LAWN TENNIS

DE COMING MAN” VAN AMERIKA? – Op Lester Stoeffen, den langen speler, die verleden jaar in Noordwijk in exhibitie-partijen speelde, is de hoop van Amerika gevestigd. Met Shields, Wood, Allison en Lott vormt hij de ploeg voor den Davis Cup, die op 14, IS en 16 Mei tegen Canada speelt. DE TENNISARM door C. M. M. Constandse, (Tennisleeraar, Gedipl. Masseur). Beter voorkomen dan genezen. De tennisarm' is het gevolg van fouten inde techniek. Met belangstelling las ik het beroep van den redacteur op de lezers van Lawn Tennis met betrekking tot het verschijnsel „Tennisarm”. Ik beschouw dit beroep dan ook als een vriendelijke uitnoodigmg, om dit onderwerp nog eens voor de lezers van L.T. te behandelen, daar ik hiervan een speciale studie gemaakt heb. Reeds in het jaar 1929 verscheen in L.T. No. 1 een artikel van mijn hand, getiteld „Tennis en Massage”. Misschien had dit meerde aandacht getrokken als er gestaan zou hebben „Tennisarm en Massage”. Maar wij leven snel, een oogenblik heeft zooiets onze aandacht, maar dan weer verder in het jachtige leven. trouwe lezers, die de jaargangen van L.T. bewaren (en ik zou u allen aanraden dit te doen, want er is haast geen onder-, deel van het groote en zich nog steeds uitbreidende tennisgebied of het is of wordt onder de bekwame redactie van den heer Vreedenburgh in L.T. behandeld), kunnen onderstaande bijzonderheden daarin volledig terugvinden. Voor hen, die L.T. No. 1 van 1929 niet meer hebben, wil ik nog even herhalen wat ik reeds geschreven heb. De tweede vrij veel voorkomende aandoening is de „Tennisarm’ . Dit is een verschijnsel van geheel anderen aard en ontstaat meestal langzaam. De oorzaak is hier een overinspanning van die spieren, die veel gebruikt worden bij de hanteering van het racket of zeldzamer een zwakke aanleg van diezelfde spieren. Deze aandoening kan een ernstig karakter aannemen, zoo zelfs dat de getroffene bij al zijn bezigheden (schrijven, eten, etc.) er hinder van ondervindt. Nu zijn er meerdere oorzaken, die tot Ihet ontstaan van den tennisarm kunnen leiden. Een daarvan is een verkeerde

greep van het racket. De z.g. „Engelsche” greep geeft daar eerder aanleiding toe dan de „Amerikaansche” (Western Grip). Vooral spelers, die het racket bij de „Drive”, zoowel foreals backhand, voortdurend boven den pols houden (het racket ■ maakt een hoek met den onderarm) zullen spoedig dooreen tennisarm geplaagd worden. Doch welke greep ook gebruikt wordt, als de tennisser voor gewoonte heeft geen uitzwaai te maken, doch op de helft van lederen slag de beweging remt, zal de kans dat men een tennisarm krijgt belangrijk stijgen. Evenwel kan dit euvel plotseling ontstaan en wel op de volgende wijze. B.v. na eenleelijken misser, voornamelijk een „smash”. De beweging is krachtig ingezet, doch na het missen van den bal wordt de zwaai van het racket reflectorisch geremd. De spieren, die hiervoor noodig zijn, spannen zich onverwachts aan en stuiten met een ruk het zich snel bewegende racket. Hierdoor kan een plotselinge heftige pijn aan den elleboog ontstaan op die plaatsen, waar genoemde spieren hun oorsprong hebben. De Engelschen en Amerikanen spreken dan ook van „Tenniselbow”. Het gevaar van den tennisarm is niet denkbeeldig. Verscheidene spelers met aanleg en toekomst zijn door dit ongemak getroffen en werden voor langen tijd of voor goed geëlimineerd. Nu bestaan er 2 theorieën over het ontstaan van den tennisarm, zooals u uit het voorgaande reeds gedeeltelijk hebt kunnen opmerken. Het tennisspel eischt naast uithoudingsvermogen spierkracht, groote snelheid, juistheid van bewegen en een goed evenwichtsgevoel, vooral een fijne coördinatie. Volgens de eerste theorie zou de tennisarm berusten op zenuwvermoeidheid. Spier- en zenuwvermoeidheid nu gaan meestal samen of de laatste is een gevolg van de eerste. De zenuwvermoeidheid kan indirect ontstaan door spiervermoeidheid, in hoofdzaak, doordat de afbraakproducten van de vermoeienis niet voldoende afgevoerd worden. Symptomen zijn : zwaar gevoel inden arm, iedere slag kost groote inspanning, de arm zelf is pijnlijk bij bewegen en druk. Wordt hier tijdig ingegrepen, dan kan een juist toegepaste massage oogenblikkelijk verbetering en genezing brengen, doch ook hier ware het beter te voorkomen. Volgens de tweede theorie zou de oorzaak liggen in dentegrooten trek van de spieren aan het bot op de plaatsen van oorsprong en insertie. Ten gevolge dus van missers, rukkende slagen e.d. als reeds boven omschreven. Meestal hebben factoren uit beide theorieën ingewerkt. Nog te weinig wordt er door tennisleeraren en -instructeurs op gewezen, dat alle bewegingen in het spel moeten vloeien en rukkende bewegingen uit den booze zijn. Ziehier eender voornaamste redenen.

Oefening is een voorname factor bij de poging van den tennisser om zijn spel op hoog er peil te brengen. Urenlang moet soms geoefend worden om een bepaald onderdeel onder de knie te krijgen. Dit kan evenwel leiden tot de genoemde spieren zenuwvermoeidheid. Doch is de massage een onderdeel van het trainingsprogramma, dan zal in normale gevallen het gevaar voor het ontstaan van een tennisarm als geweken beschouwd kunnen worden. Bovendien zullen de verlangde resultaten spoediger verkregen worden. De veel gebruikte spieren worden sterker, zij passen zich aan bij de functie, die van hen gevraagd wordt. In mijn lezing van 19 Nov. 1933 voor leden van het Genootschap voor Heilgymnastiek en Massage kring Haarlem bracht ik nog het volgende naar voren. Gaan wij eerst eens na welke

126