den kon reeds spurten terwijl Lacoste ging slaan. Hij deed er twee op kritieke momenten te niet. Hij won de set met 7-5 ! Hij verdiende het want Lacoste mocht hinder gehad hebben van kramp, deze was voor een groot deel het gevolg van het onverdroten, taaie vechten en manoeuvreeren van den langen Amerikaan. Het was een van de consequenties van den aard van den strijd! Inde rust van tien minuten hergaf een deskundige massage Lacoste, zooals inde vierde set bleek, al zijn activiteit. Hij speelde ondanks den achterstand van één set tegen twee, met onmiskenbaar zelfvertrouwen. Hij behandelde de services van Tilden met rustig gemak, richtte zijn slagen minder naar de hoeken, méér recht op Tilden, wisselde de lengte af, verwierf het initiatief, miste bijna niets, ook niet zijn uitvals-slagen, won de set met 6-3 en gaf daarmee Tilden’s vertrouwen een lichten deuk. Een ovatie begroette dezen gelijkmaker, een ovatie welke zelfs voor den zoo beheerschten Lacoste een stimulans beteekend móet hebben. Toen kwam de vijfde set met zijn wisselend beloop! Reeds in het begin bleek dat beide spelers de inspanning van de vorige sets ondergingen. Herhaaldelijk goot Tilden, bij het wisselen van helft, water over zijn hoofd. Tot 4-4 was het gelijk-op met de service. Curieus was wel dat Lacoste die gemakkelijker won dan Tilden. Na 4-4 triomfeerde opeens, tot tweemaal toe, de prachtige backhand van Lacoste, langs de lijn: 5-4. Tilden antwoordde met een oproep van al zijn servicereserves. Hij won een game waarin drie service-aces daverden, op love ! Doch Lacoste handhaafde zich. Taai verdedigend en zelden tot aanval komend, op zijn service: 7-6, 8-7. Na 8-8 was er even een falen: twee doodgewone missers... Een capitulatie? Het leek zoo toen Tilden, op 9-8 plus zijn

service, tweemaal matchpoint kreeg. Vlak bij de revanche! Op het eerste suisde de echte cannonnbal van zijn racket... de bal ging een half decimetertje naast de midden-service lijn ! Lacoste’s goede geest waakte over hem: op het tweede matchpoint raakte hij den bal niet zóó als hij wellicht bedoeld had, doch de vaart was nu zoo gering dat Tilden den bal niet bereikte. Lacoste won de game; 9-9! Een zenuwsloopend gevecht. Na drie deuces maakt Lacoste 10-9. Tilden opende de volgende game met een enorme service. Lacoste weerstond de volgende, haalde Tilden naar voren, passeerde. Nóg eens. Kwam op matchpoint. Tilden eerst matchpoint was fault. De tweede was snel Fault” schalde door de lucht, uit den mond van Cochet die de service-lijn te bewaken had. Perplex stond Tilden... Verrassing ook bij Lacoste. Twijfel vibreerde onmiskenbaar inde nog gespannen atmosfeer, Een kort moment slechts. Toen ging Tilden in sukkeldraf naar ’t net en feliciteerde Lacoste. Onder een enorme ovatie... De groote verdienste van Lacoste was , dat hij won vaneen Tilden die in dezen wedstrijd zijn Amerikaanschen vorm meer benaderde dan ooit te voren. In Europa, zoo schreven destijds zoowel de Amerikaansche tennispublicisten die naar Wimbledon kwamen als wijlen Wallis Meyers die Tilden ook in Amerika zag, heeft Tilden, hoe sterk hij soms ook speelde, nimmer dien grootschen vorm getoond als in zijn beste Amerikaansche wedstrijden, tegen Johnston, tegen de Australiërs, tegen de Franschen. Hij serveerde niet met die doorloopende pressie zooals hij dat op het Amerikaansche gras wel deed, doch er was geen enkel „zwak” punt in zijn spel. Zijn uithoudingsvermogen was even groot als in zijn eigen klimaat, zijn capaciteiten om zich uit moeilijke, posities te redden met een „groot schot” toonde hij meer dan eens.

Eén nadeel ondervond hij ineen paar kritieke stadia: hij werd drie maal gestraft met – footfault. Een zoo groote zeldzaamheid dat hij er nauwelijks aan gelooven kon. Hoofdzaak was dat hij in Lacoste een tegenstander tegenover zich had die meer dan tien jaar jonger was. Die bovendien de eigenschappen toonde te bezitten om het spel van Tilden minder gevaarlijk te doen worden, om de „angels" er uitte halen. Niet dat hij hierdoor wón —1 de zege hing aan één slag: de cannonn-ball-service die bij 9-8 op Tilden’s matchpoint juist uit ging. Maar hij toonde zich de gelijke en hij bleek de speler die inde kritieke stadia zijn beste spel speelde. Juist hierom streden hier twee kampioenen een historischen strijd. KAMPIOENSCHAPPEN VAN ITALIË. De Italiaansche kampioenschappen zijn, evenals andere jaren, voor de laatste vier ineen halve competitie gespeeld. Deze laatste vier waren: Cucelli, Canepele, Rado en Scotti die in deze volgorde eindigden. Cucelli won alle drie partijen. Inde laatste won hij van Rado 6-1, 9-7, 6-4. Canepele won van Scotti 3-6, 6-4, 7-5, 7-5. Bij de dames was er, wat bij een halve competitie altijd mogelijk is, een gelijke eindstand tusschen twee speelsters; voor de eerste plaats dus geen beslissing. Gelijk eindigden mevr. Bossi-Ullstein (de vroegere Duitsche) en mevr. Quintavalle. Nummer 3 werd mej. San Donnino, die o.a. van mevr. Bossi met 2-6, 6-3, 6-4 klop kreeg en no. 4 mej. Alliate (een voor ons onbekende speelster), die van mevrouw Quintavalle verloor 6-4, 10-8, 6-4. Inden eindstrijd gemengd dubbelspel groote cijfers; mej. Alliate en Del Bello sloegen mej. Tonolle—Romanoni 4-6, 10-8, 10-8.

Aanleg van Draineerende r ROODE GEMALEN BAKSTEENBANEN Geeft Uw bestaande banen een nieuwe toplaag van o*iv' flßETKOOT"topspecie; zij worden dan weer stroef, veer- o,, krachtig, mooi rood en . . , eischen minder onderhoud! \o* k Vraagt inlichtingen en begrooüng. i

10