drives inde hoeken, het juiste dekken, het pittige-afmakende volkeren een 6-2 te kunnen produceeren. Maar Windt is een speler die nooit opgeeft, die om elke rally vecht, die een al concentratie is, die zich voor meer dan honderd procent geeft. Een speler wien het mechanische van het spel vreemd is. Rustig rhythme is hem op het veld even vreemd als op de piano waarop hij evenzeer triomfen vieren kan.. Hij negeert den veel versmaden boogbal niet. En zijn lons zijn afgemeten "juist. In de tweede set ging dit systeem uitwerken. Tot 4-4 vocht hij gelijk op. Met 4-5 leek niettemin zijn vonnis geteekend, heel zijn kernachtige couémethode ten spijt. Had Bouman toen een harde vlakke backhand langs de lijn gehad inplaats van de iets te lang-

zame slice, welke Windt kon onderscheppen. Bovendien liep hij inde val van het vertraagde tempo en de halfhooge slagen. Hij verloor de set en raakte even uit zijn spel. Hij kwam 3-5, kwam 0.40! Drie machtpoints tegen dreigden Op het eerste loste Windt, na een rally, een diepe lob tegen den riskeerend-oploopenden Bouman. Diens smash maakte de kans resoluut af. Op het tweede matchpoint wederom, nu een onverwachte lob. Bijna leek Bouman te ver hij zweefde achteruit en wederom was zijn smash doodelijk voor de kans. klagnifiek. Ten derde mak trachtte Windt tegen den aldoor pressie-oefenden Bouman met den lob te winnen. Dieper nog dan beide vorige malen. Echter al te diep: de bal ging uit Wèg drie kansen.

En hoewel er bij Windt een geknars van tanden was en een wat dies meer zij, een paar velden ver te hooien, hoewel dit zijn tegenstander wel hinderde doch niet van streek bracht, kwamen de kansen voor Windt niet meer terug. Hij verloor tegen een „koelen” Bouman game na game, de set met 5-7. Veel sneller deed Hughan het tegen Karsten. Er waren in dezen kwart-eindstrijd weer glimpen van het „oude” spel, weer tempo en vaart en goed volkeren, alles in combinatie. Slice noch vlakke slag noch dropshot baatten Karstem 6-0, 6-2. IVÏoeilijker had Den Hoed het tegen Vander Kruk. Twee spelers met levendig spel, met durf, met overmoed zelfs, elementen die grooter zijn dan de technische kwaliteiten welke die elementen gevaarlijk kunnen maken.

DE EINDSTRIJD HEEREN-ENKELSPEL. Links boven : „Service of kant 7" Hughan en T'eschmachec s loting geniet de belangstelling van Mr. Schim van der Loeff, die den eindstrijd in het Nederlandsch zal gaan leiden —en het feilloos deed. Rechts boven : Een niet bepaald perfecte smash-stand van Hughan. vooral niet wat het voetenwerk betreft, maarde bal „zat"... —1 dat het ook in het heetst van den strijd beter kan, bewijst de foto midden-onder ; voor beginners is de rackethouding interessant. Links ond°r de gesneden backhand van Tcschmacher, die vaak uitkomst bracht, maar die op den duur sterker aanvalswapen had moeten zijn om Hughan te treffen. Eender netmomenten uit de eerste set toen Tcschmacher méér zijn kansen in hef voorveld trachtte te vinden (en vaak vond, evenals Hughan) dan inde latere fasen van den strijd. (Foto: Lawn Tennis. Vreedenburgh).

5