De laatste tennisweken in DISTRSCT HAARLEM

Toegegeven: er waren prachtige dagen te genieten inde afgeloopen weken. Maar toch de aanwezigheid van de herfst is onmiskenbaar. Natte, mistige, troostelooze ochtenden, vroeg invallende duisternis -- het einde van het seizoen. Toch valt er nog wel wat te melden uit ons district. Altijd is er wel iets te doen! De hoofdschotel gedurende de laatste vier weken werd gevormd door de kampioenschappen der oefenmeesters. Elders in dit nummer wordt er meer over verteld, zoodat ik kan volstaan met te vertellen dat de organisatie zooals die door de Haarl. Lawn T.C. onder leiding van haar voorzitter den heer P. d. Graaf tot stand gekomen was, prima bleek te zijn. De oefenmeesters hebben trouwens hun dankbaarheid niet onder stoelen en banken gestoken, en bij elke passende gelegenheid heeft hun voorzitter, de heer Krone, hun gevoelens vertolkt. De tribune heeft goede diensten bewezen, speciaal op den uitgestelden eindstrijddag; de eerste zomerdag na... ja hoelang was dat geleden? Het waren wel niet allemaal volle betalers, maarde belangstelling van eigen leden en niet te vergeten die der Haarlemmsche junioren is ook niet te versmaden. S. I. R.T. Rackets staan reeds 40 jaar aan de spits! Alleenvertegenwoordiging: Fa. A. VAN TILBURG Javastraat 47 Den Haag

Wij zouden nu nog een boom kunnen opzetten over het gebodene en daarbij de publieke belangstelling voor de volgende malen in het geding brengen. Ik heb echter zoo’n vermoeden, dat van andere zijde daar wel het een en ander over gezegd zal worden. Vast staat dat als de oefenmeesters prijs stellen, om welke redenen dan ook, op publieke belangstelling, zij goed zullen moeten overwegen dat de publieke belangstelling niet uitgaat naar het spel dat zij op den eindstrijddag hebben gespeeld. Ik weet dit is gemakkelijker geschreven dan uitgevoerd, ik weet dat het niet aangaat om een speler die tracht met alle hem ten dienste staande sportieve middelen middelen een kampioenschap te verplichten zus te spelen of een ander speltype te vermijden, maar het marathontennis waarop wij „verlast” zijn inde derde set van den eindstrijd heeren-enkelspel, doodt de belangstelling en bezorgt de kijkers een afkeer van wedstrijdtennis van oefenmeesters. Ik zou niet gaarne precies willen aangeven hoe deze kwestie op te lossen is. Het voornaamste lijkt mij echter dat het bestuur van de V.O.S.N. weet dat er een moeilijke kwestie op dit punt bestaat. Zij kunnen er nu een jaar hun gedachten over laten gaan, en wij in Haarlem willen dan gaarne hier aan de Spanjaardslaan de resultaten zien van hun overleg. Ze weten dat ze hier van harte welkom zijn, en dat goed voor alles gezorgd wordt. * * * Op de laatste dag in Augustus trok een jeugdploeg van de H.L.T.C. naar Den Haag om daar een wedstrijd te spelen tegen een jeugdploeg van Park Marlot. Uiteen verslag van den voorzitter van de H.L.T.C. vernam ik „dat er onmiddellijk een prettige, gezellige en tevens pittige sportieve geest heerschte, die dan ook in vrijwel alle partijen tot uiting kwam dooreen groote dosis enthousiasme en vechtlust.” Gespannen heeft het ook, gezien het cijferverloop van den wedstrijd. Park Marlot—H.L.T.C.: 2-0, 2-2, 4-2, 4-4, 4-5, 5-5, eindstand 5-6. „Het was een prachtige propaganda voor het jeugdtennis” zoo besloot de heer de Graaf zijn verslag. * * * Afgeloopen Zondag had er onder ideale weersomstandigheden een clubwedstrijd plaats tusschen T.C.G. en T.C.H. 18 partijen werden er ver-

speeld en de ploegen waren zoodanig opgesteld, dat een maximum aan gelijkwaardigheid (op papier dan altijd) verkregen werd. T.C.H. won met 11-7, maar zooals zoo vaak: de eindcijfers alleen zeggen niets. Het heeft gespannen, wat alleen al blijkt, wanneer ik vertel dat de 4 door T.C.H. gewonnen heerenenkelspelen alle „drie-setters” waren. Aanstaanden Zondag gaat een toerclub bestaande uit leden van „Westrust" en T.C.H. en luisterende naar den naam van ~De Papegaaien” naar Hilversum om daar een team van de Hilversumsche Lawn Tennis Club, luisterende naar den naam „De Erfgooiers” te bestrijden. Vrij van tornooizorgen spelen daar voorzitter Versluis en secretaris Nagel hun beste spel, trouw terzijde gestaan door hun resp. echtegenooten. Maar het gaat dan ook om een knaap vaneen zilveren beker! En dat is dan ht einde... Wel spelen de enthousiastelingen nog tot in November door (het weer zij hen genadig!), maar „het” seizoen is voorbij. Weer één inde lange reeks... D. N. Inden eindstrijd van het enkelspel tusschen Waasdorp en J. de Mos was de stand 6-3, 6-4, 4-2, 15-15. Toen veranderde de Mos van taktiek. Hij liet zijn aanvallend spel varen, en deed niets anders dan den bal terugspelen, wel nog zoo moeilijk mogelijk, d.w.z. hoogopspringende hooghallen op Waasdorp’s backhand, maar zonder eenig risico. Waasdorp schuwde dat vastheidsspelletje niet. Hij prikte mee. Het was direct meenens. Die game werd door de Mos gewonnen: 30.15, 30.30, 40.30 game. Dat zijn dus na 15-15 goed geteld 4 punten. Om deze vier punten bij elkaar te garen hadden de heeren 21 minuten noodig. Elke rally kwam boven de 150 slagen uit. Maar deze spel-uitrekking was nog niet ten einde. Inde volgende game ging dit spelletje dóór. Allersaaist en vervelendst. Alleen voor de statistici om aan te zien en mee te tellen De langste rally duurde 6 a 7 minuten. Onder de 100 slagen kwam men nooit Het record zoowel door den scheidsrechter als schrijver dezes gecontroleerd bedroeg 211 slagen .... De set werd met 8-6 gewonnen, door de Mos. De 8 games vanaf 4-2 van Waasdorp hadden ongeveer anderhalf uur gevergd. Van de paar honderd toeschouwers op de tribune waren er nog een veertig over INTERIM.

12