OM DEN KONING GUSTAAF BEKER DENEMARKEN-FRANKRUK 3-2!

De Fransche tennispers heeft na den wedstrijd van de Franschen tegen onze ploeg te Scheveningen, waarin zij op het randje van de nederlaag schenen te komen, moord en brand geschreeuwd over de nonchalance van de bondsleiding die niet alleen het recht van de Franschen om op eigen terrein te spelen ineen verlangen naar winst aan Nederland overdeed doch bovendien de spelers te laat en met te weinig voorbereiding naar Scheveningen zond. Inde bondsleiding zelf was men evenzeer geschrokken toch is het gebleken, dat zij niet veel nut uit de Scheveningsche les geput heeft. Immers, inden eersten wedstrijd om den Koning Gustaaf-beker, den wedstrijd tusschen Denemarken en Frankrijk, is precies de zelfde fout gemaakt. De Fransche ploeg kwam één dag voor het begin van den wedstrijd aan, na een reis vol oponthoud en met stevige vertraging. De spelers hadden rust noodig voordat zij konden gaan oefenen. Bovendien bleken zij, al riepen zij het niet van de daken, overtuigd dat zij toch wel winnen zouden. Een overtuiging die onwillekeurig in het spel lag en die evenzeer tot lichte onderschatting leidde als dat ongetwijfeld in Scheveningen ook het geval geweest is. Wat de Franschen er toe gebracht heeft om Boussus op te stellen, een speler die op hout zelden zijn beste spel speelt en van wien men nooit zeker is, valt moeilijk te beoordeelen. Zijn nederlaag op den eersten dag tegen Plougman was de groote verrassing eenerzijds, teleurstelling anderzijds en de grondslag voor de uiteindelijke nederlaag. Temeer daar een tweede nederlaag van de Franschen volgde en wel van Borotra tegen Jacobsen. De nederlaag van Boussus tegen Plougman was voornamelijk te wijten aan het onvoldoende netspel van den Franschen speler. De Deen, een ietwat eenzijdig baseliner, passeerde hem keer op keer. De sinistere bleeke kop van Boussus werd na elke set nog meer sinister. Neen, niet bepaald een speler die den indruk geeft het spel voor zijn genoegen te spelen. Het leek soms wel of de verdiepte baan inde mooie ha) een tennis-bagno voor hem was ! Op den laatsten dag, tegen den sterken Anker Jacobsen die Borotra geslagen had, speelde hij veel en veel beter. Althans bij vlagen. Hij kon echter zijn spel niet tot een gelijkmatige hoogte opvoeren en het waarlijk enorme volleeren van den populairen Deen gaf

DE KERN VAN DE DUITSCHE PLOEG 1939. Menzei. is van Tsjech Duitscher geworden en evenals Mefaxa een welkome aanwinst voor de ploeg van den Davis beker en voor die van den Koning Gustaaf beker. Henkel heeft in zijn militairen dienst geregeld kannen oefenen. Naar de prestaties van beide, plus Metaxa, is de internationale tenniswereld benieuwd.

inde kritieke oogenblikken den doorslag. En er waren kritieke oogenblikken genoeg. Vooral inde derde set. De Deen had de eerste gewonnen met B—6, de tweede verloren met 4—6, kwam 3—5 en later 5—6 achter inde derde. Wist echter te winnen omdat hij agressiever was en daarbij ook wel wat meer veine had. Na drie set-points voor Boussus ging de set tenslotte met 7—9 voor hem verloren en dat bleek ook den wedstrijd te beslissen, want inde vierde speelde Boussus te veel als de speler die het ophalen vaneen achterstand van één set tegen twee. een te groote taak voor zich vindt. Borotra heeft het evenmin kunnen bolwerken tegen Jacobsen. Een uitermate snelle en interessante partij, met veel aanval, veel volleeren, veel lobs en smashes. De drive was hier geen hoofdzaak, geen doel doch middel om den net-aanval te kunnen inzetten en doorvoeren. Het leek of Borotra, hoe snel hij ook vaak was, toch iets achterstond bij zijn zooveel jongeren tegenstander : 41 jaren tegen 27 jaren...! Dat telt! Had echter de befaamde backhand-slice van Borotra, die zoo gevaarlijk langs de lijn gesneden kan worden, meer succes gehad, dan zou de Fransche speler een mooie kans gehad hebben. Het was het falen van deze inde derde set waardoor deze set verloren ging. En al ver-

wachtte men een groote opveering van den Franschen speler, deze was niet voldoende om een zeer energieken Jacobsen te doen capituleeren. Het dubbelspel was van begin tot eind voor de Franschen Borotra en Bolelli. Wel leek het inde derde set alsof de Denen dezen zouden gaan winnen, doch de Franschen wisten na 20 games te winnen. Al met al een leelijke tegenvaller voor de Franschen. Het zal immers een heel verschil inde belangstelling uitmaken dat inde finale welke op 3—5 Februari in Parijs gespeeld wordt, geen Fransche spelers het centrecourt van het stadion Coubertin zullen betreden, doch Denen en waarschijnlijk Duitschers ! Want dat deze, met Menzei en Henkel, tegen de Zweden die zonder Schroeder uitkomen, de beste kansen hebben, kan men wel aannemen. Tenzij hier een zelfde verrassing zou plaats vinden als te Kopenhagen met de Franschen ! De uitslagen van Denemarken—Frankrijk waren : Jacobsen slaat Borotra B—6 5—7 6—4 7—5, slaat Boussus B—6 4—6 9—7 6—fs; Plougman slaat Boussus 6—4 4—6 6—4 B—6, verliest varr Borotra 5—7 3—6 2—6. Jacobsen en Koerner verliezen van Borotra en Bolelli 2—6 2—6 9—ll.

4