Een cellist in „Lawn Tennis" – een vergissing? Geenszins! De artist welke wij hierboven weergeven bij het bespelen van zijn zeer kostbare stradivarius (de laatste welke uit de handen van de meester kwam) is een goed tennisvriend van ons land, een heel goed. Hij was de begeleider, aanvoerder, van het sterke Amerikaanse dameskwartet, dat dit jaar in Noordwijk tennishistorie maakte. Hij heeft een week in onze badplaats doorgebracht, filoso-fisch en zonder beklag de zeer ongunstige weersgesteldheid van de eerste dagen van het tornooi ondergaan (de zeer weinige regen- en stormdagen van de record-zomer!): rustig en stil alles waarnemend, onopvallend, bescheiden, i i, 11- , . i i slechts met enkelen in contact komend. T17.. 1 ~ «, , . .. , . Wij hadden t voorrecht tot die enkelen te behoren. Inderdaad een voorrecht want we leerden met alleen de „tenniskant van de penningmeester van de machtige Amerikaanse L.T.B. kennen doch ook enkele andere kanten: de economische, de muzikale. De heer Russell Kingman, zo hadden miss Brough en miss Osborne ons al verteld, is een van de meest bekende cellisten (al is hij „amateur") van Amerika. En toen hij hierover, wat

stroef eerst, aan onze muzikale partner begon te vertellen, toen bleek dit waarlijk geen overdrijving. Trots is hij op zijn zeer kostbare, met veel moeite en opoffering verworven stradivarius hij was ook op dit punt niet waf wij zo vaak noemen „Amerikaans", hij verzweeg de waarde. (Maar wij zijn (och te weten gekomen dat die meer dan vijftigduizend gulden is!) Hij heeft met beroemde musici geconcerteerd, ts *'n van grote Amerikaanse muziekcentra opgetreden, in 1939 ook enkele ma^en te Parijs en is er met het Ridderschap van het Legioen van Eer onder— Wij hebben ook heel wat ovfr he Amerikaanse ten™ van hem gehoord en dit m „portefeuille bewaard o.a. over de Amerikaanse tennisjeugd, , . « vv • voor de organisatie der jonge „Uavis Q Squads’-_ ovec de opvoeding in sportiviteit We zu/fe„ er f„ Lawn Tennis binnenkori op terugkomen, De /,eer RusseU Kingman is zeer ernstig Zre/c geweest, is herstellende, hoopt zijn bezoek aan Nederland nog eens te hervatten, met een ploeg jonge Amerikanen, en hoopt ook dat eens Nederlandse spelers of speelsters in aanmerking komen om door de Amerikaanse L.T.B. uitgenodigd te worden voor Porest Hills e.a.

Foor- en nadelen van het VARIËREN

Laatst kwam ik een goede kennis van mij tegen. Die begon met: „Zeg ouwe tennis-fantast, schrijf jij eens een stukje over de variatie, waar jij zo’n liefhebber van was”. „Als je maar weet, dat ik niet op èlk gebied van variatie houd. Ik eet b.v. graag altijd in hetzelfde restaurant, wanneer ik het daar naar mijn zin heb.” „Nee, ik bedoel de tennis-variatie. Waarom was jouw spel vroeger één en al fantasie en variatie?” „De fantasie-balletjes heb ik mijzelf op het oefenbaantje inde tuin van mijn ouderlijk huis geleerd, en dat variëren was eerlijk gezegd een noodzakelijk kwaad, omdat ik nu eenmaal de basis van het spel, de drives, niet machtig was. Vóór het net achtte men mij wel een hoofdklasser, maar op de baseline voelde ik mij een tamelijk zwak tweedeklassertje. Wanneer ik tegenover een hoofdklassespeler kwam te staan, was ik in het achterveld altijd sterk in het nadeel. Die lui sloegen zulke mooie, harde drives, en als ze dan nog opliepen óók, dan kreeg ik zo’n akelig machteloos gevoel”. „En dan nam je je toevlucht tot de variatie”. „Juist. Dan moest zo vlug mogelijk de vastheid van de drives gebroken worden en moest ik zelf de netpositie veroveren.” „Hoe deed je dat dan?” „Wel, tijdens het balletje-slaan had ik al inde gaten, dat mijn tegenstander sterk was op b.v. de drives. Als we Ce

partij begonnen, bracht ik onmiddellijk de variatie in het geding. Dat kan op twee manieren sportief gebeuren: ten eerste: enige games of zelfs een hele set anders spelen, dan je inde twee volgende van plan bent te gaan doen; ten tweede: elke slag anders spelen.” „Geef eens een voorbeeldje van beide manieren”. Ik speelde eens tegen een sterk buitenlands speler met uitstekende drives, • zowel forehand als backhand. Het was een nog jong spelertje met weinig wedstrijdervaring. Van het begin af aan heb ik constant op zijn sterkste punt, de forehand, gespeeld, een hele set lang. Ik bleef daarbij op de baseline „hangen”. Zelfs als ik een schot kon lossen in zijn backhandhoek, dat een punt geworden zou zijn, dan gaf ik tóch een of ander balletje op zijn forehand. Het was mij er uitsluitend om te doen, zijn backhand een half uur uitte schakelen, en hoofdzakelijk daarop mijn aanval te richten bij het begin van de tweede set. Na een game of negen stond ik wel een set achter, maar die ander kon niet meer tennissen. Toen was het moment gekomen, waarop ik mijn normale spci begon te spelen. Ik zette onmiddellijk de net-aanval in en IK won de volgende sets makkelijk, omdat hij niet meer op dreef kon komen”. „En mot je tweede manier bedoel je dus eigenlijk, dat je van meet af aan elke slag anders slaat, zonder een bepaalde slag van je tegenpartij volkomen uitte

schakelen, zodat één rally kan bestaan uit b.v. eerst een harde drive, dan een dropshot, dan een lob, dan een slice, dan een korte crossdrive enz.” „Indeidaad, dan wordt veel kort-lang gespeeld en vaak met effect gewerkt, waardoor de ander uit zijn rhythme wordt gehaald en daardoor onvast wordt.” „Heb jij dan nooit last, dat je er uit raakt door al dat gevariëer?” „Nee, ik niet, omdat ik geen drives heb, die eruit kunnen raken!” „Maar een speler met een middelmatige aanleg, die zijn drives door veel oefening en training heeft geleerd, raakt die dan zelf niet uit zijn spel door al d:e gekke balletjes?” „Ja, dat is nu juist het grote nadeel van de variatie. Ik kan spelers met één goede, aangeleerde drive, niet adviseren te veel te gaan variëren. Laten die hun afwisseling zoeken inde spreiding HET ADRES voor aanleg van tennisbanen en levering van gem. baksteen, hekwerken, „harmonica gaas", zinken lijnen fl. 1. per meter, baanrollen enz. Alles tegen scherp concurrerende prijzen, is J.H. VAN HARSKAMP Bussummergrintweg 56 . HILVERSUM * Telefoon 6768

Een tennis- en maziek-expert: Russell Kingman

11