gen. Beter is evenwel de volgende, die gegeven wordt door Th.. P. Raikowa (leitschr. anal. Chem., 77, 42 46, 1929), berustende op het opnemen van jodium onder invloed van salpeterigzuur. Reagentia: 0,2 pCt. oplossing van jodium in chloroform. 20 pCt. oplossing van natriumnitriet in water. Verdund zwavelzuur (1 : 3), waarvoor ook 4 N. te gebruiken. Proef: Breng ineen reageerbuis 2 cm.3 der joodoplossing, 2 cm.* natriumnitrietoplossing en 2 cm.3 petroleum en schud om. Daarbij druppelsgewijs verdund zwavelzuur, telkens goed omschuddende. Ga daarmee door, tot de kleur van jodium w)eg is of anders tot al het nitriet ontleed is (theoretisch met 1,5 cm.34 N. zwavelzuur). Bij Amerikaansche petroleum verdwijnt de jodiumkleur na de eerste 2—3 druppels en het mengsel wordt lichtgeel met een groen tintje. Bij Russische petroleum verandert de jodiumkleur niet, ook niet na uren bij kamertemperatuur. Amerikaansche benzine ontkleurt eveneens bij de eerste druppels zuur en wordt bij verdere zuurtoevoeging intensief groen met een blauw tintje. Vaseline 2 g. wordt bij zachte warmte gesmolten, cpgelost in 2 a 3 cm.3 chloroform, goed geschud en na bekoeling met de reagentia bedeeld. Ontkleuring van het jodium volgt snel en de oplossing wordt citroengeel of oranje. Paraffine kan op dezelfde wijze onderzocht worden. De Russische petroleumproducten (o.a. smeerolie) geven afzwakking van de jodiumkleur, maar geen snelle ontkleuring, zooals de Amerikaansche. Sch. Boekaankondiging. Travaux des Laboratoires de Matière médicale et de Pharmacie galénique de la Faculté de Phamiacie de Paris, publiés sous la Direction de M. M. Em. Per rot et Alb. Go ris. Porno XIX, Année 1928. Paris, V i g o t Frères, 1929. De bundel van deze zeer gewaardeerde publicatie bevat inde eerste plaats een achttal proefschriften, die onder de auspiciën van de beide samenstellers bewerkt zijn. Men vindt er weer vogels van diverse pluimage onder, zooals kan blijken uiteen opsomming der titels. G. Benassayag, Farine de moutarde et farine de lin déshuilées; L. Crouy, Etude botanique, chimique et pharmacodynamique de la Tanaisie commune (Tanacetum vulgare L.): L. Adam, Caohets azymes et cachets médicamenteux; Q. Dugué, Etude de la digitine; Ph. Blae si, Le Safran. Sa culture. Ses altérations; M. E. Boui 11 at, Etude botanique et pharmacologique d’une Saxifragacée indochinoise, le Diohroa febrifuga Lour ou „Thunng son”; Ch. Jouvé, Examens radioscopiques et radiologiques d’enrobages pilulaires; N. Petresco, Etude botanique ct pharmacologique des Jusquiames.

579