Bakker bij tijd en wijle zeer gevaarlijk bleken., Vooral het kleine manneke uit Breda, even klein als zijn wapenbroeder Rijvers, liet heel vaak aardige en soms zeer verrassende staaltjes voetbal zien. Jam-