LAWN TENNIS

hierin zag men waarlijk Crawford ten opzichte van zichzelf, ten opzichte van Merlin, ten opzichte van het publiek capituleeren : 4—5; 6—4, 6—4, 6—2 voor Merlin ! Dapper en gedurfd had de Fransche speler zeker gespeeld ! Echter hoe zakten de Fransche illusies den tweeden dag ! Want voor een Zondagspubliek van 12.000 toeschouwers (voor het-eerst waren de tribunes weer heelemaal gevuld) verloren Borotra en Brugnon van Crawford en Quist, nadat zij een achterstand van twee sets genivelleerd hadden. Het verliezen van de services bleek beslissend inde eerste en inde tweede set. Borotra verloor de zijne inde vierde game van den eersten set (van I—2,1—2, I—3)1—3) en meteen waren de Australiërs (bij wie Crawford keurig werk deed) op441. Inde tweede set was het Brugnon die reeds inde eerste game zijn service verloor, voornamelijk doordat Quist dicht op de service-lijn ging staan en de top spin-service direct na den op sprong terug joeg, bijna alshalfvolley en daarmee den oploopenden Brugnon tracteerde. Inde derde set doet zich het merkwaardige voor dat aan beide zijden de services verloren gaan tot 5—6 toe ! Eerst toen kon Brugnon de zijne winnen en dat gaf althans één set voor de Franschen. Na de rust bleek Crawford minder goed op dreef te zijn en daar Quist schitterend speelde, richtten Borotra en Brugnon alle aanvallen op hem. Met succes. Bij 5—3 hebben de Franschen twee setpoints en de overdrevenheid van Borotra doet ze beiden te niet gaan ! Bij 5—4 hebben zij er achtereenvolgens vier. Drie er van mist Borotra weer. . . . Doch ten slotte maakt hij met een schitterende smash, onder oorverdoovend applaus en gejuich, gelijk. Zoo is het nu eenmaal bij hem : zijn fouten maakt hij telkens weer goed met iets bijzonders ! Inde vijfde set leidt Australië, op de services winnend, met 2—l. En dan voelen zij, wanneer Borotra zijn services niet al te moeilijk speelt (vermoeidheid ?) hun kans ! Quist vooral is schitterend aan het net, Crawford manoeuvreert uitnemend en op 30 winnen zij deze zéér belangrijke game :331. Zij komen op 5—2, waarna Borotra nog eenmaal uitstekend speelt, doch dan maakt Quist een schitterend slot: op love, met drie service-aces, slaat de jeugd de veteranen. Dat was dus 2—l voor de Australiërs, maar dat beteekende nog lang de zege niet. En toen op den derden dag Boussus met twee sets tegen één leidde tegen Crawford, toen kwam er nieuwe hoop bij de Franschen. De Fransche speler had van de langzame start van Crawford gebruik gemaakt om de eerste set door sterk aanvallend spel te forceeren : 6—2. Echter scheen dit den Australiër zoodanig attent te maken dat hij, ook voelend dat een nederlaag allergevaarlijkst voor zijn ploeg kon zijn, zich opwerkte tot zijn beste spel. Prachtig beheerschte hij het veld. Zijn overwicht was zoo sprekend (6—2) dat het leek of hij regelrecht zou gaan winnen. Echter, aangespoord door Lacoste om toch vooral aan te vallen, aan te vallen, steeds naar voren gaand en vooral op backhandfraaivolleerend, wint Boussus de derde set metó—4. Een set waarin de manifestaties van het publiek uitermate hinderlijk waren, voor beide spelers! Wie bijgeloovig was, zou gemeend hebben dat de straf er voor niet uitbleef, want inde vierde set, toen het 3—2 voor Boussus stond en 40.0 (nog wel op de service van Crawford) toen werd hij dooreen luidruchtig protest van zijn eigen publiek (nb. om zijnentwille !) zoo van streek gebracht, dat hij die game verloor en geen enkele game meer maakte ! Alzoo331 voor Australië, alzoo de overwinning. En toen een merkwaardig slot. Want McGrath leverde alleen inde eerste set een werkelijken strijd tegen Merlin. Hij won die set met 6—4. Dat scheen hem voldoende. Hij liet zich bespelen, liet zich slaan : 6—1, 6—3, 6—o. Hij verborg het niet eens. Met het gevolg dat het publiek hem hoonde, uitfloot. Hij had wellicht geen gelijk wellicht schrijven we, want wanneer het juist is wat insiders eenige dagen na den wedstrijd gemeld hebben, nl. dat McGrath geen lust had om zich voor zulk een publiek in te spannen (de wedstrijd was immers voor geen der beide spelers, voor geen der ploegen van bepaalde beteekenis), dan zou men het in deze omstandigheden kunnen begrijpen en vergeven. Te Milaan, hij Italië—Tsecho Slowakije was het minstens even erg. Bezoekende ploegen uit andere landen weten dat het er luidruchtig toe kan gaan, dat er een dwaas chauvinisme bestaat. De Tsechen hebben er in 1928 hun nederlaag aan toegeschreven, de Australiërs hebben gezegd : nooit meer

naar Milaan, de Japanners waren er een week beduusd van bij den nu gehouden wedstrijd schijnt alles, volgens de berichten (en nog wel in Duitsche bladen), overtroffen te zijn. Geroep, gehuil, gefluit, gehoon van spelers en scheidsrechter zonder dat de wedstrijdleider een enkele maal ingreep. Het eigenaardige is dat een speler als De Stefani, in andere landen gerespecteerd, hoog geëerd zelfs, niet populair is! Eigenaardig is het eigenlijk ook weer niet: hij is te „netjes”, te sportief voor zijn publiek. Men ziet er liever Rado, Palmieri, Quintavalle ! Op den eersten dag bleek de Italiaan wel niet inden vorm waarmee hij te Parijs Perry geslagen had, doch hij was een veel meer ervaren, veel constanter speler dan de jonge Hecht. In vier sets won de Italiaan vrijwel onbedreigd. Het publiek hield zich er rustig onder, het overwicht van Italië als iets prettigs voelend. Inden tweeden wedstrijd werd het anders. Menzei bleek niet de minste moeite te hebben met Rado, hij won de eerste set met 6—i, de tweede metö—2, daar het gesneden spel niet het minste gevaar inhield. Doch toen het inde derde 5—3 stond werd liet publiek roerig. De eerste winningstroke voor Menzei werd weggescheidsrechterd. Menzei verloor de game. Er kwamen protesten van het publiek tegen correcte uitspraken. Bovendien schudde Rado bij meer dan een beslissing tegen hem het hoofd . . . . ! Gebrul van „Rado, Rado” hield minutenlang aan toen de Italiaan op 6—5 kwam. Doch de geprikkelde Menzei speelde zoo verwoed, dat hij de set met B—68—6 won. In het dubbelspel was het rumoer direct al in gang en Marsalek, die met Menzei het dubbelspel speelde, raakte in de' eerste set volkomen van streek door het dansende en opgewonden publiek van den tweeden rang. Met B—6,8—6, I—o1—o leidden Taronien Quintavalle, doch het was Menzei die de leiding aan zijn combinatie wist te geven en ten slotte wonnen De Tsechen met 6—B, 6—3, 6—o, 6-4- . . ... Op den derden dag zou De Stefani wellicht korter dan m vijf sets van Menzei gewonnen hebben, wanneer hij niet méér gehinderd geworden was door de verkeerde beslissingen (in het voordeel van Italië) dan zijn tegenstander ! Alleen inde eerste set was Menzei sterker. En veel ook. Onweerstaanbaar was de aanval van den Tsech : 6—o. Doch hij had te veel gevergd inde moordende hitte. Dat wil zeggen, hij leidde met 3—l, 40.15, kreeg twee dubieuze beslissingen tegen zich die Stefani zelfs niet wenschte te aanvaarden, doch wel moest, onderging toen een moreele en physieke reactie, verloor de set met 5—7- De derde won Stefani, prachtig op dreef nu, met 6—2, de vierde verloor hij met 5 7> doch inde vijfde was hij de minst vermoeide speler, winnend met 6—3- De stand was nu 2—2 en alles kwam op de beide jonge spelers Hecht en Rado neer. Hecht had het consigne gekregen onder alles rustig, vooral rustig, ja immuun te blijven. Hij speelde inderdaad rustig ook, hetgeen wel bleek uit de juiste afwisseling welke hij bracht in drives en dropshots. Het was hiermee dat hij Rado’s spel remde en temde en dat hij de beslissing, onder veel tumult, met 6—2, B—6,8—6, 6—2 won. De eindstrijd van de Europeesche zone wordt van11153—15 Juli te Praag gespeeld tusschen Tsecho Slowakije en Australië. Ook het Tsechische publiek is niet bepaald lankmoedig .... De resultaten der halve eindstrijden waren : Australië—Frankrijk332 (16, 17 en 18 Juni te Parijs) Eerste dag (1—1) : McGrath slaat Boussus 6—3, o—6, 6—B, 6;—2, 6—2 ; Crawford verliest van Merlin 6—4, 4—6, 4—6, 2—6. Tweede dag (2—1) : Crawford en Quist slaan Borotra en Brugnon ; 6—3, 6—4, 5—7, 4—6, 6—3. Voor iederen smaak m\) een bloem M RINGERS’ CHOCOLADE WW BLOEMEN rij Voorheen 45 cent | _ Thans 35

237