WINTERTENNIS TE AMERSFOORT
• Militaire en burgerlijke wapenschouw • Meer schermutselingen dan veldslagen
Midden inde sneeuw- en ijs- en vorst-woestenijen van dezen winter, op den zesden en zevenden of achtsten ijs-Zondag, bijna beu van het schaatsenrijden dat eigenlijk geen rijden meer was, is opeens tennis opgedoken! De artist Wiegers (artist inde kunstzinnige beteekenis van het woord) heeft zich als een organisator ontpopt met evenveel werkelijkheidszin als hij fantasie in zijn kunst heeft. Hij heeft zich niet laten afleiden door vorstberichten van ~-20° C.”, hij heeft zich niet laten weerhouden door de mogelijkheden vaneen gansch bevroren water-Holland, hij is alleen opgeschrikt door een antwoord van het tennis-bondsbureau, waarin hem medegedeeld werd (zooals later bleek wegens een vergissing doch dit wist die arme zwoegende Wiegers niet...) dat het bestuur van den K.N.L.T.B. het nut van ontmoetingen als deze tusschen militaire- en burger-spelers (ineen van de kranten stond waarlijk: burgerlijke...) niet inzag, doch ondertusschen wel te kennen gaf dat een eventueel batig saldo afgedragen moest worden aan het landelijk comité van O, en O. en niet aan het plaatselijk. En juist hiervoor had Wiegers zich alle moeite getroost! Intusschen, het is alles op zijn poot-
jes terecht gekomen. De zes dragers van de zwarte tulp (hu, wat een luguber zinnetje) die deel uitmaakten van de twee ploegen misten hun uitwerking, qua tennis dan, op het Amersfoortsche publiek niet. Er waren een paar honderd toeschouwers inde gemetamorfoseerde markthal, die wel niet bepaald ideaal bleek voor tennis, doch met wat aanpassing, wat filosofie en vooral met wat humor toch wel te spelen was. En het pleit zeker voor de sportiviteit van al de spelers dat zij, zelfs zonder voorafgaande afspraak, instinctief, nalietèn om scherpe crossdrives te spelen, wetend dat dit voor een tegenstander een absoluut onhaalbare bal zou zijn, vooral omdat geen van hen de Borotra-allures heeft om met een sprongetje en een beminnelijk lachje op een of anderen schoot, gewoonlijk die vaneen charmante jonge dame, neer te komen. De vloer was cement het merkwaardige was dat geen van de spelers er over klaagde. Laat ze eens buiten een wedstrijd op een cementen baan moeten spelen! Zelfs tweede en derde klassers maken daar tegenwoordig bezwaar tegen. Dat deze vloer invloed had op het spel van de spelers ligt voor de hand. Toch hoorden we geen bepaalde klacht. Voor Hughan en Van Swol was de handicap wellicht het grootst, niettemin pasten zij zich aan. Toch, voor een deel was het minder sterke spel van Hughan o.i. aan den trager sprong van den bal te danken. De „timing" liet te wenschen over, waarschijnlijk omdat hij doorloopend den bal zeer vroeg trachtte te nemen. En dan is de „kijk" korter, bovendien is bij een anderen spropg het automatischraken lichtelijk ontregeld. Alzoo bleek van Swol lang dien tegenstand tegenover zich te krijgen dien hij op de R.A.I. te bestrijden had en dien hij niet breken kon. Hij kwam inde eerste set spoedig op 4-0. Hij speelde behoedzaam, niet alleen wat zijn slagen betreft doch ook wat het speuren naar spelverbetering bij Hughan aangaat. De forehand van Hughan was zonder gevaar, van zijn backhand kwamen zelden passings die punten gaven. Daarentegen verraste Van Swol met een vastheid inden backhandhoek welke soms tot offensieve scherpte rees. Niet zonder trots vertelde coach Gourovich ons dat hij van Swol getraind
had op een korter zwaai van den backhand. Hetgeen zijn gevaren inhoudt -—' doch dat dezen middag niet zonder succes bleek te zijn. Zonder ernstig bedreigd geweest te zijn won Van Swol de eerste set met 6-2. Voor hem is echter de tweede set, en in best-of-five de derde gevaarlijk! Zoo ook nu. Tegen een geleidelijk beter op dreef komenden Hughan die nu ook zijn services handhaafde, bleef hij één game achter, brak echter na 2-2 door den service wan zijn partnertegenstander heen, kwam op 3-2 en leek zeker van 4-2. Op dit moment vond Hughan zijn beste timing: op de harde services van Van Swol gaf hij tot tweemaal toe returns welke direct scoorden. En hij sloeg zich door de service van Van Swol heen, alzoo de 2-4 voorkomend en de 3-j forceerend! Doch van Swol nam zijn revanche op vrijwel gelijke wijze. Oo1 bij hem goede returns, laag en vlal . dank zij een te sterk doorgevoerde richting op zijn forehand! Hij won de game, kwam 4- Om echter na een interessant gevecht, waarin het volleeren aan weerszijden een grooter aandeel ging nemen, op 4-5 te belanden. Hughan had nu zijn spel heel wat opgevoerd, was doorloopend gevaarlijk aan het net. Tenzij van Swol met uiterste scherpte wist te passeeren. Het lukte hem inde volgende game: de gelijkmaker kwam. 5- En daarna kwam er evenveel reactie bij Hughan, vooral in het netspel dat een te korte forehand opvolgde, als een verbetering bij van Swol. Hoewel men juist nu wat meer aanval bij den langen D.D.V.’er had verwacht, bleek toch de afwachtingstactiek, met rustig , doch vast spel, uitermate geschikt om Hughan tenslotte te doen missen. Met 7-5 voorkwam Van Swol een derde set die wellicht bedenkelijk had kunnen worden. De beide andere mkelspelen (wegens tijdnood verviel t reen, dat van Teschmacher tegen v.d. Graaff) zijn niet tot een hoog peil gerezen. Het was verwonderlijk zooveel de Brauw er, na de eerste set tegen Leembruggen, van maakte, gezien het totale gemis aan oefening en het spelen met een andermans racket. Toen de groundstrokes inde tweede set een tijdelijke bevlieging kregen, kwamen er heel wat aces los. Zooveel dat zij een set opleverden. En had deze bevlieging
MI LI TAI REN—BURGERS. Van Swol inden strijd om de netpositie.
4